“ไฟมานี่สิ พ่อมีอะไรจะให้ดู”
“คร้าบบบบบบ” ผมตอบรับพร้อมวิ่งออกมาจากห้องนั่งเล่น ภาพที่เห็นในตอนนั้นคือผู้หญิงซึ่งก็คือน้ารัน เขาเป็นคนรักของพ่อผม และอีกคนคือเด็กน้อยตัวขาวๆ แก้มกลมๆ ปากแดงๆ เห็นแล้วอยากจับแก้มแล้วซะทุกครั้งที่เจอหน้า
“สวัสดีน้ารันก่อน”
“สวัสดีครับน้ารัน” ผมสวัสดีคนรักของพ่อ พ่อผมกับน้ารันคบกันได้สักพักแล้ว หลังจากแม่ผมเสียมาหลายปี แม่ผมท่านเสียตั้งแต่ผมอายุหกขวบเพราะโรคร้ายอย่างมะเร็งเต้านม จนผมอายุสิบสองพ่อก็พาผู้หญิงคนหนึ่งมาแนะนำให้ผมรู้จักนั้นก็คือน้ารัน
ผมโตพอที่จะเข้าใจในสิ่งที่เป็นอยู่ เวลาที่น้ารันมาบ้านพ่อไม่เคยทำท่าให้ผมดูไม่สำคัญ ท่านให้ความสำคัญกับผมเสมอ หลังจากที่แม่เสียพ่อก็ทำงานอย่างหนักแต่ไม่เคยที่จะบอกว่าไม่มีเวลา พ่อผมไม่เคยกลับบ้านดึกเกินสองทุ่มเพราะต้องมานั่งทานข้าวด้วยกันทุกวัน แม้กระทั่งตอนที่พ่อพาน้ารันเข้ามาบ้านผมก็ยังรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้สำคัญน้อยลง พ่อรักผม น้ารันก็รักผม แต่ที่สำคัญคือรักที่ผมรักและรักผม
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น