ราคีจอมทมิฬ(สนพ. ไลต์ ออฟ เลิฟ)
ไม่นะ! เค้าเป็นลูกของฉันเพียงคนเดียว คุณไม่มีสิทธิ์! สิทธิ์อย่างนั้นหรือ...ถ้าจับคุณไปตรวจตามกระบวนการทางการแพทย์ ผมมั่นใจว่าตัวเองมีสิทธิ์อย่างเต็มที่เชียวละ
ผู้เข้าชมรวม
108,181
ผู้เข้าชมเดือนนี้
96
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
โปรยปรายก่อนเข้าเรื่อง.....
“เป็นยังไงบ้างนุ่ม
ยังเวียนหัวอยู่ไหม แล้วหิวหรือเปล่า”
คำถามมากมายพรั่งพรูออกมาจากปากหนาหยักด้วยความห่วงใยขณะที่มือใหญ่ช่วยพยุงคนตัวเล็กขึ้นนั่งพิงหัวเตียงอย่างนุ่มนวล
“ไม่ค่ะ”
ตอบคำถามเหมารวมแบบไม่สบตา
ด้วยกำลังสับสนกับท่าทีที่เปลี่ยนไปราวกับคนละคนของคนตรงหน้า
ก่อนหน้านี้ยังทำหน้ายักษ์แถมยังข่มขู่เธอสารพัด
เวลานี้กลับมาทำตาใสซื่อแสดงความห่วงใยเธอแบบออกหน้าออกตาเสียอย่างนั้น
อัสมานลอบยิ้ม
เขามั่นใจว่าเมื่อสักครู่ตัวเองไม่ได้หูฝาด อย่างน้อยแม่เสือสาวก็เริ่มมีหางเสียงขึ้นมาบ้างแล้ว
“ถ้าอย่างนั้นผมจะพาไปอาบน้ำคุณจะได้สบายตัว”
“เดี๋ยวค่ะ
ตอบมาก่อน คุณคิดจะพรากลูกไปจากฉันจริงๆเหรอคะ”
เห็นได้ชัดจากดวงตากลมโตที่ฉาบไปด้วยความกังวลระคนหวาดหวั่นว่าเจ้าของคำถามรู้สึกวิตกกับเรื่องนี้เพียงใด
เท่านั้นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้คนตัวใหญ่เลิกข่มขู่อย่างคนหมดสนุก
“เลิกกังวลเรื่องนั้นได้แล้ว
มันก็แค่คำขู่ ไปอาบน้ำกันดีกว่า”
โดยไม่ฟังคำทักท้วงใดๆ
อีก พูดจบร่างใหญ่ก็อุ้มคนตัวเล็กลอยหวือขึ้นจากเตียงทันทีจนอันธิดาต้องรีบวาดแขนโอบลำคอหนาด้วยความตกใจ
ก่อนที่จะแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่อย่างน้อยอัสมานก็ไม่ได้ใจร้ายใจดำจนเกินไปอย่างที่เธอคิด
“ฉันขออาบเองได้ไหมคะ”
อันธิดาลองเอ่ยขออย่างนุ่มนวล
เพราะก่อนหน้านี้เธอได้ค้นพบแล้วว่าการแข็งข้อกับชายหนุ่มนั้นรังแต่จะให้ผลในทางร้าย
ตอนนี้เธออยากมีเวลาเป็นส่วนตัวเพื่อทบทวนสิ่งต่างที่เกิดขึ้นตลอดช่วงวัน
แต่คนหวังดีกลับไม่ยอมรับฟังง่ายๆ
“ไม่ได้
เกิดคุณหน้ามืดเป็นลมขึ้นมาอีกจะทำยังไง”
อัสมานให้เหตุผลพร้อมกับตีหน้ายักษ์เหมือนในคราแรก
ทำให้คนที่กำลังจะออกอาการดื้ออีกครั้งต้องรีบสงบปากสงบคำอย่างจำยอม
วันนี้เธอเหนื่อยเหลือทนยังไงก็คงต้องยอมลงให้เขาไปก่อน พอเท้าสัมผัสกับพื้นห้องน้ำหลังจากที่ร่างใหญ่ย่อตัวลงอันธิดาจึงทำได้เพียงแต่บอกตัวเองในใจ
“ร่างกายของเรามันไม่ได้เป็นความลับแล้วนี่นา
แล้วจะต้องกลัวทำไม...”
ถึงอย่างนั้นร่างบางแต่สมส่วนก็แทบลืมหายใจ
เมื่อร่างใหญ่สะบัดเสื้อคลุมออกจากร่างของตัวเองเหลือเพียงกางเกงชั้นในตัวจิ๋วห่อหุ้มกายแกร่ง และแทนที่จะหันหน้าหนี อันธิดากลับเผลอจ้องมองกล้ามเนื้อตึงแน่นด้วยความตื่นตะลึง
ต้องยอมรับว่า ตลอดระยะเวลาเกือบสองเดือนนั้นเธอเองไม่สามารถลืมความสมบูรณ์แบบเหล่านี้ของผู้ชายตรงหน้าได้เลย
มาสะดุ้งอีกทีก็ตอนที่มือใหญ่เอื้อมมาปลดสายเอี๊ยมยีนที่พาดอยู่บนบ่านั่นเอง
“พะ พอแล้วค่ะ
เดี๋ยวฉันอาบเอง”
ถึงกับติดอ่าง
พอถอยหลังเพียงนิดก็ชิดกำแพง เห็นอย่างนั้นอัสมานจึงปลอบขวัญคนที่กำลังตื่นตระหนกด้วยการเป่าลมจางๆรดที่ใบหูเล็ก
“ชู่ว...”
เพียงเท่านั้นร่างบางก็ขนลุกซู่...นาทีนี้ความคิดเรื่องถอยหนีไม่รู้มันหดหายไปไหนหมด
ถึงขั้นยืนนิ่งให้อีกฝ่ายลอกคราบจนล่อนจ้อนแบบไม่เอ่ยปากห้ามสักคำราวกับต้องมนตร์สะกด
อันธิดานึกเกลียดตัวเองเหลือเกิน
ที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน สัมผัสของชายหนุ่มก็ยังมีอิทธิพลต่อร่างกายของเธอไม่เคยเปลี่ยนชนิดที่ว่า
แค่ปลายนิ้วปัดผ่านตรงส่วนไหนร่างกายส่วนนั้นก็อ่อนไหววูบวาบราวกับถูกไฟร้อนๆนาบอย่างไรอย่างนั้น
ครู่ต่อมาแก้มนุ่มก็มีอันต้องร้อนฉ่าจนแทบไหม้ เพราะหลังจากที่ชายหนุ่มเปิดน้ำจากฝักบัวราดรดกายสาวจนเปียกชุ่ม
มือหนาก็ชโลมครีมอาบน้ำกลิ่นหอมเย็นลงไปแล้วบริการลูบไล้ผิวกายนวลผ่องจนถ้วนทั่วทุกตารางนิ้ว
ไม่เว้นแม้แต่...ส่วนสำคัญที่เรียกว่าจุดซ่อนเร้น ทำเอาเจ้าของร่างงามถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งตัว
ลมหายใจสะดุดขาดเป็นห้วงๆคล้ายจะเป็นลมอีกรอบเสียให้ได้...
|
|
|
|
|
ผลงานอื่นๆ ของ กลิกา/ดาราฉาย/เพชรน้ำหนาว ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ กลิกา/ดาราฉาย/เพชรน้ำหนาว
ความคิดเห็น