ติดกับดักแรงปรารถนา

ติดกับดักแรงปราถนา

โดย : chiichii

คำเตือน : เนื้อหามี_คำหยาบคาย คำหยาบโลน การขืนใจ

: นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับอายุสิบแปดปีขึ้นไปโปรดใช้วิจารณญาณ

: เรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของไรต์

: ไม่ถูกจริตเลื่อนผ่าน แต่ถ้าถูกใจใครขอให้ได้ความบบันเทิงกลับไปทุกคนนะคะ

“เฮ๊ย! พวกมึงหันไปดูเก้านาฬิกา แม่ง... นี่มันเทพบุตรเดินดินชัดๆ” เตยหอมผู้มีหูไวตาไวเกี่ยวกับเรื่องผู้ชายหล่อ รีบกระซิบกระซาบเหล่าผองเพื่อนทันที เมื่อสายตาเหล่ไปเห็นโต๊ะข้างๆ ดันมีชายหนุ่มสุดหล่อเจ้าของใบหน้าสวรรค์สรรค์สร้างจนเป็นที่เตะตา อดใจไม่ได้ที่จะบอกเพื่อนสนิทให้เห็นในสิ่งที่ตนเห็น

ความหล่อขั้นเทพนี้ไม่ควรเชยชมคนเดียวควรแบ่งเพื่อนสาวให้ได้เห็นเป็นบุญตา

“แม่ง! หล่อเกินเบอร์มาก” แป้งร่ำผู้ที่หันไปมองคนแรกหลังจากสิ้นเสียงของเตยหอมเอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบาคล้ายคนละเมอ

การมองผู้ของกลุ่มเรามันมีแบบแผนเสมอ ไม่ใช่สะกิดปุ๊บหันพร้อมกันปั๊บ มันประเจิดประเจ้อแสดงออกเกินไปมันดูไม่งาม จึงได้สิทธิ์หันมองแบบเนียนๆ ทีละคน

“เออ... อาหารตาชั้นเลิศ” ตากลมของมิรินเปิดกว้างคล้ายตกภวังค์ คนหล่อใครเห็นแล้วไม่หวั่นไหวก็นับว่าใจเธอแกร่งดังหินผา ส่วนสาวหวานเช่นเธอขอพ่ายแพ้ให้กับความหล่อนี้

“ก็หน้าตาดีอยู่...” นี่คือคำที่หลุดออกจากปากของพริกไทย ผู้ที่มีหัวใจดุจหินผา ความหล่อของบุรุษเพศไม่สามารถทะลุทะลวงความรู้สึกของเธอให้หวั่นไหวได้ หญิงสาวเพียงหันไปมองแว็บเดียวก็หันกลับมามองหน้าเพื่อนดังเดิม

“โห!... หล่อเบอร์นั้นมึงไม่สะทกสะท้านหน่อยหรอพริก อีกหน่อยกูจะคิดว่ามึงเป็นแม่ชีแล้วเหอะ” เตยหอมหันมาเหน็บแนมเพื่อนสาวทันทีเมื่อได้ยินเพื่อนพูดจบ ก่อนจะหันไปหามินดาคนสุดท้ายที่ยังไม่ได้หันไปมองเทพบุตรคนนั้น ก่อนจะรีบกระซิบข้างหูเพื่อนสาว “มิน! มึงรีบหันไปดูเลย หล่อขนาดนั้นตัวแม่อย่างมึงไม่ควรพลาดเว๊ย”

สิ้นเสียงใสของเตยหอมจบลงมินดาก็ไม่รอช้ารีบหันไปยังเก้านาฬิกาเป็นตำแหน่งของชายหนุ่มที่เพื่อนต่างสรรเสริญในความหน้าตาดีของเขา ทันทีที่หันไปเท่านั้นแหละ ดวงตากลมโตเปิดกว้างจนแทบถลนออกมานอกเบ้า เมื่อหันไปสบตาเข้ากับชายหนุ่มคนนั้นอย่างจังและได้รับรอยยิ้มพิมใจส่งมาให้หนึ่งกรุบ เธอถึงกับอุทานออกมาด้วยเสียงดัง

“เหี๊-ย!”

ก่อนจะรีบหันกลับมามองหน้าเพื่อน หัวใจของเธอเต้นเร็วจนจับจังหวะไม่ได้ ก่อนจะสบถในใจออกมาว่า

“ทำไมโลกมันกลมจังว่ะ...”

“เขายิ้มให้มึงด้วยอ่ะ มึงถึงขั้นหน้าซีดเลยหลอว่ะมิน” แป้งร่ำทักท้วงขึ้นเมื่อเห็นอาการไม่ปกติของตัวแม่ที่มีความเปรี้ยวจี๊ดอยู่ในตัว แต่ตอนนี้ดันนั่งหดเหมือนหมาจ๋อง

“นั่นดิ... มึงโดนความหล่อจู่โจมจนไปไม่เป็นเลยหลอว่ะ เสียชื่อตัวแม่หมด” เตยหอมหันไปกระเซ้าเย้าแหย่เพื่อน

“กูไม่ได้หงอยเพราะแพ้ความหล่อเว๊ย” มินดาหันไปแหวใส่บรรดาเพื่อนสาวก่อนจะจมอยู่ในความคิดของตัวเอง

ผู้ชายที่มีออร่าโดดเด้งแสบตา เจ้าของดวงตาที่เคยคมดุแต่วันนี้กลับหวานหยดย้อย การแต่งตัวดูมีชาติตระกูลก็คงไม่แปลกเพราะเขาคนนั้นเป็นคนมีอันจะกินจนเรียกได้ว่าเหลือใช้ก็ว่าได้ ที่สำคัญคือยังโสดไร้คู่ครอง ซึ่งชายหนุ่มที่กล่าวมานั้น เป็นนายเหนือหัวของมินดาเองเจ้าค่ะ

ไม่รู้คนอื่นเป็นกันมั้ย แต่สำหรับเธอเวลาไปสังสรรค์กับบรรดาผองเพื่อนก็ไม่อยากพบปะกับคนที่ทำงาน โดยเฉพาะหนุ่มเจ้าสำราญอย่างบอสของเธอด้วยแล้ว ต่อให้เขาจะสมบูรณ์เพอร์เฟกต์ขนาดไหนแต่มันมักจะมีความเจ้าชู้เป็นของควบคู่แถมมาด้วยเสมอ

ซึ่งมันกำลังฉายชัดในแววตาล่าเหยื่อที่มองมายังกลุ่มเพื่อนสาวของเธอ มินดาเห็นสายตาคู่นั้นจดจ้องมายังโต๊ะตัวเองก็ถึงกับกลุ้ม

“เขามองมาที่กลุ่มเราด้วยว่ะ...” เตยหอมรีบเมาท์มอยเมื่อเห็นสายตาคู่นั้นมองมา

“มึงโปรยเสน่ห์ตัวแม่ของมึงดิมิน” มิรินหันไปหามินดาก่อนจะเสนอความคิดเห็น

“ไม่ได้เว๊ย...ครั้งนี้กูขอบาย นั่นมันเจ้านายเหนือหัวกูเอง จะเอามาเชยชมเด็ดดมไม่ได้” มินดาแว้ดขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ ผู้ชายคนไหนก็ได้แต่ต้องไม่ใช่ผู้ชายคนนี้ แต่ถ้าเพื่อนสนก็โอเคนะ “มึงอ่อยดิเตย ถ้าอ่อยได้มื้อนี้มึงกินฟรีไม่อั้น”

พูดคุย

ฝากเอ็นดูนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ ไรต์แต่งแนวโรมานซ์เป็นเรื่องแรก นักเขียนมือใหม่อาจมีข้อผิดพลาดอยู่บ้างต้องขออภัยด้วยค่ะ สนุกไม่สนุก หรือถูกจริตใครก็เม้นท์พุดคุยกันได้เสมอค่ะ ยินดีรับฟังคำแนะนำจากทุกคน เลิฟๆ ...

chiichii.