คำสาปจมเรือไททานิค

เนื้อเรื่อง

บันทึกที่4 : คำสาปจมเรือไททานิค
=====================================
คงมะมีครัยมะรุจักเรืแอไททานิคนะงับ

เอิ๊ก ....เอากันจนเรือล่มO_o

แต่มีอีกกระแสนึงผมเอามาจากหนังสือชื่อว่า อาถรรพ์คำสาปอะคับ ของคอสมอส

งั้นมาอ่านพร้อมกันเลยคับ

คศ 1920

ก็มีนักโบรานคดีชาวอเมริกันอะคับ เดินทางไปอียิปต์เพื่อไปหานักอียิปวิทยาชาวอังกิดชื่อว่า ดักลาส เมอร์เรย์อะนะ ที่กรุงไคโร อียิป จุดประสงของเขาก็เพื่อขายสินค้าชิ้นนึง

สินค้านั้นก็คือ !บพระศพของเจ้าหญิงไอยคุปต์โบรานองค์นึง

เมื่อนักอียิปวิทยาเห็น!บพระศพถึงกะตาลึงเลยงะ เพราะมูลค่ามันมหาศาลเลยงับ

เจ้านักโบรานคดีเล่าว่าเขาพบที่วิหาร อะมอนรา(Amonra)<<<ชื่อ MVPนะเนี่ย ในธีบิส คาดว่าอายุราว1600ปี

เมอร์เรย์ตกลงจะซื้อ

เจ้านักโบรานคดีก็เลยบอกว่า "แต่มันมีอาถรรพ์หนร่อยนะ"

เพราะสิ่งที่จารึกบน!บมีข้อความว่า

"มันผู้ใดบังอาจรบกวนสถานที่ซึ่งเป็นที่ที่ร่างของข้าได้สถาปนาไว้ในอาณาจักรแห่งลุ่มน้ำไนล์ มันผู้นั้นจะต้องพบกับภัยพิบัติสยดสยองทุกวัน มันต้องตายทุกคน"

ความที่เมอร์เรย์ไม่เชื่อคำสาบ

จึงตัดสินใจซื้อ!บลง

พร้อมทั้งดีใจที่ได้ซื้อมาในราคาที่ถูก

ต่อมาไม่กี่ชั่วโมง มีข่าวว่านักโบรานคดีชาวอเมริกันผู้ซึ่งขาย!บให้ จบชีวิตลงอย่างปริศนา

หรือเพราะคำสาป?

เมอร์เรย์ตัดความรู้สึกฉงนทิ้ง และ รีบที่จะส่ง!บไปกรุงลอนดอนเพื่อจัดแสดง เมอร์เรย์จึงตัดสินใจจ้างบริษัทเดินเรือเพื่อขน!บไปนครลอนดอน

แต่ว่าสามวันหลังจากนั้น มีเหตุให้เขาได้ไปยิงปืนปรากดว่า ปืนเกิดระเบิดขึ้นโดยไม่ทราบสาเหตุโดนแขนเขาเปงแผลแหวะ

หมอต้องตัดแขนทิ้งกลายเปงคนพิการเลยอะคับ

อุบัดเหตุคราวนี้ทำให้ต้องส่ง!บไปกับเรือล่วงหน้า ส่วนตัวเขาก็พักรักษาอาการที่ไคโร

หลังจากที่เขาหายดีแล้ว

เขาก็รีบเดินทางไปลอนดอนแต่ระหว่างการเดินทางอยู่ในเรือ

เพื่อนของเขาที่มีส่วนในการขน!บพระศพ2คน และ หญิงรับใช้ชาวอียิปอีก1 พร้อมใจกันตายโดยไม่ทราบสาเหตุ

อย่างไรก็ตาม พอเมอร์เรย์ไปถึงอังกิด เขาก็รีบจัดการนำ!บพระศพออกจากโกดังท่าเรือกลับบ้าน


ที่บ้านนั่นละครับ

เขาตัดสินใจเปิด!บออกดู

เขาถึงกลับผงะเลยละ

ก็เพราะว่า ก็มัมมี่ที่เขาเห็นต่างจากที่เขาเห็นครั้งแรกอะ

มันดูเหมือนใบหน้าของคนมีชีวิตอยู่จิงจ้องมองเขาเขม็งด้วยความอาฆาต

คราวนี้ละจิ

เมอร์เรย์ปักใจเชื่อสนืทเลยว่า

สิ่งที่เขาเห็นและสัมผัสทั้งหมดคือ คำสาป

เมอร์เรย์จึงรีบหาหนทางเอา!บออกไปให้พ้นตัว หญิงร่วมชั้นเรียนของเขารับอาสาจะรับไว้เอง

ต่อมาแม่ของเธอล้มป่วยเสียชีวิต สามีทิ้ง แล้วตัวเธอก็เปงประสาทไปเลย

เมอร์เรย์เหงท่าจะไม่ดีจึงคิดหาทางมอบต่อไปที่พิพิดทะพันอังกิด

พิพิดทะพันก็แสนจะใจดี๊ใจดีรับเฉยเลย

แล้วก็เอามาจัดแสดงคับ

เปิดให้นักท่องเที่ยวซื้อบัตรเข้าชม

เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้น


ขณะที่นักท่องเที่ยวคนหนึ่งกำลังถ่ายภาพ!บพระศพอยู่ดีๆ

ก็มีอันล้มตึงขาดใจตายคาที่เลย แค่นั้นยังมะพอ

นักอียิปวิทยาที่แตะต้อง!บ

ก็นอนตายตาเหลือกคาเตียง

กลายเปงข่าวไปทั่วอังกิดเยย

ผู้อำนวยการพิพิธภัณฑ์อังกิดเลยตัดสินใจมอบให้พิพิธภัณฑ์แห่งชาตินิวยอร์ค


โดยจัดส่งไปทางเรือที่ดีที่สุด ทันสมัยทีสุด และใหญ่ที่สุด


นั่นคือ


เรือไททานิค นั่นเอง

เรือไททานิค เรือที่กล่าวกันว่ามะมีวันจม แต่ถ้าคนรู้ว่าขนย้ายพระศพก็คงจะกลัวกันแล้วไม่กล้าขึ้น

เรือไททานิคเที่ยวแรกออกเดินทางจาก เซ้าแธมป์ตัน สู่นิวยอร์ค วันที่
15เมษา คศ1912


แล้วทั่วโลกก็ต้องตะลึงกะข้าวว่า

เรือไททานิกชนภูเขาน้ำแข็งอัปปางลงกลางมหาสมุทรแอตแลนติก มีผู้โดยสารสียชีวิต 1498

ชะรอยเจ้าหญิงองคฺนี้คงต้องการอยู่อย่างสงบ ปราศจากการรบกวน

เธอจึงเลือกท้องน้ำที่ลึกที่สุดพร้อมด้วยบริวารติดตามอีก 1498 คน