ได้แต่กลอนครับ

เนื้อเรื่อง

เพราะรักที่มีให้กันในวันก่อน
ไม่เคยเลือนลางจางไปกว่าเดิม
รักกลับดูเหมือนเพิ่มขึ้นทุกวัน
ยิ่งนานก็ยิ่งผูกพันมีฉันย่อมมีเธอ


เหม่อมองฟ้าดวงดารากระพร่างพริบ
ระยับระยิบกระพริบทั่วทั้งเวหา
ส่องสว่างไปทั่วทั้งธารา
ควบคู่กับแสงจันทราน่ารำไร


แต่คืนนี้ตัวฉันนั่งอยู่เพียงหนึ่ง
ยืนคำนึงถึงความหลังครั้งยังหวาน
ความทรงจำเมื่อครั้งแต่วันวาน
ที่สองเราเคียงคู่กันเหมือน(ดวง)ดารา


ผิดอะไรไม่บอกใครจะรู้
แล้วจู่ ๆ บอกเลิกกระทันหัน
แล้วอย่างงี้จะมีใครตั้งตัวทัน
ได้แต่หันลองซ้ายขวาว่า(เรา)ผิดอะไร

สมาคมคนขี้เหงา