หม่าอวิ๋นเซียง บุปผาตรึงใจ (มี e-book ที่ Meb)
ดวงชะตาที่ต้องเกิดมาเป็นตัวกาลกิณีของตระกูล หม่าอวิ๋นเซียงไม่เคยต้องการมัน ทว่าสวรรค์กลับใจร้ายปล่อยให้นางแบกรับความไม่เป็นธรรมนี้ไว้ ทุกคนล้วนตราหน้าว่านางไม่สมควรเกิดมา แต่ในเมื่อเกิดมาแล้วต้องยอมแพ้ต่อโชคชะตาหรือ แน่นอนว่านางไม่ยินยอม
ผู้เข้าชมรวม
33,848
ผู้เข้าชมเดือนนี้
22
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
|
หม่าอวิ๋นเซียง บุปผาตรึงใจ เล่ม 2 (เล่มจบ) |
ถานเซียง |
www.mebmarket.com |
เมื่อจู่ๆ ก็ถูกเรียกกลับเมืองหลวงกะทันหัน หม่าอวิ๋นเซียงไม่รู้ว่าจะมีสิ่งใดรอนางอยู่ที่นั่นบ้าง แต่ก็จำเป็นต้องกลับไปเพื่อตัดขาดกับตระกูลหม่าให้จงได้... |
Get it now |
ดวงชะตาที่ต้องเกิดมาเป็นตัวกาลกิณีของตระกูล หม่าอวิ๋นเซียงไม่เคยต้องการมัน ทว่าสวรรค์กลับใจร้ายปล่อยให้นางแบกรับความไม่เป็นธรรมนี้ไว้ ทุกคนล้วนตราหน้าว่านางไม่สมควรเกิดมา แต่ในเมื่อเกิดมาแล้วต้องยอมแพ้ต่อโชคชะตาหรือ แน่นอนว่านางไม่ยินยอม
เพราะคำทำนายที่มีมาช้านานของตระกูล หม่าอวิ๋นเซียง กลายเป็นตัวกาลกิณีที่ผู้คนในจวนต่างรังเกียจ นางถูกเลี้ยงดูมาโดยสาวใช้ผู้หนึ่ง ทว่าวันหนึ่งพวกเขากลับให้ความสนใจในตัวนางอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่ผู้ใดเลยจะรู้ว่าความรักและความปรานีที่คนสกุลหม่าแสดงออกมานั้นจริงใจเพียงใด นางเพียงต้องการอย่างใช้ชีวิตที่เหลือเงียบๆ เหตุใดพวกเขาจึงไม่ยอมเข้าใจ
******
“ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ หากปักเสร็จแล้วมอบให้ข้าได้หรือไม่” จ้าวจื่อเทียนถามขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
“คงให้ไม่ได้หรอก” นางปฏิเสธเสียงเรียบ แอบซ้อนรอยยิ้มกริ่มไว้ในใจ
“ทำไมถึงไม่ได้” เขามองนางอย่างไม่เข้าใจ
“ก็ผืนนี้มีเจ้าของแล้ว” นางยังคงตอบอย่างยียวน
“เป็นใคร” น้ำเสียงของเขาเคร่งขรึมขึ้นมาโดยพลัน รู้สึกอึดอัดใจเหมือนจะหายใจไม่ออก หนำซ้ำหัวใจยังปวดแปลบอีกต่างหาก
หม่าอวิ๋นเซียงยิ้มขำอย่างอดไม่ได้ยามเห็นสีหน้ามืดครึ้มราวกับจะสังหารคนได้ของชายหนุ่ม “พี่จื่อเทียน ท่านไม่ต้องรีบร้อนกินน้ำส้มไป ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ข้าปักให้อาเหมยเป็นของขวัญวันเกิดนาง”
สีหน้าของจ้าวจื่อเทียนสดใสขึ้นโดยพลัน กระนั้นก็ยังรู้สึกไม่ชอบใจอยู่ดี เหตุใดเสี่ยวเซียงเซียงของเขาต้องปักผ้าเช็ดหน้าให้ผู้อื่นด้วยเล่า ไหนจะของที่นางทำขายอีก “ข้าแค่ถามเฉยๆ ว่าเป็นผู้ใด ไม่ได้กินน้ำส้มเสียหน่อย”
ครั้นได้ฟังคำแก่ตัวของอีกฝ่ายนางก็อดหัวเราะไม่ได้จริงๆ หม่าอวิ๋นเซียงมองเขาอย่างล้อเลียนพลางเอ่ย “ใช่ๆ ท่านไม่ได้กินน้ำส้ม เป็นข้าปากมากไปเอง”
จ้าวจื่อเทียนแค่นเสียงฮึขึ้นจมูก มองคาดโทษนาง รอก่อนเถิด ถึงเวลานั้นเขาจะสั่งสอนเด็กคนนี้ให้ไม่สามารถลุกจากเตียงได้เลย
*******
ปุกาดๆ
ไรท์มาแจ้งว่า e-book เล่ม 1 ออกแล้วน้า สำหรับเล่ม 2 พบกันต้นเดือนเมษายนนะคะ
ไรท์จะทำการปิดตอนติดเหรียญที่เปิดให้อ่านฟรีไปก่อนหน้านั้นนะคะ ส่วนตอนที่เหลือหลังจากนี้จะเปิดให้อ่าน 1 วันแล้วปิดตอน แต่คงไม่ได้อัพทุกวันเหมือนที่ผ่านมา เพราะต้องเร่งไปปั่นเล่ม 2 ให้จบ (แหะๆ)
e-book เล่ม 1 มี 23 ตอน (รวมบทนำ) ประมาณ 329 (86000++คำ) หน้า A5 จ้า
จัดโปรโมชั่นลดราคาถึงวันที่ 17 มี.ค เท่านั้นน้า
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจิตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลหรือสถานที่ใด โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ทุกกำลังใจและคอมเมนต์ของนักอ่านคือกำลังใจของไรท์นะคะ หากชอบผลงานของไรท์อย่าลืมกดหัวใจด้วยน้า เพื่อความสุขเล็กๆ น้อยๆ ของนักหัดเขียนตัวน้อยๆ คนนี้
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558 ห้ามมิให้ผู้ใดทำการคัดลอก ดัดแปลงเนื้อหาบางส่วนหรือทั้งหมด เพื่อผลิตเป็นรูปเล่ม ไฟล์ pdf และ / หรือสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์เพื่อการใด ๆ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น
*****
ฝากผลงาน E-book ของไรท์ด้วยจ้า
|
|
|
|
|
|
ผลงานอื่นๆ ของ ถานเซียง ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ถานเซียง
ความคิดเห็น