[ DC ] I am Violen-cé.

  ในชีวิตของฮาร์ลีย์ ควินน์เหมือนกับละครฉากใหญ่ของโลก โดนผู้ชายหลอกจนเสียการงาน เสียทุกอย่าง (จริง ๆ มันตั้งแต่ที่เธอไม่ได้จบจิตแพทย์มาจริง ๆ แต่ว่าใช้เต้าไต่แลกใบจบ) มันคงดีถ้าผู้ชายคนนั้นคือคนปกติ แต่ว่าคนนี้คือโจ๊กเกอร์เชียวนะ! 

  หลังจากที่เลิกกับเขา...

  ใช่ ผู้หญิงโง่ที่บูชาความรักเหนือสิ่งอื่นใดอย่างเธอ เป็นคนที่จบความสัมพันธ์ที่ทุเรศนี้ลง ชีวิตของเธอเริ่มดีขึ้นมาก จากการที่เธอย้ายออกมาอยู่กับไอวี่ เพื่อน ๆ คนอื่น (เซเลน่า คาตานะ) ก็มาร่วมยินดีด้วย 

  มันดีที่ในก็อธแธมมีบาร์วายร้ายแสนสนุกที่เธอสามารถสุดเหวี่ยงเท่าไหร่ก็ได้ เมืองนี้เป็นเมืองที่กฎหมายคือการห้ามของคนโง่ที่มีต่อคนบ้า 

  เธอคิดว่าทุกอย่างดีและเพอร์เฟคและลงตัวดี เพราะการเป็นนักล่าค่าหัวก็ได้เงินดี แถมได้อัดพวกโง่ไว้เล่นอีกต่างหาก อัดแล้วมันก็แหกได้เงินอีกหลายต่อ วิน ๆ จนกระทั่งวันหนึ่งในฤดูหนาวเธอเดินผ่านถังขยะกองนึงใกล้ที่ทำงาน (ไปเป็นสาวเสิร์ฟคอสเพลย์) หูแสนเลิศล้ำก็ดันได้ยินเสียงร้องไห้จ้าของเด็กดังขึ้น 

  เมื่อเธอเดินย่ำส้นสูงฝ่าหิมะเข้าไปดูก็พบกับเด็กทารกสาวเส้นผมมีสีแดงเพลิง ฮาร์ลีย์ออบอุ้มเด็กน้อยเข้ามาในอ้อมอกใช้มือขาวซีดสัมผัสไปที่แก้มของเด็กน้อย เด็กน้อยหัวเราะอย่างหรรษา เสียงหัวเราะนั้น สำหรับเธอแล้วมันคือระฆังคริสต์มาส เธอเงยหน้าขึ้นก่อนออกตะโกนพร้อมหันหน้าไปมาอย่างร้อนรน

  "มีใครอยู่ไหม? แม่เด็กคนนี้คือใครกันนนนน?" ฮาร์ลีย์พูดเสียงดังลั่นตรอกแคบ แต่ก็ไม่มีใครตอบรับ เธอตะโกนไปเรื่อย ๆ จนสักพักก็หยุด--ฮาร์ลีย์มองเด็กน้อยด้วยสายตาสงสาร 

  "ฉันจะเลี้ยงเธอเองเด็กน้อย ต่อไปนี้เธอคือวิโอเลนเซ่, วิโอเลนเซ่ ควินท์" 

  เด็กน้อยยิ้มกว้างก่อนหัวเราะออกมาอีกรอบ 

  ฤดูหนาวแต่หัวใจของฮาร์ลีย์ช่างอบอุ่น ฤดูหนาวแต่ว่าตำนานบทใหม่มิได้ถูกแช่แข็ง 

  ตำนานของวิโอเลนเซ่