ความรู้สึกนั้นผมเรียกมันว่า...ความรัก

ใครจะรู้ว่าวันหนึ่งคนที่ตัวเองชอบจะเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตผม ผมก้อง ชานนท์ ชอบเขาคนนั้น คนที่เป็นที่รู้จักกันตอนนี้ สิงห์หรือสิงหราช นักมวยที่ชกมวยเก่งคนหนึ่ง เขามีไหวพริบที่ดี ขึ้นชกแต่ละทีไม่ทำให้คนดูผิดหวัง หนึ่งในนั้นมีผมอยู่ด้วย

ผมหวังว่าสักหนึ่งจะมีโอกาสได้เจอและได้คุยกับเขาเป็นการส่วนตัวสักครั้งก็ยังดี แต่นั่นเป็นเพียงความหวังเล็กๆ ที่ผมฝันเอาไว้ แต่ทว่าอยู่มาวันหนึ่งผมได้เจอกับเขา และยิ่งดีใจไปกว่านั้นสิงห์ได้มาพักที่หอรั้วเดียวกับผม

เราสองคนเริ่มทำความรู้จักกัน ตลอดเวลาเหมือนผมจะโดนเขาจีบอย่างไงอย่างงั้น ยิ่งเวลานานเข้าสิงห์ได้เผยความรู้สึกในใจบอกกับผม "ว่าชอบผม" ส่วนผมแน่นอนอยู่แล้วผมชอบเขาตั้งแต่ยังไม่เจอตัวจริง

แรกๆผมไม่กล้าที่จะบอกกับสิงห์ว่าคิดยังไงกับเขา ก็ต้องวางเชิงหน่อยไหม เพราะผมมีอายุมากกว่าเขา แต่พอได้เผยความรู้สึกที่มีต่อกัน ผมกลับรักเขามากยิ่งขึ้น ❤️

-----------------------------------------

---------------------------

"พี่ก้องครับ" เสียงโทนทุ้มบวกกับน้ำเสียงที่ดูจะจริงจัง ทำผมหันไปมองคนตรงหน้า

หัวใจผมเต้นแรง เหมือนโดนมนต์สะกดซะงั้น

"พี่ก้องมีแฟนยัง"

[ไอ่เด็กนี่ มาถามอะไรในวงโต๊ะกินข้าว]

"ยัง พี่ไม่มีแฟน"

"แล้วคนที่มาโวยวายคราวก่อนละครับ"

"แฟนเก่า เลิกกันแล้ว"

"ดีครับ ดีเลย" 

[ไอ่เด็กนั่น หมายความว่าไง]

"_"

@ _______________ @