มะยงชิดย้อนเวลากลับมาร่ำรวย(60S)

เก่งเด็กหนุ่มในยุคปัจจุบัน อาศัยอยู่กับตา พ่อแม่เสียไปตั้งแต่เขายังเด็ก คุณตาเป็นคนส่งเสียเลี้ยงดูเขามาตลอด

ในวัยเด็ก เขามีนิทานเรื่องโปรดที่คุณตาเล่าให้ฟังเสมอ เขาชอบมันมาก ชอบถึงขนาดเก็บเงินเพื่อจะซื้อห่านมาเลี้ยง และเฝ้ารอให้มันเติบโต จะได้มีไข่ทองคำให้เขากับตาเอาไว้ขาย ชีวิตจะได้สบายมากกว่านี้

แต่นิทานก็คือนิทาน ตั้งแต่นั้นมาเขามีห่านชื่อเจ้ามะยมเป็นเพื่อนตลอดมา

"คุณตาครับ สมัยก่อนครอบครัวของเราร่ำรวยมากจริงๆ เหรอครับ"เก่งในวัยเจ็ดขวบถามผู้เป็นตาแบบนี้เสมอ เขาชอบที่ตาเล่าเรื่องอดีตให้ฟัง

"ใช่สิลูก รวยมากๆเลย ย่าทวดท่านเป็นคนเก่ง จากชาวบ้านธรรมดา มีเงินแค่พออยู่พอกิน ทำไร่ ทำนา ท่านสามารถกอบกู้ให้ครอบครัวมีฐานะขึ้นมาได้"ตาดลมีแววตาที่มีความสุขมากเมื่อพูดถึงย่าทวดมะยง หรือชื่อเต็มว่า มะยงชิด พินิจบดี

"เห้ย! นั่งเหม่ออีกแล้วนะ คิดถึงตาอีกแล้วละสิ"

"อืม คิดถึงแต่ไปหาไม่ได้มันทรมานมากนะ"

"ไม่ต้องคิดมาก เออ คืนนี้เห็นมีข่าวออกมาในอินเตอร์เน็ตจะมีดาวตก ไปดูด้วยกันไหม"

"ไปเถอะ จะไปกับแฟนไม่ใช่เหรอ ดีใจด้วยนะจะมีเจ้าตัวน้อยแล้ว"

"ขอบใจ เรากลับก่อนนะ"

"อืม โชคดีนะ "

เก่งกลับมาที่บ้าน เวลาที่ทำงานหมดทุกอย่าง เขารู้สึกหว้าเหว่เหลือเกิน ชีวิตที่มีเพียงตา แต่ตาได้จากไปเมื่อห้าปีก่อน ตาดลเคยบอกเขาว่าชีวิตที่ได้อยู่กับย่าทวดมะยง ตามีความสุขมาก ถ้าเป็นไปได้อยากให้เก่งได้เจอกับย่าทวด

ตาดลรักเก่งมากไม่ใช่เพราะเก่งคือครอบครัวคนเดียวที่เหลืออยู่เท่านั้น แต่เวลาอยู่กับเก่ง ตาดลบอกว่าเหมือนได้อยู่กับย่าทวด

และย่าทวดของตาดลก็เป็นเพศพิเศษเหมือนเก่งด้วยเช่นกัน ชีวิตของย่าทวดมีความสุขมาตลอด จวบจนได้พบกับคนรัก คนที่ย่าทวดไว้ใจ มอบทุกสิ่งทุกอย่างให้ ย่าทวดสามารถนำพืชผักที่ปลูกจากสวน ออกมาขายเองโดยไม่มีพ่อค้าแม่ค้าคนกลาง ถึงจะเหนื่อยแต่ท่านก็สู้

จนกระทั่งท่านแต่งงาน และมีพยานรักหนึ่งคนคือย่าของตาดล ย่านาเมือง เก่งเคยเห็นท่านตอนที่ท่านป่วย และเวลานั้นเก่งเองก็อายุยังน้อย แต่ก็ยังจำได้ดี ในความอบอุ่นที่ย่านาเมืองมีให้

ย่านาเมืองร่างกายไม่แข็งแรง ป่วยบ่อย เพราะหลังจากท่านเกิดความร่ำรวยที่เคยมี กลับหายไปพร้อมกับพ่อแท้ๆของย่านาเมือง ย่ามะยงมอบทุกอย่างให้ชายคนรัก  

หลังจากย่านาเมืองเกิดมาได้แปดเดือน ชายคนนั้นก็ได้ขายที่ดินทำกินของย่าทวดมะยงไปหมดสิ้น เหลือไว้เพียงบ้านหลังเดียว กับที่ดินอีกหนึ่งผืน เงินทองทุกอย่างถูกขนไปจนหมด

เมื่อย่าทวดมะยงชิตรู้เรื่องทุกอย่าง ท่านพยายามทำใจและสู้ต่อ แต่ชีวิตไม่ง่ายดังเดิม ที่ดินที่เคยมีมากมายถูกขายไปจนหมด ท่านพยายามเลี้ยงย่านาเมืองมาอย่างดี แต่ก็ยังไม่ดีพอ เหมือนเบื้องบนกลั่นแกล้งย่านาเมืองป่วยบ่อย ต้องหาหมอตลอด เงินที่มีก็หมดไป

สุดท้ายสมบัติชิ้นสุดท้ายที่มี ย่าทวดจำใจต้องขาย เมื่อลูกหลานเกิดมาทุกคนต้องดิ้นรนกันเอง สมบัติสักชิ้นไม่มีตกทอด พ่อและแม่ของเก่งก็จากไปเพราะทำงานหนักร่างกายไม่ได้พักผ่อน เพื่อถีบตัวเองให้ออกจากความยากจน สุดท้ายเก่งก็ต้องอยู่กับตาแค่สองคน

เรื่องราวทั้งหมดถูกถ่ายทอดมาจากตาดล เก่งจำทุกเรื่องที่ท่านเล่าให้ฟังได้ดี และยิ่งฟังยิ่งอยากกลับไปสู่วันนั้น วันที่ครอบครัวเขามีพร้อมทุกอย่าง

"ตาครับ ตาได้เจอกับย่าทวดหรือยังครับ ตามีความสุขไหม ตาบอกเก่งว่า สมัยก่อนมีแต่เรื่องดีๆ แม้ไม่รวยเงินทอง แต่สมัยนั้นทุกคนรวยความสุขจริงไหมครับ ตาเจอกับเจ้ามะยมไหมครับ อย่าลืมบอกมะยมด้วยนะ เก่งไม่เคยลืมมะยมเลย ไม่ว่าจะกี่ปี"

มะยมคือห่านที่เก่งเก็บเงินซื้อ เพราะได้ฟังนิทานเรื่องห่านทองคำจากตาดล เก่งคิดเอาเองว่าถ้ามีห่านเขาจะได้อยู่กับพ่อแม่ พ่อแม่ไม่ต้องทำงานหนัก แค่เอาไข่ทองคำจากห่านไปขาย 

แต่หลังจากได้เจ้ามะยมมาตอนอายุห้าขวบ มันไม่มีไข่ทองคำ และพ่อแม่ก็มาจากไป แต่มะยมคือเพื่อนที่ดีที่สุด หลังจากที่เก่งอายุสิบเอ็ดปี มะยมจากไปด้วยเพราะมันอายุเยอะแล้ว เก่งร้องไห้เสียใจอยู่หลายเดือน

และเขาก็ไม่เคยมีห่านตัวใหม่อีกเลย เก่งนอนไม่หลับ เขาเดินมาที่ต้นไม้ที่ปลูกทับร่างของห่านมะยม เวลาเหงาเขาจะมาคุยกับต้นมะยมที่ด้านล่างมีร่างของห่านเพื่อนรักนอนหลับอยู่

"นั่นดาวตก จะเป็นไปได้ไหม ที่ตื่นมาพรุ่งนี้ผมขอเจอกับมะยมเพื่อนรักที่จากกันมาแสนนาน มะยมฉันคิดถึงเธอมากนะ เธอได้เจอกับคุณทวดมะยงของคุณตาดลหรือยัง อยู่ทางนั้นมีความสุขไหม"เก่งหลับตาอธิษฐาน แม้รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ 

"ฉันง่วงแล้ว ไปนอนละนะ พรุ่งนี้ฉันจะมาหาใหม่"เก่งเดินเข้าบ้านไป เขาไม่ได้หันกลับไปมอง ต้นมะยมเกิดแสงกระพริบ เหมือนมันรับรู้คำขอของเก่ง และมันกำลังทำให้คำขอนั้นเป็นจริง

////////❤️

บทนี้ไรต์ร้องเหมียนนนโฮ่งๆเลย แต่งไปร้องไป ค่อยเอาคืนจากบทหลังๆ ทิ้งความเศร้าไป