อนุญาตให้พกผมไปในความคิดถึง
นวนิยายรัก(ของคนห่างไกล) มีทั้งความสุข ซึ้ง คิดถึง เหงา ปะปนในเนื้อเรื่อง เป็นเรื่องราวของชายหนุ่มที่ลองเล่นแอปพลิเคชันหาคู่
ผู้เข้าชมรวม
257
ผู้เข้าชมเดือนนี้
13
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เรื่องราวของชายหนุ่มที่ลองเล่นแอปพลิเคชันหาคู่
จนได้เจอหญิงสาวในความทรงจำ
จากนั้นทั้งสองได้รู้จักกัน แล้วเธอก็จากเขาไปไกลแสนไกล
เขาจึงอยู่รอด้วยความหวัง โดยใช้ความทรงจำเป็นกำลังใจ
แม้จะเหงาแสนเหงา แต่ยังมีความคิดถึงอยู่ร่ำไป เพื่อจะได้พบเธอ
สุดท้ายเขาจะได้สมหวังกับเธอหรือไม่?
แต่เขาก็ได้รู้จักการเป็นผู้ให้
ซึ่งไม่ใช่แค่การที่ให้ถ้อยคำอนุญาตนั้นแก่เธอ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ในยามที่ใครสักคนต้องห่างไกลกัน
ถ้าเบื่อคำว่า...คิดถึงกันบ้างนะ หรือ อย่าลืมคิดถึงกัน
ลองใช้ถ้อยคำนี้ดูไหม
"อนุญาตให้พกผมไปในความคิดถึง"
แล้วอาจจะได้ความรู้สึกดีๆ บางอย่างเหมือนตัวละครในเรื่องนี้
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
สวัสดีครับ นักอ่านทุกท่าน
เนื่องจากเดือนสิงหาคมเป็นเดือนเกิดของผม
จึงนำเรื่องนี้มาลงให้อ่านกันแบบฟรีๆ จนจบเรื่อง
เริ่งลงวันที่ 9 สิงหาคม 2567
จะลงให้อ่านวันละ 1 ตอน เวลาประมาณ 16.00 น.
เมื่อลงจบแล้ว จะเปิดให้อ่านฟรี 5 วัน จากนั้นจะขอทำการติดเหรียญ
ฝากติดตามนวนิยายเรื่องนี้ด้วยนะครับ
ถ้าชื่นชอบก็ฝากกดหัวใจ
หรือมีสิ่งใดติชมกันก็บอกได้เสมอ
ยินดีอ่านทุกความคิดเห็นครับ
อย่าลืมคิดถึงกันบ้างนะครับ ผมอนุญาต
กุลวีร์
ผลงานอื่นๆ ของ กุลวีร์ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ กุลวีร์
ความคิดเห็น