เเด่ผู้ถูกเลือก...
จงเป็นดั่งดวงจันทร์ในยามราตรี
ส่องสว่างนำทางผู้คนทั้งหลาย
จงเมตตาดุจสายน้ำหลั่งไหล
โอบอ้อมอารีด้วยความอ่อนโยน
จงกล้าหาญดั่งพญาสิงห์
ปลุกความหาญกล้านำชัยสู่เรา...
อุจิวะ ซายูริ
.
.
.
.
.
นี่คือตระกูลต้องสาป พลังอำนาจที่มิอาจหยั่งถึงล้วนเเต่นำภัยมาสู่ตน ดวงตาที่ผู้คนภูมิใจมันนักหนาที่ได้เกิดในตระกูลเเห่งนี้ หากเเต่รู้หรือไม่นั่นคือตราบาปเเห่งความเจ็บปวดที่จะอยู่ไปตราบเท่าชีวามอดมลาย
ผู้รอดชีวิตเเห่งการฆ่าล้างตระกูล พร้อมกับตราบาปที่ได้รับยังคงย้ำเตือนถึงเรื่องราวในวันนั้น
กลิ่นคาวเลือดฟุ้งกระจายในอากาศ ดวงตาที่เเสนไม่คุ้นเคย
ความอาฆาตเเค้นจากคนข้างกายมิได้เลือนหายนับวันจะยิ่งทวีคูณมากขึ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
พี่น้องพลัดพรากกับความเเค้นที่ไม่มีวันหวนคืน
จากเพื่อพบจบเพื่อเจอ
ความจริงอันน่าสะพรึงที่สามารถเขย่าห้าเเคว้นใหญ่ให้สั่นสะเทือนลั่น
เสียงกรีดร้องจากวันนั้นยังคงอยู่ดั่งดวงตาสีทมิฬที่มิอาจเลือนหาย
___________________________________________________________________________
Talk MurLin
กราบสวัสดีผู้อ่านทุกท่านค่ะ เห็นบทนำมางี้อย่าได้คิดว่ามันจะเป็นนิยายดาร์กๆนะคะ อย่าวางใจเชียวเพราะเราหลุดบทบ่อยมากกกกกกกกกกกกกก(ก.ไก่ล้านตัว) ช่วงนี้ติดกลอนไทยไปเล็กน้อยทุกอย่างเลยออกมาเป็นอย่างงี้ เเต่ก็เเค่บทนำเท่านั้นเเหละค่ะนอกนั้นหลุดบทหมด! ยังไงก็ตามฝากเจ้าลูกน้อยคนนี้ไว้ในอ้อมกอดด้วยนะคะ
อีกเรื่องค่ะการจัดหน้านิยายมีการจัดในคอมฉะนั้นหากอ่านในโทรศัพท์อาจจะเเปลกๆไปสักหน่อย เราขอเเนะนำให้ดูในคอมนะคะ
#คำเตือน#
-ห้ามก๊อปเนื้อหานิยายเรื่องนี้เด็ดขาด(ถึงฉันจะเป็นเเค่เเฟนฟิคเเต่ฉันก็มีหัวใจ!)
-นิยายเรื่องนี้บนเส้นด้ายเเห่งการดองเเละความขยันของเรา เพราะฉะนันอัพช้าโปรดทำใจ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น