ยามเมื่อสายฝนโปรยปราย

แนะนำตัวละคร

 

จ้าวหย่งจื้อ (ฮ่องเต้แคว้นฉิน)

หนิงซูลี่ (หลี่เสวี่ยถิง)

หลิวอวี๋ชิ่ง (ฮุ่ยหลิน)

ฟางเฟยเซียน

หนิงเฉิง

หนิงหวง

ที่มารูปภาพประกอบ : https://www.pinterest.com/

คำโปรย

โชคชะตาไม่เป็นดั่งที่ใจปรารถนา ทุกสิ่งอย่างบนโลกใบนี้ล้วนแล้วแต่ไม่อาจคาดเดาได้ เหมือนกับเธอนางแบบสาวที่เชื่อมั่นในรักแต่กลับไม่สมหวังในภพชาตินี้ ที่ได้ทะลุมิติไปยังอีกภพชาติหนึ่งในร่างของเด็กหญิงอายุเพียงห้าขวบ เพื่อเรียนรู้ที่จะรัก สุดท้ายแล้วเธอจะสมหวังในความรักหรือไม่ หรือว่าแท้จริงแล้วรักนั้นเป็นเพียงแค่ความว่างเปล่า

บทนำ

หลี่เสวี่ยถิง นางแบบสาวตัวท็อปของจีนที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วโลกในเรื่องของการเดินแบบ ที่นอกจากจะมีชื่อในวงการเดินแบบแล้วเธอยังมีชื่อเสียงไม่น้อยในวงการการแข่งขันรถจักรยานยนต์ทางเรียบ เธอเป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉามากที่สุดคนหนึ่งในเวลานี้ เพราะว่านอกจากเธอจะมีรูปร่าง หน้าตา และหน้าที่ที่เรียกได้ว่าไร้ที่ติ ฐานะทางบ้านก็สุดแสนจะร่ำรวยอีก อีกทั้งฮุ่ยหลินคู่หมั้นหนุ่มของนางแบบสาวยังเป็นถึงเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่มีมูลค่ามหาศาลที่คบหากันมานานกว่าแปดปี ชีวิตของนางแบบสาวหลี่เสวี่ยถิงไม่ว่าจะมองมุมไหนก็ดูจะน่าอิจฉาไปซะหมด ถ้าหากว่าเธอสมหวังในความรักล่ะก็นะ เพียงแต่ว่าชีวิตของเธอก็เหมือนกับคำกล่าวที่ว่า “คนสวยมักจะอาภัพรัก” เรื่องราวทั้งหมดนั้นเกิดขึ้นจากก่อนหน้างานแต่งของเธอเพียงหนึ่งเดือนคู่หมั้นหนุ่มของเธอเกิดประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์และเสียชีวิตจากเหตุการณ์ในครั้งนั้น หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นเธอก็ยิ่งหันมาทำงานมากขึ้นไปอีกเพื่อให้ลืมความทุกข์และความคิดถึงที่มีต่อฮุ่ยหลิน

สองปีต่อมา

ท่ามกลางสายฝนที่ตกกระหน่ำลงมาแบบไม่ลืมหูลืมตา เสียงฟ้าร้องดังสนั่น พร้อมทั้งลมที่กระโชกแรงอย่างต่อเนื่องไม่มีทีท่าว่าจะหยุด มีหญิงสาวคนหนึ่งที่ยืนนิ่งอยู่อย่างโดดเดี่ยวเดียวดายท่ามกลางสภาพอากาศที่เลวร้ายนี้ เธอยืนอยู่หน้าหลุมศพหนึ่งโดยไม่ได้สนใจสภาพอากาศ สายฝน หรือสิ่งต่างๆ รอบกายของตนเลยว่าจะเป็นอย่างไร

“ฮุ่ยหลิน ฉันคิดถึงคุณมากเหลือเกิน” เสียงพูดอันสั่นเครือที่ออกมาจากริมฝีปากของหญิงสาวที่ยืนอยู่หน้าหลุมศพมาตลอดระยะเวลากว่าสองชั่วโมง หญิงสาวผู้ที่มีสีหน้าเศร้าสร้อยไม่เหมาะกับความสวยงามที่มีบนใบหน้าเลย

“คุณรู้ไหมว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันไม่เคยหยุดคิดถึงคุณ หยุดคิดถึงความทรงจำและความรู้สึกที่เรามีให้กันมาตลอดไม่ได้เลย” หญิงสาวยังคงพูดพึมพำอยู่คนเดียวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือปนสะอื้นน้อยๆ

“คุณรู้ไหม สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตนี้ของฉันก็คือการได้พบคุณ ได้รู้จักคุณ ได้ใช้ช่วงเวลาในชีวิตที่ผ่านมาร่วมกับคุณ แต่ในขณะเดียวกันสิ่งที่ฉันเสียใจมากที่สุดในชีวิตนี้คือการที่ไม่ได้เห็นคุณ ได้อยู่กับคุณอีกต่อไป ไม่ได้มีโอกาสแม้แต่จะบอกลาคุณ ถึงแม้ว่าการบอกลากันจะเป็นเรื่องที่น่าเศร้ามากขนาดไหน แต่ก็คงจะดีกว่าการที่ฉันไม่ได้พูดความรู้สึกและความในใจอะไรกับคุณก่อนที่คุณจะจากไปเลย ” เสียงพูดจากหญิงสาวยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่องพร้อมกับเสียงสะอื้นไห้อย่างไม่ขาดสายและน้ำตาที่ถูกสายฝนชะจนไม่รู้ว่าน้ำตาที่หลั่งออกมานั้นมากน้อยเพียงใด

“ถ้าหากเป็นไปได้ฉันอยากจะมีโอกาสได้อยู่กับคุณอีกสักครั้ง ต่อให้จะมีอะไรมาขวางกั้นความรักของเรา ฉันก็จะพยายามฝ่าฟันมันเพื่อที่จะได้อยู่เคียงข้างคุณอีกครั้ง เราจะซื่อสัตย์รักใคร่กันและกัน ขอแค่เพียงคุณยังอยู่ฉันจะคอยอยู่เคียงข้างคุณไม่ไปไหน ฉันขอโทษที่ให้คุณรอมานานขนาดนี้กว่าจะยอมตกลงรับรักคุณ กว่าจะยอมตกลงแต่งงานกับคุณ ขอเพียงแค่มีโอกาสอีกสักครั้งถ้าเป็นไปได้ไม่ว่าคุณจะขออะไร บอกอะไร ฉันจะไม่ปฏิเสธหรือบ่ายเบี่ยงเลย” เสียงพูดและเสียงสะอื้นไห้ยังคงดังขึ้นต่อไปไม่หยุด

“ถ้าหากฉันรู้สักนิดว่าเราสองคนจะมีเวลาอยู่ด้วยกันน้อยขนาดนี้ ฉันสัญญาว่าฉันจะใช้ทุกวินาทีที่เราอยู่ด้วยกันให้คุ้มค่ามากกว่านี้ ฉันคง...ฉันคง... ฮ่าๆๆ” นี่ฉันกำลังพูดอะไรอยู่ ฉันคิดว่าเขาจะกลับมาหาฉันอย่างนั้นเหรอ หึ คงเป็นไปไม่ได้หรอกหลี่เสวี่ยถิงมันเป็นไปไม่ได้ น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเย้ยหยันตัวเองพูดขึ้นขณะที่น้ำตายังไหลรินเป็นทางพร้อมกับเสียงหัวเราะที่ดังขึ้นเบาๆ

หญิงสาวทรุดตัวลงหน้าหลุมศพพร้อมทั้งร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่หน้าหลุมศพท่ามกลางสายฝนต่อราวกับไม่รู้จะสรรหาคำพูดใดมาพูดหรืออธิบายความรู้สึกของตนเองได้ นอกจากปล่อยให้น้ำตาที่ไหลมาแทนคำพูดมากมายที่เธอต้องการจะสื่อออกมา เธอนั่งอยู่อย่างนั้นพักใหญ่ก่อนที่จะค่อยๆ พยุงตัวลุกขึ้นอย่างช้าๆ และเดินออกจากสุสานไปขึ้นรถจักรยานยนต์คันเก่งที่เธอจอดไว้และขับออกไปด้วยความเร็วสูง เสียงเครื่องยนต์รถทำงานดังกระหึ่มตามรายทางที่รถขับผ่านด้วยความเร็วสูง ท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก ท่ามกลางสายลม พร้อมกับหยดน้ำตาที่ไหลลงมาเป็นสายไม่หยุดหย่อน อีกทั้งเสียงฟ้าร้องคำรามที่ดังครืนๆ และเสียงฝ้าผ่าดังเปรี้ยงที่ได้ยินดังก้องตลอดทาง

โครม

เสียงโครมที่ดังกึกก้องไปทั่วบริเวณแข่งกับเสียงฟ้าร้องครืนๆ และเสียงฟ้าผ่าเปรี้ยงที่ผ่าลงมาใกล้กับรถที่หญิงสาวขับอยู่ส่งผลให้รถที่ขับอยู่และกำลังเข้าโค้งด้วยความเร็วสูงเกิดลื่นและรถพลิกคว่ำจนหญิงสาวกระเด็นไถลครูดไปกับพื้นถนนออกไปไกลจากตัวรถที่ตอนนี้กลายเป็นเศษชิ้นส่วนที่แทบมองไม่ออกว่าเคยเป็นอะไรมาก่อน บนพื้นดินท่ามกลางต้นไม้ที่อยู่ห่างจากถนนพอสมควรพบร่างของหญิงสาวที่หายใจรวยรินจนแทบไม่สามารถสังเกตได้นอนจมกองเลือดที่ไหนออกมาจากศีรษะและแขนขาจนนองเต็มพื้น ในขณะที่ริมฝีปากของหญิงสาวยกยิ้มเล็กน้อยเหมือนยินดีอยู่ในที

“ฮุ่ยหลิน สวรรค์คงจะเห็นใจฉันและคุณ ก็เลยจะส่งฉันไปอยู่กับคุณแล้ว คุณรออีกหน่อยนะ ฉันกำลังจะไปหาคุณแล้วฮุ่ยหลิน” หญิงสาวที่นอนจมกองเลือดอยู่ท่ามกลางสายฝนคิดอย่างยินดีในใจ พร้อมกับรอยยิ้มมุมปากที่แย้มยิ้มขึ้นอย่างงดงามเล็กน้อยและดวงตาสวยที่แฝงร่อยรอยความโศกเศร้าค่อยๆ ปิดลง

ในเวลาต่อมาทั้งประเทศต่างก็ต้องได้รับข่าวร้ายที่สะเทือนไปทั้งวงการนางแบบและวงการรถแข่งว่าดาราสาวสวยที่เพียบพร้อมและเป็นที่น่าอิจฉาได้จากไปอย่างกะทันหันจากอุบัติเหตุทางรถที่คร่าชีวิตที่สดใสงดงามไปตลอดกาลอย่างไม่มีวันหวนคืน

พูดคุยกับนักหัดเขียน : ฝากนิยายเรื่องแรกของไรเตอร์ด้วยนะคะ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ