คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
THE MYSTERIES OF PANDEARDIAMOND
บทนำ
เคยมีใครบางคนกล่าวเอาไว้ในบทลำนำ การถือกำเนิดของมนุษย์...ถึง... โลกอีกใบหนึ่ง
โลก ที่ยังล้าหลัง...เต็มไปด้วยความเร้นลับและสิ่งเหนือธรรมชาติ ดินแดนที่ไม่เคยยอมเปิดออกให้กับผู้ที่ไม่ยอมมอบกุญแจ
กุญแจ จากสิ่งที่มีค่ามากที่สุด
ทว่าสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า "มนุษย์" นั้น ล้วนแต่คอยแสวงหาผลประโยชน์เข้าสู่ตัวเองเสมอ และสุดท้าย ประตูที่ไม่ได้ปิดตาย ก็กลับกลายเส้นทางที่มิอาจมีใครผ่านมันไปได้
สำหรับอาณาจักรเล็ก ๆ อย่างเจเวนิสนั้น ไม่แปลกที่ดินแดนแห่งนี้ยังอุดมสมบูรณ์ด้วยป่าและต้นไม้นานาชนิด ผู้คนต่างพาอพยพย้ายเข้ามาที่นี่อย่างไม่ขาดสาย แต่ก็มักจะย้ายกลับออกไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน พวกเขาบอกว่าดินแดนแห่งนี้ต้องสาป ขณะที่ชาวเมืองเองกลับโต้แย้งว่าที่แห่งนี้เป็นดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์ต่างหาก
ตั้งแต่จูเลียจำความได้ เธอก็อยู่ในบ้านกับพี่เพียงแค่สองคนมาตลอด เธอเคยถามพี่ ถึงพ่อกับแม่ พี่ไม่เคยตอบเธอตรง ๆ หรอก แต่เธอก็พอจะเดาออกว่าพี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน
ตอนเด็ก ๆ คุณป้าลินดาที่อยู่ข้างบ้านมักจะเล่านิทานแปลก ๆ เกี่ยวกับตำนานของเจเวนิสให้เธอฟังบ่อย ๆ ไม่ใช่ว่าเธอพิศวาสอยากฟังมากหรอกนะ แต่การห้ามคนไม่ให้พูดน่ะมันยากยิ่งกว่ายากซะอีก ดังนั้นส่วนมาก เธอก็จะปล่อยให้คำพูดนั้นลอยผ่านหูไป
ถ้าจะบอกว่าคุณป้าลินดาเป็นผู้มีพระคุณก็คงไม่ผิดหรอก เธอเป็นคนช่วยส่งเสียค่าเล่าเรียนของทั้งคู่ให้ แต่พี่นั้น ส่วนมากเขามักจะได้ทุนเองมากกว่า
จูเลียไม่รู้เรื่องของพี่มากนัก ตามปกติพี่จะไม่ค่อยพูดมาก เขามักจะง่วนอยู่กับการออกไปข้างนอกบ้าน ไม่ว่าจะเรียนหรือหาเงินหรือขโมยของหรืออะไรก็ตามแต่ เขาไม่เคยยอมให้เธอเข้าไปวุ่นวาย
จูเลียรู้สึกว่าเขาเป็นพี่ชายที่ไม่ได้เรื่องที่สุดในโลก พวกเธอทะเลาะกันบ่อยครั้งและพี่มักจะเป็นคนชนะเสมอ และนี่ทำให้เธอหัวเสียมาก
แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เธอก็ต้องขอบคุณพี่อยู่ดี เขาสามารถหาเงินมาให้เธอได้ นอกจากเหนือจากเงินที่ป้าลินดาส่งเสีย และมันดูจะมากมายเสียจนจูเลียอดสงสัยไม่ได้ว่าพี่ไปขโมยใครมาหรือเปล่า แน่นอนว่าเธอไม่เคยได้รับคำตอบ
และที่แย่ที่สุดก็คือ หลังจากที่พี่สามารถสอบติดได้โรงเรียนที่ดังที่สุดในเมือง เขาก็กลายร่างเป็นคนหุบปากเงียบตลอดเวลา ชนิดที่ถามคำตอบคำจนจูเลียอดโมโหไม่ได้ แต่อย่างน้อยช่วงปิดเทอมฤดูร้อน บางทีถ้าพี่ว่างพอเขาจะเล่าเรื่องสนุก ๆ ที่โรงเรียนให้เธอฟังเหมือนกัน
บางที...อาจเป็นเพราะเธอมองแววตาคู่นั้นของพี่บ่อยเกินไป
นัยน์ตาพราวระยับที่ฉายแววตื่นเต้นและสนุกสนาน...เวลาที่พี่พูดถึงโรงเรียนนั่น
...เพนเดียไดมอน...
คอยดูเถอะ...ฉันจะต้องเข้าไปให้ได้
ความคิดเห็น