To you and the falling rain.

     ในอาณาจักรที่นับถือพระผู้เป็นเจ้า ประชาชนหลับหูหลับตาเชื่อในสิ่งที่บรรพบุรุษพร่ำสอนมาอย่างงมงาย

 คอยชี้นิ้วว่าอะไรผิดอะไรถูก เหล่าคนที่เห็นต่างกับ พระผู้เป็นเจ้าจะต้องมีจุดจบที่น่าสยดสยองทุกราย

ถึงตัวฉันเองในวัยเด็กที่พึ่งเดินได้เตาะแตะจะไม่สนใจเลยก็ตาม 

เพียงแค่ได้อยู่พร้อมหน้ากันกับแม่และน้องสาว

จากเรื่องร้ายที่น่าเศร้าใจจะกลายคำให้กำลังใจที่เอ็นดู

จากบาดแผลที่แสนเจ็บปวดจะกลายเป็นอ้อมกอดที่แสนอบอุ่น

นั้นคือสิ่งที่ต้องการทั่งหมด ฉันแค่หวังว่าจะไม่มีอะไรเปลี่ยน แค่หวังว่ามันจะคงอยู่เป็นนิรันดร์

     จนกระทั่ง...

เมื่ออายุได้6ขวบ ผีเสื้อสีขาวบริสุทธิ์บินมาเกาะที่ปลายหน้าต่างและเริ่มเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ 

พวกมันสามารถเปลี่ยนรูปลักษณ์ได้ตามที่ฉันปรารถนา ในสายตาของฉันตอนนั้นคิดอะไรอยู่กันแน่ที่คิดว่ามันน่าตื่นเต้น?

ฉันใช้พลังของฉันแสดงให้แม่เห็นเพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องน่าสนุกในที่สาธารณะ

สิ่งที่ฉันคาดหวังไม่เป็นไปตามนั้น แม่เริ่มมีสีหน้าที่ดูวิตกกังวล หลังจากลากตัวฉันกลับเข้าบ้านที่เคยเต็มไปด้วยความอบอุ่น

กระทั่งวันนึง แม่พาฉันกับน้องสาวที่ยังเดินไม่คล่องขึ้นภูเขา ห่างไกลจากที่เก่าที่พวกเราเคยอยู่ และให้ไกลที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

     เราใช้ชีวิตแบบใหม่ ตั้งรกรากในที่ใหม่ 

ขอแค่มีแม่กับน้องสาว จะที่ไหนก็ได้ทั้งนั้น...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

     ถึงแม้มันจะไม่เป็นนิรันดร์แบบที่หวัง

     แต่ขอแค่อีกสักนิดก็ยังดี