คนของคนอื่น Markbam

ข้อมูลเบื้องต้น

อ๊อดดดดดดดดด 

เสียงอ๊อดดังเป็นเวลาที่ต้องเข้าห้องเรียน

นักเรียนทำความเคารพ 

สวัสดี ค่ะ/ครับ

"แบมการบ้านเสร็จยังอ่ะ"เป็นแจที่ถามลอกการบ้านผมแต่เช้าเลย

"ยังอ่ะ เสร็จเป็นบางข้อ ข้อใหนไม่ได้ก็ข้ามไปก่อน เดี๋ยวค่อยไปลอกกับ จินเอา"ผมบอกแจไป

"เออ ไม่เป็นไร เอามาลอกก่อนกูยังไม่ทำเลย"

"มึงนิ"

"เร็วๆ ต้องทำให้เสร็จก่อนบ่ายนะมึง"

ผ่านไปไม่นานก็ได้เวลาพักเที่ยง 

"วันนี้กินไรดีวะ"เป็นแจที่ถามขึ้น

"เรามาออกตังแล้วซื้อมากินด้วยกันดีกว่าวะ "จินบอก

"โอเคร"

จากนั่นพวกผมก็แยกกันไปซื้อ แจไปสั่งซื้อกับข้าว จินไปซื้อข้าว ผมมาซื้อน้ำคับ

ระหว่างที่ผมกำลังจะเดินไปเข้าแถมซื้อน้ำ ผมก็เจอกับรุ่นพี่ที่เขาแนะนำให้ผมมาเรียนที่นี่คับ 

"ไงแบม"

"คับพี่ แป้ง"

"เรียนเป็นไงบ้าง"

"ก็เรีอยๆคับ" 

"จร้า ตั้งใจนะ "

"คับ"

เป็นประโยคคุยกันธรรมดาๆ  เหมือนจะไม่มีอะไรคุยก็เลยถามเพื่อไม่เสียมารยาท

"แล้วพี่แป้งกินข้าวยังคับ"

"ยังเลย พี่กำลังจะไปหามาร์คนะ"

"คับ"

ผมรู้สึกทำหน้าไม่ถูกยังไงไม่รู้คับ พี่แป้งก็เป็นคนดี พี่มาร์คก็เป็นคนที่ผมแอบรัก  ได้ยินพี่แป้งพูดถึงพี่มาร์คที่ไร น้ำตาจะไหลทุกที ถ้าพี่มาร์คไม่ให้ความหวังผม ผมก็ไม่เป็นแบบนี้นะ แต่ถ้าได้พี่มาร์คมาจริงๆละ ผมจะทำยังไง จะมองหน้าพี่แป้งยังไง

"ไปนั่งด้วยกันมั้ย"

"ไม่เป็นไรคับ"

"ไปเถอะน่า ได้จองไว้รึเปล่าที่นั่งเต็มแล้วนะ"

ผมต้องมาจนได้ ดันรีบจนลืมจองที่นั่งไว้เลย ตอนนี้ผมแจและจินนั่งกินข้าวร่วมโต๊ะกับพี่มาร์คและพี่แป้ง  พี่มาร์คเอาแต่จ่องหน้าผม คงแปลกใจว่าผมมาทำไร 

"มาร์ค เย็นนี้เราไปดูหนังกันมั้ย"เป็นพี่แป้งที่พูดขึ้นหลังจากที่กินข้าวกันได้สักพัก

"เอาสิ แป้งอยากดูเรื่องอะไรหรอคับ"

"แป้งอยากดูหนักรักโรแมนติอะมาร์ค"

"คับ ตามใจแป้งเลยนะ"

แปลกจักนะผมก็ทนฟังได้ ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าผมทำหน้าแบบใหน แจและจินก็นั้งเงียบไม่พูดอะไร ใช่คับเพื่อนผมก็รู้ว่าผมชอบพี่มาร์คขนาดใหน ชอบตั้งแต่แรกเจอ  ไม่ไหวคับผมต้องขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน ไม่ไปตอนนี้มีหวังได้เห็นน้ำตาผมแน่

"ผมของตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคับ"จากนั่นผมก็ลุกออกมา โดยไม่มีใครอนุญาติเลย

มาถึงห้องน้ำผมก็กระพริบตาถี่ๆ เพื่อไม่ให้น้ำตามันไหลออกมาคับ ผมนี้นะเมื่อไหรจะตัดใจได้สะที นั่นมันเป็นของเขาไม่ใช่ของเรานะ

"เฮ้อ" ผมถอนหายใจแล้วก็ก้มหน้าลงอ่างล้างมือ พร้อมกับลูบหน้าตัวเอง

"แบม"

"พี่มาร์ค"

พี่มาร์คเดินมาหาผมพร้อมสวมกอดจากด้านหลัง นี้ไงคับจะให้ผมตัดใจได้ยังไงในเมื่อเขายังทำแบบนี้กับผมอยู่

"โกรธหรอ"

"เปล่าคับ"

"แล้วหนีออกมาทำไม"

"แล้วจะให้ผมดูพี่กับพี่แป้ง สวีดกันหรอคับ"

น้ำตาที่กลั้นไว้ตอนนี้พร้อมจะไหลได้ทุกเมื่อคับตอนนี้

"แบม"

"พี่กลับไปหาพี่แป้งเถอะคับ เดี๋ยวพี่เขารอนาน"

"แบม อย่าทำแบบนี้สิ"

"แบบนี้ แบบใหนคับ"

"ถ้าแบมยังเป็นแบมนี้อยู่ พี่จะไปบอกเลิกแป้งเดี๋ยวนี้แหละ"

พี่มาร์คคลายกอดจากผมเตรียมจะเดินออกไป ผมรีบหันหลังแล้วกอดพี่มาร์คไว้ทันที

"ฮึก อย่านะคับ"

"ทำไมละ แบม"

"ผม..ผม. ละอายใจ ฮึก ถ้าจะบอกเลิกพี่แป้ง ผมว่าเราเลิกกันดีกว่ามั้ยคับ. "

"ไม่ แบม พี่รักแบม ที่พี่ทนอยู่เป็นแฟนแป้งก็เพราะแบมนะ"

"ฮึก ผมไม่อยากอยู่แบบนี้ ผมเจ็บ "

"ก็พี่กำลังจะไปเลิกกับเข้าไง" มาร์คเริ่มจะโมโหแล้วละ แบมๆเริ่มพูดไม่รู้เรื่อง อันนี้ก็ไม่เอาอันนั้นก็ไม้ดี

"งั้นกลับ ไปคุยกันที่โคนโด"...

.

.

 

.

ถึงคอนโดที่พี่มาร์คอยู่ ผมเคยถามว่าพี่มาร์ตนะว่าพี่แป้งเคยมามั้ย พี่มาร์ก็ตอบว่าไม่เคย ผมเป็นคนเเรก จะว่าไปผมก็แอบดีใจนะ

"แบม"

"........"

"พี่ว่าเรื่องของเรา ให้เป็นเรื่องของเราสองคนได้มั้ยคับคนดี"

"พี่มาร์ค"

"ถ้าแบมไม่ให้พี่บอกเลิกแป้ง ก็หมายความว่าเราไม่ได้รักพี่นะ และไม่คิดจะอยู่กับพี่ไปตลอดเลยใช่มั้ย"มาร์คพูอออกมาอย่างตัดพ้อ

"ฮึก ไม่ใช่นะคับ" 

"แล้วมันแบบใหนละแบม บอกพี่หน่อยสิ"

"ผมรักพี่นะ และอยากใช้ชีวิตด้วยตลอดไป"

มาร์คยกมือมาปาดน้ำตาให้แบม 

"ให้มันเป็นเรื่องของเรานะเเบมเเบม คนอื่นจะว่ายังไงก็ช่าง ขอให้เราเข้าใจกันนะ "

"พี่รักเรานะคนดี"

มาร์คพูดพร้อมประกบริมผิวปากร่างบาง แล้วกดแบมแบมนอนราบกับเตียง ทั้งสองตักตวงความสุขไว้ตาบนานเท่านาน

Mark❤B

เราเลิกกันเถอะ  : อ่านแล้ว  00.36

                          

                                                    P. แป้ง

                           0.37 อ่านแล้ว     :  ............................

Mark❤B

ขอโทษด้วย : อ่านแล้ว 0.39

Mark❤B

เรารักแบม : อ่านแล้ว  0.39

#เม้นด้วย 

#เป็นกำลังใจให้เราด้วยเด้ออออ

 ✌✌✌✌✌✌✌✌✌✌✌✌✌✌✌✌✌

#การเม้นเป็นกำลังใจที่ดีแบบนึง

ผิดพลาดประมาณใด ขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยนะ

????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????