(Kimetsu no Yaiba) รักนะนายนักล่าหน้านิ่ง - นิยาย (Kimetsu no Yaiba) รักนะนายนักล่าหน้านิ่ง : Dek-D.com - Writer
×

    (Kimetsu no Yaiba) รักนะนายนักล่าหน้านิ่ง

    โดย JiNgjInG04

    เรื่องราวของแวมไพร์สายเลือดพิเศษที่เข้าไปแฝงตัวเป็นนักล่าแวมไพร์จนตัวเธอนั้นตกหลุมรักนักล่าคนหนึ่งที่ทำหน้านิ่งอยู่ตลอดเวลา

    ผู้เข้าชมรวม

    3,546

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    46

    ผู้เข้าชมรวม


    3.54K

    ความคิดเห็น


    10

    คนติดตาม


    52
    จำนวนตอน :  4 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  3 มี.ค. 65 / 21:33 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูรายการอีบุ๊กทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ตึก…

    ตึก…

    ตึก…


    เสียงฝีเท้าของชายคนที่กำลังเดินอยู่ในคฤหาสน์หรูหลังหนึ่ง


    "จะพาผมไปไหนเหรอครับ" หนุ่มสีผมดำสนิทที่แต่งตัวด้วยชุดพนักงานร้านอาหารยามวิกาลได้เอ่ยถามชายแกผมสีขาวที่ดูแล้วน่าจะเป็นพ่อบ้าน


    "..." 


    ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมาพ่อบ้านได้แต่เดินนำหน้าตัวพนักงานหนุ่มไปเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องหนึ่งก่อนที่พ่อบ้านจะหันหน้ามายังพนักงานหนุ่มและทำท่าเหมือนท่องมนต์อะไรบางอย่างจนพนักงานหนุ่มนั้นหยุดนิ่งอย่ากลับตุ๊กตาที่มีแค่ลมหายใจ


    "ขออนุญาตินะครับ" พ่อบ้านว่าก่อนจะนำเชือกผมหมัดมือพนักงานหนุ่มใว้ซึ่งเขาก็ยอมแต่โดยดี


    "ขอให้สนุกนะครับ" ผมบ้านกระชิบข้างหูพนักงานหนุ่มก่อนจะเปิดยื่นมือไปเปิดประตูและผลักพนักงานหนุ่มเข้าไปในห้องเบาๆ


    แปะ! แปะ! 


    เสียงปรบมือดังขึ้นทำให้พนักงานหนุ่มได้สติจากมนต์เมื่อกี้ของพ่อบ้านและเมื่อได้สติพนักงานหนุ่มก็กาดสายตาไปทั่วห้องจนเจอกับผู้หญิงสองคน…


    ใบหน้าสวยแววตาที่ยั่วยวนกับหุ่นที่เฟอเฟคมันแทบจะให้พนักงานหนุ่มละสายจะพวกเธอทั้งสองไม่ได้พวกเธอทั้งสองนั่งอยู่บนเตียงใหญ่ด้วยชุดราตรีสีขาวก่อนหนึ่งในสองจะชี้นิ้วมาที่มือเขาและหมุ่นนิ้วหนึ่งรอบ


    "...?" พนักงานหนุ่มตกใจอยู่ไม่น้อยที่อยู่ๆเชือกที่หมัดมือเขาอย่างแน่นหนาก็หลุดออกโดยที่มิได้มีใครแก้มันแต่เรื่องนั้นมันก็แค่เรื่องเล็กเมื่อเทียบกับสองสาวที่รอเข้าอยู่บนเตียง


    "มานี้สิพ่อหนุ่มน้อย" หนึ่งในสองสาวกัดปากเรียกพนักงานหนุ่มด้วยท่าทางที่ยั่วยวนเต็มที่


    "หาเจอสักทีนะ...ผีเสื้อราตรี" พนักงานหนุ่มพูดออกมาเบาๆก่อนตัวเขาจะยืนขึ้นและใช้มือหยิบมีดเงินที่ช่อนใว้ออกมา


    ฉึก!!!


    มีดเงินเงาถูกปาใส่ไหล่หนึ่งในสองสาวด้วยความเร็วและแรงจนสองสาวไม่ทันรู้ตัว


    "!?" สองสาวหันมามองยังพนักงานหนุ่มที่ตอนนี้เปลี่ยนไปอย่างกับคนละคนจิตสังหารที่น่ากลัวห้อมร้อมตัวเขาก่อนที่เธอหนึ่งในสองสาวจะเผยร่างที่แท้จริงออกมา


    (ภาพประกอบจากGoogle)


    วืด!!!


    ปีกรูปร่างเหมือนของค้างคาวฟาดมายังพนักงานหนุ่มแต่เขาก็หลบได้ก่อนจะหันไปมองและก็พบว่าตอนนี้ทั้งสองสาวนั้นเผยออกแล้วว่าเป็นแวมไพร์


    คนที่โดนมีดปักกุมไหล่ใว้เพื่อฉะลอการไหลของเลือดและรอให้ร่างกายที่เป็นอมตะฟื้นฟูส่วนอีกคนก็กลางปีกออกมาหนึ่งข้างเพื่อโจมตีเขา


    'ว่าแล้ว พวกแวมไพร์ชั้นสูงสินะ' พนักงานหนุ่มคิดในใจก่อนที่เขาจะหยิบหูฟังไร้สายข้างช้ายขึ้นมาใส่หูใว้หูใว้และเปิดการทำงานของมัน


    "ท่านโทมิโอกะครับ พวกเราจัดการพวกพ่อบ้านกับแม่ที่อยู่ข้างล่างหมดแล้วครับ ท่านต้องการกำลังเสริมหรือเปล่า" ทันทีที่เปิดการทำงานเสียงรายงานของลูกน้องในหน่วยที่เขาทำงานก็ดังขึ้นเพื่อรายงานสถานะการณ์ทันที


    "..." โทมิโอกะ นั้นไม่ได้ตอบอะไรเขาหยิบมีดที่ช่อนใว้ออกมาถือใว้ในมือทั้งสองข้างตาก็มองที่สองแวมไพร์สาวอย่างไม่ลดละ


    "แกเป็นใคร!?" แวมไพร์สาวที่กลางปีกร้องถามโทมิโอกะด้วยความโกรธก่อนที่เธอจะกลางปีกออกมาอีกข้าง


    "ทำไมต้องบอกด้วย" โทมิโอกะตอบคำถามแวมไพร์สาวแต่ไม่ได้ตอบคำถามลูกน้อง


    "ทำไมร่างกายถึงขยับไม่ได้...แล้วทำไมแผลฉันถึงไม่หาย ถ้าเป็นมีดเงินธรรมดายังไงมันก็หาย" แวมไพร์สาวที่โดนมีดปักพูดออกด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนักจนแวมไพร์อีกตัวต้องเดินไปดูอาการ


    "ยาชา และ ยาทำลดการฟื้นฟู หมอนี้นักล่าแวมไพร์ระดับสูงงั้นเหรอ" แวมไพร์สาวที่พูดด้วยท่าทางที่หวั่นๆก่อนจะหันมามองกิยูที่ยืนนิ่งอยู่


    "ยอมให้จั-"


    "กรุณาตอบด้วยค่ะ คุณโทมิโอกะ เพราะมัวแต่ทำตัวแบบนี้ไงค่ะ คนในหน่วยถึงเกลียดคุณ" ไม่ทันที่กิยูจะเจราจากับพวกแวมไพร์สาวจู่ๆเสียงของใครบางคนก็ดังในหูผ่านหูฟังไร้สาย


    "ไม่ต้อง" กิยูละสายตาจากแวมไพร์สาวทั้งสองมาตอบเจ้าของเสียงเมื่อครู่


    "แก!" แวมไพร์สาวตะโกนอัดหน้าโทมิโอกะด้วยความแค้นก่อนจะขยายปีกให้ใหญ่และยาวขึ้นและใช้มันแทงมาทางกิยู


    ตูม!


    ปีกแขงแวมไพร์สาวนั้นเจาะผนังห้องจนทะลุไม่อยากคิดเลยว่าถ้าโดนเข้าไปจะเป็นยังไงแต่เรื่องนั่นช่างมันตอนนี้โทมิโอกะส่วนกลับแล้ว


    "ฮึบ!" โทมิโอกะปามีดไปที่แวมไพร์สาวก่อนตัวเข้าจะล่วงมือเข้าไปในหยิบบางอย่างในเสื้อออกมามันมีรูปรางเหมือนด้ามดาบสีดำ


    "หนีไป" แวมไพร์สาวที่ขยับไม่ได้เพราะฤิทธิ์ของยาชาที่ที่ปลายมีดร้องบอกเพื่อนที่กำลังสู้เพื่อปกป้องตน


    "วิชาดาบสายวารี…

    กระบวนท่าที่ 4 คลื่นน้ำ" โทมิโอกะกดปลายสิ่งของที่หยิบออกมาจนมันเปลี่ยนรูปร่างเป็นดาบก่อนที่ตัวเขาจะกระโดดเข้าไปตัดคอแวมไพร์สาวทั้งสองพร้อมกันอย่างเลือดเย็น



    (ภาพประกอบจากGoogle)


    ฉึบ!!!


    คอของแวมไพร์ทั้งสองถูกตัดขาดอย่างงายดายในห้องตอนนี้มันมีแต่กลิ่นคาวเลือดของแวมไพร์ที่กระเด็นไปทั่วห้องโทมิโอกะยืนมองผลงานด้วยท่าทางที่เย็นชาก่อนจะเดินจากออกมา


    "ไม่บาดเจ็บตรงไหนนะคะ" โคโจ ชิโนบุ เจ้าของเสียงเมื่อ 5 นาทีที่แล้วเอ่ยถามโทมิโอกะตามมารยาท


    "..." โทมิโอกะส่ายหน้าตอบแทนคำพูดและทั้งสองก็เดินออกมาจากคฤหาสน์มายังรถองค์กรที่จอดรอพวกเขาอยู่………..








    …………."สักวันหนึ่งฉันจะฟันคอแก...อย่างที่แกทำกับพวกฉัน"








    (ภาพประจาก Twitter จากคุณ @Uiri_r)









    เป็นยังไงบางครับสำหรับการเปิดเรื่องนี้ยังไม่ใช่ตอนแรกแค่เกริ่นเฉยๆเราจะค่อยๆเปิดเผยข้อมูลของตัวละครไปเรื่อยๆในตอนต่อๆไป








    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น