(Kimetsu no Yaiba) รักนะนายนักล่าหน้านิ่ง
เรื่องราวของแวมไพร์สายเลือดพิเศษที่เข้าไปแฝงตัวเป็นนักล่าแวมไพร์จนตัวเธอนั้นตกหลุมรักนักล่าคนหนึ่งที่ทำหน้านิ่งอยู่ตลอดเวลา
ผู้เข้าชมรวม
3,653
ผู้เข้าชมเดือนนี้
13
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ตึก…
ตึก…
ตึก…
เสียงฝีเท้าของชายคนที่กำลังเดินอยู่ในคฤหาสน์หรูหลังหนึ่ง
"จะพาผมไปไหนเหรอครับ" หนุ่มสีผมดำสนิทที่แต่งตัวด้วยชุดพนักงานร้านอาหารยามวิกาลได้เอ่ยถามชายแกผมสีขาวที่ดูแล้วน่าจะเป็นพ่อบ้าน
"..."
ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมาพ่อบ้านได้แต่เดินนำหน้าตัวพนักงานหนุ่มไปเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องหนึ่งก่อนที่พ่อบ้านจะหันหน้ามายังพนักงานหนุ่มและทำท่าเหมือนท่องมนต์อะไรบางอย่างจนพนักงานหนุ่มนั้นหยุดนิ่งอย่ากลับตุ๊กตาที่มีแค่ลมหายใจ
"ขออนุญาตินะครับ" พ่อบ้านว่าก่อนจะนำเชือกผมหมัดมือพนักงานหนุ่มใว้ซึ่งเขาก็ยอมแต่โดยดี
"ขอให้สนุกนะครับ" ผมบ้านกระชิบข้างหูพนักงานหนุ่มก่อนจะเปิดยื่นมือไปเปิดประตูและผลักพนักงานหนุ่มเข้าไปในห้องเบาๆ
แปะ! แปะ!
เสียงปรบมือดังขึ้นทำให้พนักงานหนุ่มได้สติจากมนต์เมื่อกี้ของพ่อบ้านและเมื่อได้สติพนักงานหนุ่มก็กาดสายตาไปทั่วห้องจนเจอกับผู้หญิงสองคน…
ใบหน้าสวยแววตาที่ยั่วยวนกับหุ่นที่เฟอเฟคมันแทบจะให้พนักงานหนุ่มละสายจะพวกเธอทั้งสองไม่ได้พวกเธอทั้งสองนั่งอยู่บนเตียงใหญ่ด้วยชุดราตรีสีขาวก่อนหนึ่งในสองจะชี้นิ้วมาที่มือเขาและหมุ่นนิ้วหนึ่งรอบ
"...?" พนักงานหนุ่มตกใจอยู่ไม่น้อยที่อยู่ๆเชือกที่หมัดมือเขาอย่างแน่นหนาก็หลุดออกโดยที่มิได้มีใครแก้มันแต่เรื่องนั้นมันก็แค่เรื่องเล็กเมื่อเทียบกับสองสาวที่รอเข้าอยู่บนเตียง
"มานี้สิพ่อหนุ่มน้อย" หนึ่งในสองสาวกัดปากเรียกพนักงานหนุ่มด้วยท่าทางที่ยั่วยวนเต็มที่
"หาเจอสักทีนะ...ผีเสื้อราตรี" พนักงานหนุ่มพูดออกมาเบาๆก่อนตัวเขาจะยืนขึ้นและใช้มือหยิบมีดเงินที่ช่อนใว้ออกมา
ฉึก!!!
มีดเงินเงาถูกปาใส่ไหล่หนึ่งในสองสาวด้วยความเร็วและแรงจนสองสาวไม่ทันรู้ตัว
"!?" สองสาวหันมามองยังพนักงานหนุ่มที่ตอนนี้เปลี่ยนไปอย่างกับคนละคนจิตสังหารที่น่ากลัวห้อมร้อมตัวเขาก่อนที่เธอหนึ่งในสองสาวจะเผยร่างที่แท้จริงออกมา
(ภาพประกอบจากGoogle)
วืด!!!
ปีกรูปร่างเหมือนของค้างคาวฟาดมายังพนักงานหนุ่มแต่เขาก็หลบได้ก่อนจะหันไปมองและก็พบว่าตอนนี้ทั้งสองสาวนั้นเผยออกแล้วว่าเป็นแวมไพร์
คนที่โดนมีดปักกุมไหล่ใว้เพื่อฉะลอการไหลของเลือดและรอให้ร่างกายที่เป็นอมตะฟื้นฟูส่วนอีกคนก็กลางปีกออกมาหนึ่งข้างเพื่อโจมตีเขา
'ว่าแล้ว พวกแวมไพร์ชั้นสูงสินะ' พนักงานหนุ่มคิดในใจก่อนที่เขาจะหยิบหูฟังไร้สายข้างช้ายขึ้นมาใส่หูใว้หูใว้และเปิดการทำงานของมัน
"ท่านโทมิโอกะครับ พวกเราจัดการพวกพ่อบ้านกับแม่ที่อยู่ข้างล่างหมดแล้วครับ ท่านต้องการกำลังเสริมหรือเปล่า" ทันทีที่เปิดการทำงานเสียงรายงานของลูกน้องในหน่วยที่เขาทำงานก็ดังขึ้นเพื่อรายงานสถานะการณ์ทันที
"..." โทมิโอกะ นั้นไม่ได้ตอบอะไรเขาหยิบมีดที่ช่อนใว้ออกมาถือใว้ในมือทั้งสองข้างตาก็มองที่สองแวมไพร์สาวอย่างไม่ลดละ
"แกเป็นใคร!?" แวมไพร์สาวที่กลางปีกร้องถามโทมิโอกะด้วยความโกรธก่อนที่เธอจะกลางปีกออกมาอีกข้าง
"ทำไมต้องบอกด้วย" โทมิโอกะตอบคำถามแวมไพร์สาวแต่ไม่ได้ตอบคำถามลูกน้อง
"ทำไมร่างกายถึงขยับไม่ได้...แล้วทำไมแผลฉันถึงไม่หาย ถ้าเป็นมีดเงินธรรมดายังไงมันก็หาย" แวมไพร์สาวที่โดนมีดปักพูดออกด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนักจนแวมไพร์อีกตัวต้องเดินไปดูอาการ
"ยาชา และ ยาทำลดการฟื้นฟู หมอนี้นักล่าแวมไพร์ระดับสูงงั้นเหรอ" แวมไพร์สาวที่พูดด้วยท่าทางที่หวั่นๆก่อนจะหันมามองกิยูที่ยืนนิ่งอยู่
"ยอมให้จั-"
"กรุณาตอบด้วยค่ะ คุณโทมิโอกะ เพราะมัวแต่ทำตัวแบบนี้ไงค่ะ คนในหน่วยถึงเกลียดคุณ" ไม่ทันที่กิยูจะเจราจากับพวกแวมไพร์สาวจู่ๆเสียงของใครบางคนก็ดังในหูผ่านหูฟังไร้สาย
"ไม่ต้อง" กิยูละสายตาจากแวมไพร์สาวทั้งสองมาตอบเจ้าของเสียงเมื่อครู่
"แก!" แวมไพร์สาวตะโกนอัดหน้าโทมิโอกะด้วยความแค้นก่อนจะขยายปีกให้ใหญ่และยาวขึ้นและใช้มันแทงมาทางกิยู
ตูม!
ปีกแขงแวมไพร์สาวนั้นเจาะผนังห้องจนทะลุไม่อยากคิดเลยว่าถ้าโดนเข้าไปจะเป็นยังไงแต่เรื่องนั่นช่างมันตอนนี้โทมิโอกะส่วนกลับแล้ว
"ฮึบ!" โทมิโอกะปามีดไปที่แวมไพร์สาวก่อนตัวเข้าจะล่วงมือเข้าไปในหยิบบางอย่างในเสื้อออกมามันมีรูปรางเหมือนด้ามดาบสีดำ
"หนีไป" แวมไพร์สาวที่ขยับไม่ได้เพราะฤิทธิ์ของยาชาที่ที่ปลายมีดร้องบอกเพื่อนที่กำลังสู้เพื่อปกป้องตน
"วิชาดาบสายวารี…
กระบวนท่าที่ 4 คลื่นน้ำ" โทมิโอกะกดปลายสิ่งของที่หยิบออกมาจนมันเปลี่ยนรูปร่างเป็นดาบก่อนที่ตัวเขาจะกระโดดเข้าไปตัดคอแวมไพร์สาวทั้งสองพร้อมกันอย่างเลือดเย็น
(ภาพประกอบจากGoogle)
ฉึบ!!!
คอของแวมไพร์ทั้งสองถูกตัดขาดอย่างงายดายในห้องตอนนี้มันมีแต่กลิ่นคาวเลือดของแวมไพร์ที่กระเด็นไปทั่วห้องโทมิโอกะยืนมองผลงานด้วยท่าทางที่เย็นชาก่อนจะเดินจากออกมา
"ไม่บาดเจ็บตรงไหนนะคะ" โคโจ ชิโนบุ เจ้าของเสียงเมื่อ 5 นาทีที่แล้วเอ่ยถามโทมิโอกะตามมารยาท
"..." โทมิโอกะส่ายหน้าตอบแทนคำพูดและทั้งสองก็เดินออกมาจากคฤหาสน์มายังรถองค์กรที่จอดรอพวกเขาอยู่………..
…………."สักวันหนึ่งฉันจะฟันคอแก...อย่างที่แกทำกับพวกฉัน"
(ภาพประจาก Twitter จากคุณ @Uiri_r)
เป็นยังไงบางครับสำหรับการเปิดเรื่องนี้ยังไม่ใช่ตอนแรกแค่เกริ่นเฉยๆเราจะค่อยๆเปิดเผยข้อมูลของตัวละครไปเรื่อยๆในตอนต่อๆไป
ผลงานอื่นๆ ของ JiNgjInG04 ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ JiNgjInG04
ความคิดเห็น