จากนักเลงหัวไม้ สู่พระชายาข้ามภพ

"สรุปนี้ฝันหรอวะ เฮ้ย!! ใครก็ได้ออกมาให้ลองต่อยหน่อยดิ"สนตะโกนลั่นทั่วพื้นที่สีขาว ไม่มีพื้นดินไม่มีท้องฟ้าไม่มีห่าอะไรเลย

"ใจเย็น ใจเย็น ไอหนุ่ม"อยู่ๆก็มีเสียงคนชรา ดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของสน สนตกใจจนรีบหันไปทันที

"ตาลุง เป็นใครอะครับ แล้วที่นีไหน หรือว่ามาให้ผมต่อย แต่ผมไม่ทำหรอก ถึงจะห้าว แต่ผมเป็นคนดีไม่ต่อยคนแก่" สนหันไปพูดกับตาลุง อย่างสนอกสนใจ แล้วอวยตัวเองอย่างภาคภูมิ

"ข้าคือเทพ! ไม่ใช่ตาลุง แล้วผู้ใดจะมาให้เจ้าต่อยกัน!"ตาแก่พูดเหมือนวัยรุ่นใจร้อนใส่สน แล้วเชิดหน้าให้ดูใหญ่โตสมเป็นเทพ

"เออ เป็นเทพทำไมอะ"สนถาม

    ตาลุงถึงกับคิ้วกระตุกกับคำถามของเด็กหนุ่มตรงหน้า และอยากจะจับมาตีก้นซะให้เข็ด

"คิ้วตาลุงเป็นไรอะครับ"สนถาม เทพเค้าคิ้วเป็นแบบนี้หรอ 

"เฮ้ย ข้าจะพาเจ้าไปเกิดใหม่"ตาลุงถอนหายใจออกมา ก่อนจะเริ่มทำหน้าที่ของตน 

"เกิดทำไม ผมต้องกลับนะครับ"สนตอบ ยังมีหน้าที่อีกหลายอย่างที่ต้องทำ ไม่ว่าจะเป็นนัดของเฮียโจที่จะให้ไปดูเด็กใหม่เข้ามาฝึกเทควันโด หรือต้องรับใบปริญญาวันพรุ่งนี้และเลี้ยงฉลองกับเพื่อนอีก 

"เจ้ากลับไปไม่ได้แล้วละ และข้าจะพาเจ้าไปในที่ที่เจ้าควรจะอยู่"ตาลุงตอบ

"ทำไมต้องไป แล้วทำไมต้องควรอยู่ด้วยครับ"สนถามตาลุง

"ไอเด็กนี่ถามมาก เฮ้ย ข้าจะเล่ารายละเอียดที่สำคัญให้เจ้าฟังก็แล้วกัน"สนพยักหน้าและตั้งตารอฟังเรื่องจากตาลุง"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วนาน นาน นานจนข้าจำไม่ได้ เรื่องก็เป็นแบบนี้"

"โถ่ ตาแก่ผมอุตส่าห์ตั้งใจฟัง"สนขมวดคิ้วแน่น แล้วมองบน

"ใครเป็นตาแก่! ข้าเป็นเทพ! เรื่องเป็นยังไงเจ้าก็ไปดูเองก็แล้วกัน"ตาแก่พูดแล้วหันหน้าหนี

"ใครจะไปกันครับ"สนก็หันหน้าหนี ไม่มีใครยอมใคร เหมือนตากับหลานทะเลาะกัน 

"ไอเด็กนี้ เอาเถอะ ข้าจะให้พรเจ้า 3 ข้อ แล้วเจ้าต้องไป"ตาแก่ยื่นเงื่อนไขให้ เพราะว่านี่คือภารกิจของเขาอย่างนึง

"นี้ ตาแก่ ตามจริงเทพอย่างท่านไม่จำเป็นต้องแคร์ผมก็ได้ใช่ไหมครับ แต่ทำถึงขนาดนี้ คงมีอะไรแน่ๆเลยใช่ไหมครับ"สนจ้องจับผิดตาแก่ แล้วยกมือขึ้นมาทำท่าคิดแล้วขมวดคิ้ว"ยอมติดสินบนขนาดนี้ ต้องมีเรื่องแน่ๆ"