ขอหลัวทั้งที... ขอแบบตรงสเปคหน่อยได้ป่ะ!?

ขอหลัวทั้งที ...

ขอแบบตรงสเปคหน่อยได้ป่ะ!?        

เรื่องราวสาวสวยสุดแซ่บของหนึ่งในสมาชิก

‘แก๊ง 4 หน่อ บรรลัยจังไรชิบหาย’ อย่าง ลาติน ลินลาติน ธีติโรจนจินดา ที่เธอมักจะแห้วเรื่องผู้ชายมาตลอด 4 ปี จนเธอได้รับฉายา ‘ลินลาตินจอมนก’ โดยไม่รู้ตัว และเมื่อเธอรู้ว่าทั้งสาขาเหลือเพียงเธอคนเดียวที่ยังไม่มีแฟน ความร้อนรุ่มใจที่เหมือนถูกทอดทิ้ง ก็กำเริบขึ้น จนต้องอ้อนวอนขอให้เพื่อนทั้งสามคนพาไปไหว้ขอผัวที่ ‘วัดเซียนหลงชาน’ อันเลื่องชื่อ

   แนะนำตัวละคร: 

ภาม / ภาคิน ปริยากรโสภณ

หนุ่มนักศึกษาแพทย์ Extern จากมหาลัย K

บุคลิก : สุขุม เงียบขรึม จริงจังกับทุกเรื่อง แม้แต่เรื่องที่ไม่ควรจริงจัง มีความสามารถพิเศษคือทำหน้านิ่งได้กับทุกสถานการณ์ แม้คนอื่นจะหัวเราะ จะร้องไห้ จะเศร้า จะผิดหวัง แต่ผมจะนิ่ง แล้วคุณจะทำไม!?

ฉายาที่เพื่อนกลุ่มหมอตั้งให้ ‘กูเกิ้ลเคลื่อนที่’

ลาติน / ลินลาติน ธีติโรจนจินดา

นักศึกษาปี 4 คณะสถาปัตย์ สาขา ออกแบบภายใน

บุคลิก: อารมณ์ดี ชอบหัวเราะ บ้าซีรี่ย์ บ้าคนหล่อ เป็นคนสวยที่มีพร้อมทุกอย่างยกเว้นสมอง หากถามหาสาระจากเธอคนนี้บอกเลยว่า ไม่มี (นิยายเรื่องนี้ก็เช่นกัน)

Intro:

  “พี่หมอเชื่อเรื่องพรหมลิขิตรึป่าวคะ??”

  ...

  “ไม่ครับ”

  ...

โอโห ตอบแบบไม่คิดสักนิดเลยหรอว่ะ - -^

  “คือวันนี้ตินไปขอพรที่วัดมาน่ะค่ะ เขาบอกว่าตินจะเจอเนื้อคู่...” นี่บอกเฉยๆ ไม่ได้คิดจะสื่ออะไรเลยนะคะเนี่ย!!!

  “หรอครับ”

หรอครับ!? แค่เนี๊ยะ ไม่คิดจะถามอะไรต่อหน่อยหรอคะ หมอออ!! เอาว่ะ ลองเกิ่นอีกสักนิดล่ะกัน!

  “เขาบอกว่าถ้าตินไปขอพรช่วง 16.00-18.00 น. ตินจะเจอเนื้อคู่อ่ะค่ะ แล้วตอนนั้นก็เป็นช่วงที่ตินเจอกับหมอครั้งแรกที่นั่นพอดี...” ฉันทำหน้าทำตาเป็นประกายวิบวับ เพื่อให้เขารู้ว่ากูคือผู้หญิงคนที่เผลอชนเขาตอนอยู่ที่วัดเมื่อเย็นวันนี้...

เขามองหน้าฉันนิ่ง ก่อนจะพูดขึ้นว่า...

“หรอครับ”

โอ๊ยย ไม่มีคำพูดอื่นที่ดีกว่านี่แล้วรึไงว่ะหมอ!!!

.......................❤️........................