Objection: Classified – คัดค้าน: ข้อมูลปกปิด

ตอนที่ 1: เงาแรกที่ปรากฏ

เสียงฝีเท้าของ คิม กระทบพื้นถนนหินเก่าที่เปียกชื้นจากฝนเมื่อเช้า กลิ่นไอฝนยังคงหลงเหลืออยู่ในอากาศ เขาถือแฟ้มเอกสารบางๆ ไว้ในมือขวา คดีที่เพิ่งว่าความเสร็จเป็นแค่คดีแพ่งเล็กๆ อีกคดีหนึ่งที่แทบไม่มีความสำคัญอะไรเลย

สำนักงานทนายเล็กๆ ของเขา ตั้งอยู่ที่หัวมุมถนนในย่านที่เคยคึกคักแต่ตอนนี้เงียบเหงา คิมถอนหายใจ ก่อนจะผลักประตูเข้าไป เสียงกระดิ่งหน้าร้านดังขึ้น

“กลับมาแล้วเหรอวะ? ชนะไหม?”

เสียงของ ต้น เพื่อนร่วมงานและเพื่อนสมัยเรียนกฎหมายดังขึ้นจากหลังเคาน์เตอร์ ต้นเป็นคนพูดจาตรงไปตรงมา บางครั้งก็ขี้เล่นเกินไปหน่อย

“ชนะ แต่มันก็แค่คดีเล็กๆ” คิมตอบเรียบๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเก้าอี้

“แล้วเมื่อไหร่จะมีคดีใหญ่ๆ กับเขาสักทีล่ะ? แบบคดีที่ทำให้แกกลายเป็นทนายดาวรุ่งอะไรแบบนั้น”

“ก็คงต้องรอไปเรื่อยๆ…” คิมพึมพำ พร้อมเปิดเอกสารดูไปพลาง

ก่อนที่ต้นจะได้พูดอะไรต่อ เสียงกริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง หญิงสาวคนหนึ่งก้าวเข้ามา

เธอแต่งตัวแบบสาวออฟฟิศธรรมดา สูทสีเทา ผมยาวสีน้ำตาลเข้มรวบเป็นหางม้า ใบหน้ามีรอยยิ้มเป็นมิตร

“ขอโทษนะคะ สำนักงานนี้รับปรึกษากฎหมายธุรกิจหรือเปล่าคะ?”

คิมมองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้า “รับครับ สนใจให้ช่วยเรื่องอะไร?”

หญิงสาวยิ้ม ก่อนจะลากเก้าอี้มานั่งตรงข้ามเขา “ฉันเป็นเซลล์จากบริษัทประกันค่ะ พอดีทางบริษัทอยากเสนอแพ็คเกจประกันกฎหมายให้สำนักงานของคุณ”

”…เซลล์เหรอครับ?”

คิมเอียงคอเล็กน้อย ดวงตาของเขาหรี่ลงพลางสังเกตท่าทางของเธอ

มือของเธอวางอยู่บนโต๊ะ แต่ปลายนิ้วขยับเบาๆ ตามจังหวะราวกับคอยเช็กบางอย่างในหัว น้ำเสียงราบเรียบ แต่มีบางอย่างผิดปกติ

คิมนั่งนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นช้าๆ

“คุณไม่ได้เป็นเซลล์หรอก ใช่ไหม?”

หญิงสาวชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมาเล็กๆ “อะไรทำให้คุณคิดแบบนั้นคะ?”

“คุณไม่พูดถึงชื่อบริษัทเลยสักครั้ง” คิมตอบเรียบๆ “และคุณไม่ได้เอาโบรชัวร์หรือเอกสารมาเสนอ แค่พยายามคุยเพื่อดูว่าผมจะถามอะไรต่อ”

เธอนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะเบาๆ

“ฉลาดกว่าที่คิดนะคะ”

หญิงสาวเอนตัวไปข้างหลังเล็กน้อย ดวงตาคมกริบของเธอจ้องมองคิมอย่างประเมิน

“ฉันชื่อไอรีนค่ะ… และฉันไม่ได้มาขายประกัน”

คิมยังคงนิ่ง ไม่ได้แสดงท่าทีตกใจหรือหวาดระแวง

“แล้วคุณมาทำอะไร?”

ไอรีนยิ้ม ก่อนจะโน้มตัวมาข้างหน้าเล็กน้อย

“ฉันมาเพื่อตรวจสอบว่าคุณเหมาะจะรับช่วงต่อจากอาของคุณหรือเปล่า”

คิมขมวดคิ้ว “อาของผม? หมายความว่าไง?”

ไอรีนหัวเราะเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืน “ไว้เจอกันใหม่นะคะ ทนายคิม”

แล้วเธอก็เดินออกจากสำนักงานไป ทิ้งให้คิมนั่งครุ่นคิดกับคำพูดปริศนานั้น…