เจ้าหงิญ เอ๊ย เจ้าหญิงนิทรา(ภาคเอสเจ)

ข้อมูลเบื้องต้น

ขำๆ ไม่มีอะไรมากฮับ55+

เนื้อเรื่อง

เจ้าหงิญ เอ๊ย เจ้าหญิงนิทรา[ภาคเอสเจ]

ให้เสียงภาษาไทยโดย ชเว ซีวอน(ก็มันไม่มีบทให้แล้วง่า)

กาลครั้งหนึ่งนานมากแล้ว ณ.อาณาจักรที่ไกลแสนไกล(สุดลูกหูลูกตา)มีพระราชาองค์ชื่อท่านฮันกยอง และราชินีฮีเดอเลร่าปกครองเมืองแห่งหนึ่งอย่างมีความสุข(...เหรอ?)
...แต่แล้ววันหนึ่ง….
"แหวะ!! แหวะ!!"อยู่ดีๆราชินีฮีเดอเลร่าก็ทรงอาเจียนออกมา
"ฮีเดอเลร่าที่รัก เป็นอะไรหรือ กุ้งมังกร และกิมจิกลิ่นปลาร้าและไฮยีน่าที่พี่ไปเตรียมมาเองไม่ถูกปากถึงเพียงนี้เชียวหรือ"พระราชาทรงถามด้วยสีหน้าเป็นห่วงสามี เอ๊ย! ภรรยา(จอมโหดสะท้านปฐพี)สุดฤทธิ์
"เอ่อ เปล่าเพค่ะเสด็จพี่ คือ น้องรู้สึกคลื่นไส้น่ะเพค่ะ"ราชินี(ที่สวยชิบเปง)ทรงตรัสเช่นนั้นทำเอาพระราชาสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้องรัก(และชิงชัง)ของท่านหรือเปล่า จึงสั่งให้หมอหลวงอุคกี้ให้พาราชินีไปตรวจที่ห้องบรรทมของราชินี
...ผ่านไป30นาที(นานจังว่ะ)….
พระราชาเดินไปเดินมาอย่างเป็นกังวลอยู่หน้าห้องของราชินี

"ทำไมมันนานอย่างนี้นะ หรือว่าน้องรักของพี่จะเป็นไส้ติ่งแตก? หรือน้องไม่สบาย?หรือเป็นโลกกระเพา? โอ๊ย!!!น้องรักของพี่เป็นอะไรไปนิ!!!"พระราชาตะโกนออกมาอย่างหมดความอดทน จนทำให้มหาดเล็กเฮนรี่ถึงกับสะดุ้งเพราะหลับในอยู่(คาไวโอลีน)
"พระราชาทรงตะโกนทำไมหรือ?"มหาดเล็กถามอย่างกังวลกับพระราชา
"ข้าเป็นห่วงราชินีของข้า นางเป็นอะไรทำไมหมอหลวงตรวจนานเยี่ยงนี้?"
"คงจะดูว่ามีอะไรผิดปกติล่ะมั้งเพค่ะ ทรงอย่ากังวลเลยเพค่ะ ราชินีจะต้องไม่เป็นอะไรหรอกเพค่ะ"

มหาดเล็กร่างบาง(เหรอ?)กล่าวอย่างใจดี(ตัวมานก็ใจดีอยู่แล้วนะ)จนประตูหน้าห้องราชินีเปิดขึ้น หมอหลวงอุคกี้ออกมาด้วยสีหน้าร่าเริงยิ้มแฉ่งพร้อมกับติดกระดุมเสื้อ(เอ๋?)พระราชาเห็นแบบนั้นก็แอบสงสัย แต่ไม่ได้คิดอะไร
"ว่ายังไงบ้างหมอหลวงเรียวอุค ราชินีของข้าทรงเป็นอะไรหรือ?"พระราชาฮันกยองตรัสถาม หมอหลวงอุคกี้จึงทำหน้าซีดลง
"ราชินีทรง..."แล้วหน้าของหมอหลวงร่างเล็กจากหน้าตากังวลก็กลับมาหน้ายิ้มแล้วบอกว่า
"ท่านทรงจะมีลูกน่ะขอรับ!!!"
"จริงหรือ!~เย้ ราชินีมีลูกให้ข้าแล้วววว"พระราชาทรงกระโดดไปมาอย่างดีใจสุดๆๆ แต่นั้นทำเอาหมอหลวงและมหาเล็กตัวน้อยถึงกับอึ้งในท่าทีของพระราชา(จะออกอาการมากไปมั้ยท่าน รักษาภาพพจน์หน่อยลูก)เมื่อพระราชาเห็นแบบนั้นจึงหยุด แล้วทำท่าเรียบร้อยทันที(วางมาดน่ะแหละ)
"อะ อืมขอบใจเจ้ามากนะหมอหลวงเรียวอุค ข้าจะให้รางวัลเจ้าในภายหลังที่ราชินีของข้าคลอดลูกออกมานะ"พระราชาตรัส
"มิอาจเพค่ะ ที่พระราชินี เอ๊ย พระราชากล่าวชมข้าแบบนี้"
เมื่อราชินีฮีเดอเลร่าทรงให้กำเนิดลูกเป็นผู้หงิญ เอ๊ย ผู้หญิง(หรือเปล่าว่ะ)จึงตั้งชื่อว่า ‘ทงเฮ’(คุ้นๆนะ)ท่านทั้ง 2 ก็ทรงพอพระทัยอย่างมาก จึงสั่งให้คนในวังทั้งหมดจัดเตรียมพิธีฉลองกันเมื่องานฉลองเริ่มขึ้น โดยพระราชาได้ทรงเชิญประชาชนมาร่วมกับท่าน ผู้คนต่างยินดีกับการที่ท่านทั้ง 2 มีพระธิดา อีกทั้งพระราชาได้ทรงเชิญนางฟ้าทั้ง 3 มา ซึ่งประกอบด้วย นางฟ้าซองมิน นางฟ้าชินดง และนางฟ้าคังอิน(ทำไมนางฟ้าหลังๆมันถึกจังว่ะ) โดยนางฟ้าทั้ง3ได้ลงมาแล้วอวยพรให้แก่พระธิดาของทั้งพระองค์

"ขอให้พระธิดาทรงงามสง่า"นางฟ้าซองมินได้อวยให้พระธิดาต่อมาด้วยนางฟ้าชินดงอวยพรไปว่า
"ขอให้เพระธิดาฉลาด ร่าเริง สดใส"แต่ขณะที่นางฟ้าคังอินจะอวยพรนั้น นางมารตนหนึ่งนามว่า ลีถึก ได้ลงมาท่ามกลางผู้คนมาอยู่ตรงหน้าพระราชาและราชินี เธอมาด้วยสีหน้าหงุดหงิด และหมั่นไส้พระธิดามากที่หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักเกินนาง
"เชอะ!ไม่เห็นเชิญข้าเลยนะพระราชา ขาดข้าไปได้ไง ชิ"นางพูดด้วยท่าทีหงุดหงิด และใช้นิ้วชี้ไปที่พระธิดาและกล่าวว่า
"เมื่อพระธิดาอายุครบ 20 ปี ขอให้ตายด้วยเข็มปั่นด้าย กร๊ากกกก สมน้ำหน้าไม่อาจเชิญข้ามาดีนัด ชิ"นางมารลีถึกกล่าวจบก็ออกจากงานไป(อย่างดื้อๆ) ทำให้พระราชาและราชินีทรงกังวลและเศร้าใจอย่างมาที่ไม่เชิญนาง(เกี่ยวมั้ยว่ะๆ) แต่เหลือนางฟ้าคังอินที่ยังไม่ได้อวยพร จึงพูดกับพระราชาว่า
"ข้าไม่สามารถแก้คำสาปได้ แต่ข้าจะให้พรแก่พระธิดาว่าคำสาปจะหายได้ก็ต่อเมื่อนางได้จูบจากผู้ที่เป็นคนรักแห่งพรหมลิขิตของนาง"เมื่อนางฟ้าคังอินกล่าวจบนางฟ้าทั้ง 3(ที่ถึกมากมาย) ก็กลับไป แล้วพระราชาจึงทรงประกาศให้ ทำลายเครื่องปั่นด้ายทั้งหมดในเมือง เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องร้ายแรงแบบนั้นขึ้นแก่พระธิดา
เมื่อเวลาผ่านไป
เจ้าหงิญ เอ๊ย! เจ้าหญิงทงเฮ(ทำไมฉันพิมพ์ผิดตลอดเลยง่า)ทรงอายุครบ 20 ปีนางมีพระสิริโฉมที่งดงาม เฉลียวฉลาด และโหด(มาจากไหนเนี่ย) เมื่อถึงวันฉลองครบ 20 ปี จึงมีงานปาร์ตี้ แต่มันมีแต่ความน่าเบื่อ เจ้าหญิงทงเฮ(พิมพ์ถูกซะทีฉัน)จึงปีนออกท่าหน้าต่างลงไป หยิบมือถือI mobile 603เปิดเพลงUต่อด้วยA man in love(ขอย้ำว่าRemix)มาเต้นอย่างเมามันส์ แล้วคนในวงทีเหลือก็มาทันที ครบเซ็ตSuper Junior!!!(เอ้า นอกเรื่องแล้วเว้ยยย) เมื่อนางเต้นจบก็เห็นว่ามีหอคอยอยู่ จึงเดินเข้าไปด้วยท่าทีสงสัยอย่างสุดๆ นางเดินเข้าไปพบแส้สีดำวางอยู่ จึงหยิบมาดู
"ของท่านแม่แน่เลย ฮิฮิๆ"นางหัวเราะคึกคักอย่างน่ารัก(เหรอ?) เมื่อนางเดินขึ้นไปถึงหอคอยพบว่ามียายแก่คนหนึ่งนั่งปั่นด้ายอยู่ เจ้าหงิญ เอ๊ย! เจ้าหญิงทงเฮ(อีกแล้วง่า)ไม่เคยเห็นจึงเข้าไปหายายแก่นั้น
"เอ่อ คุณยายกำลังทำอะไรอยู่เหรอค่ะ?"เจ้าหญิงถามด้วยสายตาหน้าเอ็นดู แต่ยายแก่นั้นเงียบ
"เอ่อ คุณยายกำลังทำอะไรอยู่เหรอค่ะ?"เจ้าหญิงถามอีกครั้ง ยายแก่นั้นก็ไม่ตอบแต่อย่างใด
"เฮ้ย ยายแก่ จะตอบหรือไม่ตอบ?"เจ้าหญิงทงเฮหงุดหงิดที่ยายแก่ตรงหน้าไม่ตอบ เลยเข้าโหมดโหดทันทีแล้วกระชากยายแก่ขึ้น ยายแก่ถึงกับสะดุ้ง
"เอ่อ ยายขอโทษทีนะจ้ะหลานเอย ยายหลับอยู่น่ะ"
"แล้วนิแกทำอะไรอยู่?"เจ้าหญิงโหมดโหดถามอย่างเคืองๆ
"ยายกำลังนั่งปั่นด้ายอยู่น่ะจ้ะหลาน"ยายตอบด้วยน้ำเสียงแก่(ก็มันเป็นยายนิ) เจ้าหญิงทงเฮที่สงสัยจึงลองเอานิ้วไปแตะเข็มปั่นด้ายดู
ฉึก!
เมื่อเจ้าหญิงจิ้มไปแล้วอยู่ดีๆนางก็ล้มลงไป เจ้าหญิงได้ตายไปแล้ว ยายแก่เห็นเช่นนั้นจึงถอดผ้าคลุมออกมาที่แท้คือนางมารลีถึกนิเอง น่าหัวเราะอย่างสะใจ
"ชิ สมน้ำหน้ามาโหดใส่ข้าดีนัก"แต่ในขณะที่นางจะออกไปนั้น เจ้าหญิงทงเฮได้ลุกขึ้นมาเฉยๆ ทำเอานางมารอึ้งไป
"โอ๊ย เจ็บจังเลยง่า เฮ้ยแกน่ะไปเรียกหมอหลวงมาให้ข้าดิ เลือดออดเลยง่า!"เจ้าหญิงทงเฮโวยวายอย่างสุดๆแต่นางมารลีถึกนั้นอึ้งๆและยังไม่รู้ว่านางทำไมยังไม่ตายว่ะ จึงเสกเครื่องปั่นด้ายทั้งเครื่องปาใส่หัวเจ้าหญิงล้มไปเลย
"แกทำอะไรเนี่ย"เจ้าหญิงทงเฮโวยวายทั้งๆที่นอนจมกองเลือดอยู่ นางมารจึงเสกอีกและปาใส่อีก
ตูม!
"แก...กล้า..."
ตูม!
"กะ...แก...กะ"
ตูม!
เจ้าหญิงทงเฮนอนจมกองเลือดแน่นิ่งไปแล้ว(อาเมน)นางมารลีถึกถึงกับเหนื่อยโครต ตายยากจริงๆแต่ก็ทำให้

นางมารนั้นหัวเราะออกอีกครั้ง แล้วก็จากไป(อย่างดื้อๆอีกแล้ว)นางฟ้าทั้ง 3 ที่อยู่บนสวรรค์นั้นเห็นเหตุการณ์

จึงเสกให้ทุกคนในเมืองนอนหลับ รวมทั้งคนในวังหมอหลวง ราชินีและพระราชาหลับไปด้วย และยังเสกให้เถ้า

วัลย์ปกคลุมหอคอยที่เจ้าหญิงดงเฮนอน(เลือดอาบ)อยู่ มันจะหายไปได้นั้นเมื่อมีคนรักในพรหมลิขิตมาเท่านั้น
อยู่มาวันหนึ่ง อีก 2 ปีให้หลัง
มีเจ้าชายองค์หนึ่ง ชื่อเจ้าชายคีบอม(เจ้าชายยิ้มแก้มแตกแห่งราชวงศ์ลิง)และมหาดเล็กเยซอง องค์รักษ์คยูและฮยอกแจได้เดินทางมาล่าสัตว์ในป่าแห่งหนึ่ง โดยเจ้าชายขี่ม้าคู่ใจ(ชื่อน้องอาริจ้า)เดินไปเรื่อย จนถึงปราสาทแห่งหนึ่งที่ดูเก่ามากๆ ท่าทางจะหลายปี

"ฝ่าบาทเพคะ จะทรงเข้าไปดูข้างในหรือเพคะ"มหาดเล็กเยซองกล่าว พร้อมทั้งรู้สึกกลัวที่มันเหมือนมีรังสีอัมหิตอยู่ในนั้น

"ทำไมล่ะ ข้าอยากลองเข้าไปดู เจ้าต้องเข้าไปกับข้าด้วย เรามีองค์รักษ์นะ เจ้าจะกลัวทำไมหรือ?"เจ้าชายทรงตรัส และเห็นสภาพของมหาดเล็กที่สั่น(ชิหายเลย)

"ฝ่าบาท ข้าพระองค์กับฮยอกแจจะขอเข้าไปเข้าไปดูข้างในก่อนนะเพคะ"องครักษ์คยูพูด เจ้าชายคีบอมก็พยอกหน้าเชิงตกลง คยูและฮยอกแจจึงเดินเข้าไปข้าง พบว่ามีเถ้าวัลย์ปกคลุมอยู่เต็มไปหมดทั้งประสาท ฮยอกแจจึงลองใช้ดาบฟันเถ้าวัลย์ แต่มันก็กลับสภาพเหมือนเดิม จึงส่งสายตาให้คยูเชิงว่าเข้าไปไม่ได้ คยูจึงวิ่งไปหาเจ้าชาย
"ฝ่าบาทเพคะ ประสาทถูกล้อมด้วยเถ้าวัลย์ มิอาจเข้าไปได้เพคะ"
เจ้าชายได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกแปลกๆว่าใครมันสาปที่นี้หรือไม่ แต่ขณะทีเจ้าชายเดินใกล้ๆประสาท(ในสภาพเถ้าวัลย์นั้น)อยู่ดีๆมันก็คลี่ออก และเผยให้เห็นประตูทางเข้าประสาท เจ้าชายและคณะจึงเข้าไปโดยที่ปล่อยม้าไว้ข้าง(สงสารน้องอาริ อยู่โดดเดี่ยว) เมื่อเข้าไปในนั้น ทุกคนต้องประหลาดใจที่ทุกคนในวังหลับกันหมด คยูจึงลองไปปลุกดูแต่ไม่มีใครตื่นเลย เจ้าชายจึงสั่งให้ทุกคนแยกย้ายกันหาผู้รอดชีวิต(ในสภาพหลับ) ทุกคนจึงแยกย้ายกันไป เจ้าชายคีบอมที่ไปสำรวจที่หอคอยนั้น เค้าพบแส้สีดำสนิทอยู่ที่พื้น เค้าจึงหยิบขึ้นมาดู

"ท่าทางคนในวังซาดิสน่าดู"เค้าคิดแล้วขนลุกจนต้องเขวี้ยงแส้ทิ้ง(เขวิ้ยงทำไมว่ะบอมมี่?)และเดินขึ้นไปที่หอคอย เค้าต้องพบกับสิ่งที่คาดไม่ถึง คือ เจ้าหงิญ เอ๊ย เจ้าหญิงทงเฮ(อาถรรพ์พิมพ์ผิดมาอีกแล้วง่า)นอน(เลือดอาบ)หลับอยู่ เค้าเห็นหน้าของเจ้าหญิงทงเฮ(ถูกซะที)แล้วรู้สึกหน้าแดงขึ้นมาทันที
.......คนอะไรน่าจับกดจริงๆเลยว่ะ......
แต่ความคิดนั่นก็ต้องหายไปจากสมองเค้า

…เพราะมันคือศพนะเว้ยย แกจะมีอะไรกันกับศพเหรอว่ะ?คีบอม...

เค้าโอดครวญในใจอย่างเศร้าๆ

…แบบนี้หาได้เหรอไม่มีในโลกเลยนะเว้ยยย... แต่ในขณะนั้นเอง

"เจ้าชายเพคะ!!"มหาดเล็กเยซองวิ่งด้วยความเร็วสูง จนสะดุดล้มมือก็พลักเจ้าชายคีบอมล้มไปทับศพของเจ้าหญิงทงเฮ มหาดเล็กเยซองที่ยังมึนๆอยู่จากการชนกับเจ้าชายนั้นก็ลุกขึ้นยืน และต้องเห็นภาพอันน่าตกตะลึง คือเจ้าชายจูบ(ศพ)เจ้าหญิงทงเฮอยู่
"อ๊ากกกก เจ้าชายจูบศพ!"ภาพที่เห็นนั้นช่างน่าหวาดหวั่น(และสยองเกล้า)มาก เจ้าชายคีบอมที่นอนอยู่นั้นก็รีบลุกขึ้นมาในทันใด และรีบเช็ดปาดและลิ้นโดยเร็ว แต่ทันใดนั้นก็เกิดสิ่งที่ไม่น่าเชื่อขึ้น คือ เจ้าหญิงทงเฮลืมตาขึ้นมา เจ้าชายคีบอมและมหาดเล็ก(จอมซุ่มซาม)ยืนนิ่งด้วยความและอย่างพร้อมเพรียงกันว่า
.....ผีตามมาหลอกหลอนกรูแน่เลยยย....
"พวกท่านเป็นใครหรือ?"เสียงใสๆพูดกับคนตรงหน้าแล้วลุกขึ้นเดินมาหาเจ้าชายคีบอม
"ท่านช่วยข้าไว้สินะ"แล้วอยู่ดีๆเจ้าหญิงทงเฮก็จูบอย่างดูดดื่มกับเจ้าชายคีบอมกันอยู่เนิ่นนาน ทันใดนั้นทุกอย่างรอบๆประสาทที่ห้อมล้อมด้วยเถ้าวัลย์ก็หายไป ทุกคนที่อยู่ในประสาทนั้นก็ตื่นขึ้นมา และแปลกใจที่เห็นฮยอกแจและคยูยืนอยุ่ที่ห้องโถง เจ้าชายและเจ้าหญิงนั้นก็จ้องตากันวิ้งๆแล้วเจ้าชายก็ยกร่างที่บอบบางนั้นไปที่หน้าประสาท เมื่อทุกคนรวมทั้งพระราชาเห็นเจ้าหญิงและเจ้าชายเดินออกมานั้น ทุกคนต่างพากันโฮร้องด้วยความดีใจ 
"เสด็จพ่อ ข้าอยากจะแต่งงานกับคนๆนี้"
"แล้วลูกรู้จักเค้าแล้วเหรอ?"พระราชาฮันหยองกล่าวอย่างไม่แน่ใจ เจ้าชายและเจ้าหญิงก็มองตากัน
"ครับ เรารู้จักกัน"แล้วทั้ง 2 ก็จูบกันต่อหน้าต่อตาพระราชาและราชินี ทั้ง2รู้สึกปลาบปลื้มที่ลูกสาวกรูขายออกแล้ว จึงจัดงานอภิเษกสมรสให้ทั้ง2 และทุกคนก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข 

................................................................................................................................