กอดใจกันต์ kookv

"แกสนุกมากเหรอกันต์"

ร่างสูง178เซนติเมตรนั่งไขว้ขาบนเก้าอี้อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว ส่งยิ้มยียวนมาให้อีกฝ่าย มันยิ่งทำให้กอดใจโมโหยิ่งขึ้นไปอีก

"สนุกดิ ไม่สนุกกูจะทำทำไม โง่เหรอ"

"ไอ่กันต์!!"

"มึงไอ่กะใครไอ่เเว่น" ร่างสูงว่าพลางลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่ตนนั่งอยู่ ย่างเท้าเข้ามาหาร่างบางอย่างช้าๆ

"เราก็อยู่กันสองคน ไม่ให้ว่าแกละจะให้เราว่าใคร โง่เหรอ"

"เดี๊ยวนี้หัดย้อนกูเหรอ มึงคงไม่อยากกลับบ้านสินะ" กันต์ว่าเสียงเรียบ กอดใจจ้องตาอีกฝ่ายกลับอย่างไม่ยอมแพ้  หึ ตัวก็เตี้ย ยังอุส่าพยายามเงยหน้าจ้องตากูอีก "เราไม่มีเวลามาเล่นกับแกนะกันต์ เอากระเป๋าเราคืนมา"

"ละถ้ากูบอกว่าไม่อะ" 

"เราจะบอกครู ว่ากันต์แกล้งเพื่อนในห้อง ไม่ยอมทำการบ้านเอง ไม่ทำเวร แอบสูบบุหรี่ทุกวัน"

"5555 แกล้งเพื่อนในห้อง? กูว่ากูแกล้งแค่มึงคนเดียวนะ" กอดใจกำหมัดแน่นใบหน้าร่างบางหงุดหงิดสุดขีด ทำได้เเค่เเค้นอยู่ในใจแต่กลับทำอะไรร่างสูงตรงหน้าไม่ได้เลย

"แกเป็นไรของแกวะกันต์ ทำไมชอบแกล้งเรานัก เราไปทำอะไรให้"

"ไม่มีเหตุผลอะไรทั้งนั้นอะ"

"แล้วทำไมต้องแกล้งแต่เรา!"

"หึ ก็ใครใช้ให้มึงน่าแกล้งอะ"

#กอดใจกันต์

ฝากตัวด้วยนะคะ