คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เข้าใจผิด
การเรียนในวันนี้เฟรินและคาโลก็ตกเป็นเป้าสายตาไปทันที ในหัวข้อข่าวหน้าหนึ่งว่า 'ป้อแม่ จำเป็น'
ข่าวได้แพร่ไปอย่างรวดเร็ว โดยมีเหล่าบรรดาชาวป้อมอัศวินและปราสาทขุนนางที่เรียนด้วยกันคาบแรกของเช้านี้ เป็นคนกระจายข่าว
เฟรินรู้สึกเซ็งสุดๆ ที่เวลาเดินไปไหนมักก็จะมีคนล้อ เช่น "เฮ้ย ลูกน่ารักดีนี่หว่า" "เฮ้ยคาโลเมียก็สวย ลูกก็หล่อนี่" ฯลฯ
แต่ว่าไอ้คนตัวโตดั้นไม่รู้สึกรู้สา มันเอาแต่ยิ้มรับอย่างเดียว
กรูอยากตายยยยยยยยยยยย TTTOTTT หมดกันศักดิ์ศรีลูกผู้ชายของกรู TTT^TTT
นอกจากจะปวดหัวและเซ็งเรื่องพวกนี้แล้ว ยังต้องทนสายตาอาฆาตจากบรรดาแฟนคลับทั้งหลายของคาโลอีก เธอต้องทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้และเดินผ่านไป แต่ที่จริง....TTT/l\TTT อย่าทำหนูเลยค๊าบ.....ก็บอกแล้วว่าไม่ถนัดเรื่องสู้กับผู้หญิง
"ไอ้ก้อนน้ำแข็งงี่เง่าเจือกไปประชุม ไอ้นักฆ่ากิ๊กก๊อกดันหายหัวไปไหนเนี่ย"เฟรินบ่นงึมงำเบาๆจูงมือฟลอนไปที่สวนดอกไม้หลังโรงเรียน เพราะเจ้าตัวเค้าอยากเห็น
"เอ้า ถึงแล้ว"
"ว้าว!!! "ฟลอนร้องอย่างตื่นเต้น วิ่งเข้าไปดูดอกไม้ ไล่จับผีเสื้อ
เฟรินนั่งลงใต้ต้นไม่แถวๆนั้น และมองฟลอนที่เก็บดอกไม้เพลินๆ เธอยิ้มออกมาน้อยๆ.......ถ้าเรามีลูกอย่างฟลอนก็ดี......น่ารักดี คงหน้าตาคงคล้ายคาโลมั้ง.........เฮ้ย!! จะบ้าเหรอ ใครจะมีลูกกับมัน.........ไอ้บ้าๆ อย่าคิดสิว่ะ.........เธอตบหน้าผากป้าบๆเพื่อไล่ความคิดที่เธอว่าไร้สาระออก
"เอ่อ.....คุณเฟลิโอน่าครับ"เฟรินชะงัก เงยหน้ามองเจ้าของเสียงและลุกขึ้นเพื่อจะได้คุยสะดวก
"อะไร?"เธอถาม
"เอ่อ.......คือว่า"เฟรินจ้องมองใบหน้าแดงๆของชายหนุ่ม ถ้าเธอจำไม่ผิด เค้าอยู่ปราสาทขุนนางนี่หน่า
"ว่ามาสิ"เฟรินชักจะรำคาญ มัวแต่อ้ำๆอึ้งๆอยู่นั่นแหละ
"เอ่อ......ช่วยคบเป็นแฟนกับผมได้มั้ยครับ!!!"ชายหนุ่มตะโกน
"=_=? อะไรน่ะ"เฟรินยังคงงงๆก่อนที่สมองของเธอจะค่อยๆรับรู้"อ๋อ ได้สิ ^^"
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ร่างสูงผมสีเงินที่เพิ่งกลับมาจากประชุม ส่งสายตาสีฟ้าคู่สวยสอดส่องไปทั่ว หวังจะเจอเจ้าของร่างบางจอมวุ่น ที่ทำให้หัวใจเค้ามักปั่นป่วน
ตอนเค้ากลับไปที่หอ ก็ไม่เห็น แองจี้บอกว่าพาฟลอนมาที่หลังโรงเรียน มันคงจะไม่ได้เอาเด็กมาฆ่าหมกป่าหรอกน่ะ เห็นมันบ่นรำคาญ =_=;;;;
"เฟ....."
"ช่วยคบเป็นแฟนกับผมได้มั้ยครับ!!!"คาโลรีบหลบแล้วแอบชำเลืองมอง
ไอ้หน้าบ้านนอกนั่น (เอ่อ ที่จริงไอ้หน้าบ้านนอกที่เฮียแกว่าน่ะ มันก็หน้าตาดีไม่ใช่เล่นน่ะค่ะนั่น แต่เฮียแกหึงอ่ะค่ะ =*=)
มันคิดจะคบกับเฟรินเรอะ หึ บ้ารึเปล่า มันไม่คบกับหน้าบ้านนอกอย่างแกหรอก (เค้าไม่ได้หน้าบ้านนอกน่ะค่ะ)
คาโลเห็นเฟรินอึ้งๆไปสักครู่ก่อนที่จะยิ้มให้กับไอ้หน้าบ้านนอก แล้วคำพูดต่อมาที่มันเหมือนดาบคมทิ่มแทงเข้าไปในใจอย่าไม่ปราณี
"ได้สิ^^" ได้....งั้นเหรอ.....เฟริน นี่เธอ.......
กระบวนความคิดหยุดอยู่แค่นั้น ก่อนจะเดินจากไป ในแววตาสีฟ้าสวยนั่น มีแววตาที่เยือกเย็นและเฉยชาอยู่ โดยไม่เหลือร่องรอยของความอบอุ่นเหมือนเมื่อกี้สักนิดเดียว.....
"ได้สิ^^"
"ห๊า!! OO"ชายหนุ่มอึ้งๆ ก่อนจะเปลี่ยสีหน้าเป็นดีใจ"จริงๆเหรอครับ ^O^"
"อืม ^^"เฟรินพยักหน้า"แต่นายก็ผ่านสมรภูมิของคาโนวาล บารามอส และเดมอสให้ได้เสียก่อนน่ะ แล้วค่อยมาเป็นแฟนกับฉัน"
"ห๊า!!! =[]="
"+555 โทษทีน่ะ ฉันจะไม่อ้อมค้อม ก็อย่างที่พูด นายก็ผ่านพวกคาโนวาล บารามอส และเดมอสให้ได้ซะก่อนเถอะ และอีกอย่างฉันก็มีคนที่ฉันรักอยู่แล้ว"เฟรินพูด
"คนๆนั้นเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์ในตัวฉัน"เฟรินพูด ชายหนุ่มก้มหน้า
"เจ้าชายคาโล ใช่มั้ยครับ"ชายหนุ่มพูด
"ถูกต้อง ^^Y"เฟรินพูด"มีแต่มันเท่านั้นแหละที่ฉันจะมอบหัวใจให้น่ะ"
"แต่ว่า!!"ชายหนุ่มพูดดึงข้อมือเฟรินทั้งสองข้างไว้"แต่ว่าเค้าไม่เห็นจะแสดงออกเลยว่ารักคุณน่ะครับ!!! คิดดูให้ดีสิครับ"
"ไอ้บ้า แกเป็นอะไรเนี่ย ปล่อยน่ะ!!!"เฟรินร้อง สบะดแขน แต่ทำยังไงก็ไม่หยุดสักที
"ผมรักคุณจริงๆน่ะครับเฟลิโอน่า ผมรักคุณได้ยิมมั้ยครับ ผมรักคัณ!!!!"
"โอ้ย!! ได้ยินโว้ย!!! แต่กรูบอกแล้วว่ากรูไม่รักมรึงไง ปล่อยน่ะ!!!!"ชายหนุ่มไม่ฟังสวมกอดเฟรินทันที เฟรินดิ้นขลุกขลัก พยายามดันชายหนุ่มออก ชายหนุ่มเริ่มซุกไซ้ซอกคอ
ให้ตายเหอะ......ใครก็ได้ช่วยด้วย.......คาโล คาโล.......นายอยู่ไหน ช่วยฉันทีคาโล.....
"ปล่อยฉันน่ะ คาโล!!!!!!"เฟรินร้อง
ตุบ! โป๊ก!!! โป๊ก!!!
แล้วอยู่ดีๆชายหนุ่มก็คลายอ้อมกอดและล้มลงหงายหลังสลบเหมือด มีลูกมะนาวสองลูกอยู่บนหัว เฟรินทรุดตัวลง กอดตัวเอง ภาพดูจะพร่ามัวเพราะน้ำใสๆมาคลออยู่แถวดวงตา
"แม่ฮะ"
"เฟริน"
เสียงเรียกชื่อที่รับรู้ได้ถึงความห่วงใย ทำให้เฟรินรีบเงยหน้าขึ้นมอง หวังว่าจะเป็นเค้า เค้าคนนั้นที่เธอเรียกหา.....
"คิล"เฟรินพูดเบาๆ..... ไม่ใช่ .....ความผิดหวังเล็กเกิดขึ้น
"แม่ฮะม่ายเปงรายช่ายมั้ยฮะ"ฟลอนเอ่ยถามกอดเฟรินแน่น
"อือ ไม่เป็นไร"เฟรินพูดด้วยเสียงสั่นเครือ กอดฟลอนตอบ
"ไอ้บ้านี่ มันทำอะไรแก"คิลถามด้วยความโมโห"ฉันเห็นมันกอดแกไม่ยอมปล่อย"คิลพูดด้วยน้ำเสียงเคียดแค้น อยากจะทำตามอาชีพของเค้าจริงๆ
"ว่าไง"คิลถาม เฟรินส่ายหัว แต่คิลเหลือบไปเห็นที่คอของเฟรินมีรอยจ้ำ สองสามจุด และตาของเค้าก็วาวโรจน์จ้องไปที่ชายหนุ่มที่เค้ากับฟลอนลงมือฟาดกบาลมันไปคนละที
"แก!!!!"คิลกัดฟันกรอด กระชากคอเสื้อของชายหนุ่มขึ้นและต่อยแถมไปอีกที และลงมือกระทืบมันไม่ยั้ง
"คิลๆ พอแล้ว พอ เดี๋ยวมันตายแกก็ต้องติดคุกหัวโตสิ"เฟรินวิ่งเค้ามาห้าม แต่คิลไม่ยอมหยุด ยังคงลงแรงหนักขึ้นอีก
"คิลพอแล้ว ถ้าแกติดคุกแล้วฉันจะทำไง จะมีเพื่อนดีๆอย่างแกมาช่วยอีกหรือไง"เฟรินร้องห้าม คิลหยุดชะงัก ปล่อยร่างของชายหนุ่มที่สภาพยับเยินทิ้งลงกับพื้น
"ฮือ ฮึก ฮือ~~"เฟรินร้องออกมาคิลหันไปกอดเพื่อนซี้ของตน กอดมัน ร้องออกมาให้หมดเฟริน เฟรินกอดคอคิลเพื่อนซี้ มีแค่มันคนเดียวที่เข้าใจเธอดี มันเป็นเพื่อนคนเดียวที่เค้าใจเธอดีกว่าใคร
ฟลอนจับชายกระโปรงนักเรียนของเฟริน เหมือนปลอบใจ เฟรินคลายอ้อมกอดออกและก้มมองฟลอน ฟลอนชูดอกไม้หลายชนิดที่เค้าอุตสาตน์เก็บมาให้'แม่'คนนี้ของเค้า
เฟรินยิ้มและรับ เธอย่อตัวลง ลูบหัวฟลอน
"ขอบใจจ้ะ"เธอพูด ฟลอนกระโดกอดเฟริน
"อย่าร้องน้าคับแม่"ฟลอนปลอบ เหมือนความอบอุ่นไหลผ่านจากร่างของฟลอนสู่เฟริน เธอรับรู้ได้ เธอกอดฟลอนตอบและน้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง
+++++++++จบตอนนี้ซ้าที++++++++++
ความคิดเห็น