[IDENTITY V FIC] If paradise doesn't exist. jack x mercenary

‘แฮก..แฮก’ เสียงหอบของชายหนุ่มวัย 17ดังขึ้นเป็นระยะท่ามกลางสายฝนที่โปรยลงมาหนักขึ้นเรื่อยๆ เท้าที่กระทบกับน้ำบนพื้นแรงพอที่จะทำให้ตอนนี้รองเท้าบูทหนังของเขาเปรอะไปด้วยโคลน

‘แย่ล่ะสิ ไปสายแถมยังสกปรกอีก โดนบ่นหูชาแน่เรา..’ คิดได้ดังนั้นเขาจึงเพิ่มความเร็วในการวิ่งไปอีก

‘ถ้าอยู่ในสงคราม แค่นี้จะไปเร็วพอได้ยังไงกัน’ ใช่แล้ว..ความฝันของเขาคือการได้เป็นทหาร ประเทศที่เขาเคยอยู่มีแต่สงคราม ถ้าไม่ได้โอกาสจากการเป็นพลเมืองอเมริกา ป่านนี้เขาคงได้นอนเร่ร่อนไม่ก็วิ่งหนีระเบิดหัวซุกหัวซุนอยู่ที่ไหนสักที่ เพราะงั้นเขาจึงรักอเมริกามากและถ้าได้รับใช้ชาติโดยการถูกส่งไปช่วยประเทศพันธมิตรที่เป็นบ้านเกิดของตนแล้ว คงเป็นสิ่งสูงสุดที่เขาจะสามารถตอบแทนสิ่งที่เขาได้รับ

“ปึก!”

“โอ๊ย”ระหว่างที่เขากำลังคิดเรื่องไม่เป็นเรื่องก็ชนกับคนแปลกหน้าเข้าอย่างจัง ถึงจะล้มเองแต่ตามมารยาทคนที่ไปชนต้องขอโทษก่..

‘เวรแล้ว ใส่สูทมาเต็มยศ แถมใส่หน้ากากแบบนั้นจะไปงานเลี้ยงเต้นรำหรือปล่าวนะ?’

“ข ขอโทษจริๆนะครับ! ผมเดินไม่ดูทางเอง คือตอนนี้ผมกำลังรีบ ถ้าไม่ถือผมจะจัดการเรื่องชุดให้..หมายถึงถ้าคุณไม่ได้กำลังจะไปงานเลี้ยง..” 

ให้ตายสิ! เขาควรทำยังไงนะ รีบก็รีบไปสะเหล่อทำชุดเขาเปื้อนอีกโอ้ย

“อ่า..ขอโทษเช่นกันครับ คุณรีบอยู่แท้ๆควรจะเป็นผมที่หลบทาง ผมพึ่งกลับจากงาน  เพราะงั้นไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องชุดหรอกครับ” 

ถึงจะมีหน้ากากบังอยู่ แต่ตามฉบับผู้ดีแห่งไวท์ ชาเปล นาอิบค่อนข้างมั่นใจว่าผู้ชายคนนี้คงกำลังยิ้มแบบเดียวกับเจ้าชายดีสนีย์แน่ๆ เหอะ..แต่เขาไม่เอาเรื่องก็ดีแล้ว

“ถ้างั้น ผมขอตัวก่อนนะครับ ถ้าเปลี่ยนใจเรื่องชุดยังไงบอกได้นะครับผมทำงานที่ร้านขนมตรงหัวมุมนี้เอง ขอโทษอีกครั้งนะครับ” เขาโค้งให้ลวกๆก่อนจะรีบวิ่งกลับอพาร์ทเมนต์ก่อนจะสายไปมากกว่านี้

“เดี๋ยว!” เสียงของชายแปลกหน้าดังขึ้นจากด้านหลัง ทว่าร่างของชายหนุ่มห่างไปไกลเกินกว่าจะได้ยิน

“ยินดีที่ได้พบกันรอบที่6 ของวันนะครับ คุณนาอิบ ซูบีดาร์”

.

.

.

.

หลังจากที่วิ่งมาได้สักพักแล้วเขาถึงนึกขึ้นได้

“กลิ่นตอนเจอผู้ชายคนนั้น...เลือดหรอ?”