เด็กชาย บ้านหลังเขา

ชีวิตหนึ่งเมื่อเกิดมาแล้ว ต้องพบเจออุปสรรค นานัปการ แต่การเป็นเรือนำพา ชีวิตหนึ่งฝ่าลมคลื่นที่โหมกระน่ำนั้นยากยิ่งกว่า  เรื่องราวการดำเนินชีวิต ในแต่ละวัน เกิดเรื่องราว ที่เป็นความทรงจำในอดีตเกิดขึ้น มากมาย จนนับครั้งไม่ถ้วน 

แต่ความทรงจำบางอย่างนั้น ประทับอยู่ในใจของเรา ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม ความทรงจำในอดีต เหมือน แสงไฟดวงเล็กๆ ที่นำพาหนทาง ในยามที่ชีวิตของคนเรามืดมน ….  ชีวิตของคนเรา ก็เป็นเช่นนั้น

********************************************************************************************************

เนื้อหาในเรื่อง เป็นเพียงเหตุการณ์ สมมุติ หรือ เรื่องบางเรื่อง ก็เป็นข้อมูล จากความทรงจำ อันกระท่อนกระแท่น

ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับท่านผู้ใด  แต่ ตราบใด ที่พวกเราอยู่ร่วมกัน ในสังคมนี้ ก็จะมีเรื่องราว เล่าสู่กันฟัง 

เช่นเดียวกับ น้าสาคร เป็นเพียงตัวอย่างหนึ่ง ที่ผู้เขียน หยิบยกมาเล่า  ในอดีต เขาเป็นเพียงเด็กหนุ่มหลงทาง

แต่เมื่อเขา กลับตัวกลับใจได้ เพราะมีคนในสังคมนั้น ให้โอกาส และเหลือทางเดิน ให้เขาอีกครั้ง

บัวตอง ก็มีอดีต ที่อยากจะวิ่งหนี สุดท้าย เธอก็ใช้ชีวิต ในเกือบบั้นปลาย ในหมู่บ้านหลังเขาแห่งนี้

เด็กๆในเนื้อเรื่อง ล้วนเป็นเมล็ดพันธ์ ที่รอ เติบโต  บางชนิด หาก ได้ดินดี มีผู้รดน้ำพรวนดิน อย่างใส่ใจ และเข้าใจ  เขาก็จะเจริญงอกงาม และเติบใหญ่  ……. อย่างมีคุณภาพสูง

เนื้อเรื่อง เป็นเพียงเรื่องเล่า และ เป็นเรื่องสมมุติ …. ผู้เขียน พยายามร้อยเรียง เรื่องราว และ ถ่ายทอด ให้กับท่านผู้อ่านที่รัก อ่านด้วยความบันเทิง ขอน้อมรับ ทุกคำติชม …. 

กราบขอบพระคุณ 

ราชันย์