Fanfic Attack on Titan Levi Daddy :: ปะป๊าขา...หนูไม่อยากเป็นแค่ลูก

**หลังจากนี้จะขออัพเดทตอนใหม่อย่างเป็นเวลาแล้วนะคะเราแจ้งเวลาอัพเดทไว้ที่คำโปรยปรายแล้วนะคะ เพราะเราเปิดเทอมแล้วสายที่เราเรียนก็เรียนหนักมากด้วย ตารางชีวิตของเราไม่เพียงพอและกว่าจะได้ตอนหนึ่งก็คิดมากด้วย อาจจะอัพได้แค่สัปดาห์ละหนึ่งตอนหรือมากกวานั้นแล้วแต่เวลา ยังไงก็อยากจะให้ทุกคนเข้าใจกันด้วยนะคะ เราจะไม่เทนิยายทิ้งอย่างแน่นอนค่ะ ขออภัยเป็นอย่างสูง**

*เนื้อหาของฟิคเรื่องนี้ไม่ได้ตรงตามเนื้อเรื่องต้นฉบับ100% แต่อาจจะมีบางส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อหาในมังงะ หากใครที่ยังไม่ได้อ่านมังงะแนะนำให้ไปอ่านก่อนนะคะ เดี๋ยวจะโดนสปอยเอานะ*

.

.

.

.

.

"อึก...ฮือออ...ฮรึก..."

หญิงสาวที่ปฏิบัติภารกิจจนได้รับบาดเจ็บจากการถูกไททันรุมจนทำให้หลงกับคนอื่นๆ เสียงหวานที่สั่นคลอนไปด้วยน้ำตากับร่างกายที่นอนนิ่งทาบพื้นดินซึ่งไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ ตัวเธอในตอนนี้คงทำได้เพียงอยู่รอความตายไปในท่ามกลางสายฝน พร้อมกับน้ำฝนที่ตกลงมาปนกันกับสีเลือดของเธอ แต่ก็ไร้ซึ่งผู้คนที่จะมาช่วยเธอ

"ฉันก็แค่อยากจะเป็นผู้หญิงที่รีไวล์รักมากที่สุด..."

คำขอของหญิงสาวครั้งสุดท้าย ก่อนที่เธอจะหมดลมหายไป สติของเธอจะค่อยๆหายไปจนไม่รู้สึกตัว เปลือกตาค่อยๆหุบลงช้าๆด้วยแววตาที่เศร้า นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่เธอจะได้มองเห็นโลกใบนี้ น่าเศร้าจังเลยนะทั้งที่ไม่อยากหายไปไหนแล้วแท้ๆแต่ก็ต้องไป

แต่ว่าใครจะคิดว่าคำขอครั้งสุดท้ายของเธอจะบันดาลให้เธอมาเกิดเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กที่ได้เรียกรีไวล์ว่าเป็นพ่อได้อย่างเต็มปาก และได้ใช้ชีวิตร่วมกันกับเขาแบบที่ชีวิตเดิมของเธอแทบจะไม่มีสิทธิ์ มันช่างเป็นปาฏิหาริย์ที่ยิ่งใหญ่ยิ่งนัก...