รักแบบถอนหายใจในใจ

ข้อมูลเบื้องต้น

สวัสดีครับผมชื่อ คี่ ผมมีเรื่องเล่าให้ทุกคนฟังแหละครับ ประสบการณ์ รักวัยเรียนของผม พูดแล้วต้องถอนหายใจในใจเลยละ เอาละเรามาฟังกันเลยดีกว่า

ในยุคสมัยนั้น เรายังเล่น Hi5 กันอยู่พูดแล้วบงบอกอายุกันเลยเน้อะ  เรื่องมันมีอยู่ว่า ณ ตอนั้น........

ผมเป็นนักเรียนใหม่ ที่ย้ายมาจากต่างจังหวัด เข้ามาที่กรุงเทพ เมืองหลวงที่ผมอยากมาอยู่ที่นี้โดยตลอด

คงเป็นความฝันของเด็กต่างจังหวัดหลายๆคนเลยใช่ไหมละ

ผมเข้าเรียนที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง โค้ดเนมคือสีฟ้าขาว ตอนนั้นผมน่ะแค่ ม.1เอง ใสจัดๆเลยละ

ในสังคมนี้ผมก็ถูกบูลี่อยู่พอควรเลย จากเพื่อนๆที่เป็นเด็กกรุงเทพ...

แต่นี่แหละมันเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมได้เห็นแสงสว่างใสๆ

จากคน คนหนึ่ง เธอเชื่อว่า รักษ์ ใช่แล้วครับ รักษ์เป็นแสงสว่างดวงน้อยๆของผมเลยในตอนนั้นที่ทำให้ผมอยากจะตื่นไปเรียนทุกวัน

เพื่อให้เจอหน้าเธอ...  

มีเหตุการหนึ่งที่ทำให้ผมเริ่มหลงรักเด็กผู้หญิงคนนี้ ด้วยความใจดีและน่าความน่ารักของเขา

อ่อผมลืมบอกไปเลยผมเป็นคนเรียนไม่เก่งนะครับ  เวลามีงานกลุ่มเลยไม่อยากมีใครเอาไปร่วมกลุ่ม

ภาพเหตุการณ์...วันนั้น

ครู : นักเรียนคะ ครูจะให้ทุกคนจับกลุ่มกับเพื่อนกันแล้ว ทำแลปทดลองเสร็จแล้วนำมาส่งครูที่ห้องพักครูนะ

นักเรียน : คร้าบบบบบ/ค๊าาาา

ท่ามกลาง การจับกลุ่มกันหมด ไม่มีหวังเลยที่ใครจะชวนเข้ากลุ่ม.....ทันใดนั้นก็มีเสียง

รักษ์ : คี่เธอมีกลุ่มยัง ถ้ายังไม่มีมาอยู่กลุ่มเรานะ โอเคไหม

ผมไม่รอช้าบอกไปทันทีว่าเรายังไม่มีกลุ่มเลย  จากนั้นผมก็ได้ใกล้ชิดรักษ์ มากขึ้นแต่ก็นะคงทำได้แค่แอบมองอยู่ห่างๆแหละ

ผมเป็นคนที่ค่อนข้างขี้อาย  ด้วยความที่รักษ์เป็นคนน่ารัก  จึงมีใครหลายคนหมายปอง รักษ์เป็นอย่างมาก

สมัยนั้นเราก็แอด MSN คุยกัน ก็คุยแบบลูทีน คือ สวัสดี กินข้าวย้างงง ทำอ๊ะรายยย ทำนองเนี๊ยะไปเรื่อยๆ โดนที่ไม่เคยบอกชอบไปสักครั้ง

เอาจริงๆผมว่ามันไกลกว่านั้นเพราะผมหึง...และหวง รักษ์ ผมจะชอบแอบนอย์ เวลา รักษ์สนิทกับใครหรือคนอื่น

แม๊ะว่าไปแล้วเรานี่ก็ เอาเรื่อง ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

เหตุการณ์ผ่านไปอย่างรวดเร็วแบบ ไวเกิ๊น............จบ ม.3 ด้วยความฉลาดของผม ผมเรียนต่อที่โรงเรียนเดิมไม่ได้ทำให้ผมต้องพลัดพราก..จากรักษ์

ผมไปเรียนต่อที่ วิทยาลัย แห่งหนึ่ง ผ่านไปไม่นานผมก็ยังคิดถึง รักษ์อยู่ทุกวัน แต่ก็ไม่ได้คุยกันจน...Facebook เริ่มดัง

จากนั้น ...อ๋อผมจำไม่ได้ว่า ผมหรือรักษ์แอดกันมาก่อน แต่เอาเป็นว่า เราได้เริ่มคุยกันผ่านแชท กันเหมือนตอน MSN เพื่มเติมคือเะอมาปรึกษาเรื่องหัวใจ

หลังจากที่คุยกัน รักษ์ มีแฟนชื่อ แมน ขอเรียกว่าไอ้แมน แล้วกันหึ้ย.    

รักษ์จะชอบมาเล่าให้ฟังว่า ทะเลาะกันยังไง หรือมาปรึกษาผมตลอดว่าต้องทำยังไง เวลาเจอเหตุการณ์ที่ทะเลาะกับ ไอ้แมน 

ไอ้แมนเนียก็เป็น เด็กช่าง/พานิช แบบผมนี่แหละ แต่มันชอบไปมีเรื่องกับชาวบ้านตามประสาเด็กช่าง 

จนรักษ์แนะนำผมให้ ไอ้แมนรู้จัก แต่ผมว่าไอ้หมอนี่ก็คง เกรงๆบ้างละ เพราะผมน่าจะเป็นเพื่อนสนิทผู้ชายคนเดียวของรักษ์ (คิดไปเองเก่งจังพ่อคู๊ณณณ)

แต่เหตุการณ์นี้กลับทำให้ผมเริ่มสนิทกับรักษ์มากขึ้น เอ๋....(หรือกูคิดไปเองนะ) เอาเป็นว่าคุยกันแทบทุกวัน สมัยนี้ เราเรียกคนคุยได้ปะหวะ

มีครั้งหนึ่ง เหตุการณ์สำคัญ เขาสองคนทะเลาะกัน เหตุการณ์นี่พีคมากตรงที่ว่า

ทุกๆครั้งที่สองคนทะเลาะกันผมจะพยาม ปลอบให้เขาคุยกันดีๆตลอดจนมีคำถามหนึ่งที่ ไอ้มแนถามผมว่า

แมน : คี่เอ๊งชอบรักษ์เปล่าหวะ ทำไมข้ารู้สึกว่าเหมือนเอ๊งชอบรักษ์เลย

ผม : เห้ยไอบ้า จะชอบได้ไงเราเพือนกัน (อยากพูดออกไปจริงๆว่าเอ๋อกูชอบ ไอสัส/แบบน้าค่อม)

ผมรู้สึกคาใจมากถ้าผมพูดไปว่าชอบมันจะทำยังไงกันนะ

และแล้ววันเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ จนครั้งหนึ่ง รักษ์กับแมนทะเลาะกันหนักมาก แมนมันไม่ค่อยรักตัวเองเท่าไหร่เพื่อนเป็นที่หึ่งตลอด

จนแขนมันได้รับบาดเจ็บสาหัส ใช้งานไม่ได้เหมือนเดิมอีกต่อไป 

ความร้าวฉานของสองคนเริ่มเพื่มมากขึ้นเรื่อยๆด้วยว่ารักษ์ไปเรียนที่มหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งเจอสังคมดีๆ จนไปเรียนต่อที่เมืองนอก

ตอนนั้นผมก็ชวนคุย ด้วยความที่ว่าเวลาผ่านไปหลายปี  ผมเองก็เริ่มมองหารักครั้งใหม่

มันก็ไปได้ด้วยไม่ดี แต่ตอนนั้น รักษ์กับแมน เลิกกันผมจึงตื้อถามเรื่อยๆ จนรักษ์ถามว่าจะมายุ่งทำไมทำให้ ความสนิทเราเริ่มลดๆลงๆ

มันเป็นเรื่องที่จบไม่สวยหรอกครับ............แต่สุดท้ายภาพของรักษ์ที่ผมรู้จักตอนสมัย ม.ต้น ก็ยังคงอยู่ในใจของผมเสมอ......