เด็กแล้วไง อุ้มพี่ไหวก็แล้วกัน

ถ้าเย็นวันนั้น หลง หรือ อาหลง เจ้าของอู่สุดเท่ไม่เห็นว่ามีใครลงไปนอนอยู่ข้างทาง ก็คงจะไม่มีเรื่องราวให้เกิดขึ้นมากมาย ระหว่างผม โชน กับพี่หลงจอมโวยวาย 

สภาพที่โดนทำร้ายจนสะบักสะบอม หัวแตก พอตื่นมาสิ่งที่ยังจำได้ก็ชื่อของตัวเอง และรู้แค่ว่าตัวเองถูกซ้อมปางตาย แต่ใครทำอะไรที่ไหนอย่างไง ผมจำไม่ได้แล้ว

ยังดีที่พี่เขารับเลี้ยงหมาเด็กอย่างผมไว้สักตัว ไม่งั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปไหน

พี่หลงเจ้าของอู่สุดวีน สุดเหวี่ยง กับผมที่กว่าจะอ้าปากได้แต่ละคำ มันเลยทำให้เจ้าของอู่สุดหล่อยิ่งรำคาญ มันเหมือน ไฟกับน้ำที่มาเจอกัน

แต่พี่เขาไม่ชอบเด็กนะครับ 

แต่เด็กอย่างผมนี่แหละจะทำให้พี่เขาเห็นว่า

ผมเป็นผัวพี่ได้!