ทาส(ร้าย)รัก

“ผมต้องแต่งงานเดือนหน้า”ชายหนุ่มเอ่ยเสียงแผ่ว ตั้งใจบอกให้บุคคลที่กำลังก้มหน้าล้างจานได้รับทราบ ด้านคนฟังชะงักไปหลายนาที ความเจ็บปวดแล่นปราดไปทั่วหัวใจ ใบหน้าซีดเผือดค่อผมยๆเงยหน้าขึ้นสบตาเขา

“คุณติณ.... ว่าอะไรนะคะ?” แม้จะรู้ว่าตนไม่ได้หูฝาด แต่ก็ยังคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาอาจจะแค่ล้อเล่น

“ผมจะแต่งงานเดือนหน้า”

“กับใครคะ...” รู้ทั้งรู้ว่ายังไงเขาก็ต้องแต่งกับคนที่เหมาะสมคู่ควร แต่หญิงสาวก็ยังเลือกจะถามคำถามโง่ๆออกไป

“พรุ่งนี้ว่าที่เจ้าสาวของผมจะเข้ามาอยู่ในบ้าน เดี๋ยวน้ำก็เห็นเองนั่นแหละ”ชายหนุ่มพูดราวกับมันเป็นเรื่องปกติ ไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไร แต่ด้านคนฟังนี่สิ แทบจะล้มทั้งยืน หยาดน้ำตาเม็ดเล็กๆหลั่งไหลลงมาราวกับเขื่อนแตก

“แล้วหนูกับลูกล่ะคะ คุณติณเอาหนูกับลูกไปไว้ที่ไหน ลืมไปแล้วเหรอว่าหนูกำลังท้อง....” จริงๆไม่ได้อยากยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดให้เขารำคาญใจ แต่เพราะความน้อยเนื้อต่ำใจมันก็อดไม่ได้ จึงเผลอพลั้งปากเอ่ยเรื่องต้องห้ามออกมา

"ผมว่าเราเคลียร์กันเรื่องนี้จบแล้วนะ น้ำก็อยู่ในที่ของน้ำ ว่าที่ภรรยาผมก็อยู่ในที่ของเขา น้ำไม่ต้องห่วงว่ามันจะมีปัญหาเพราะผมสามารถจัดการทุกอย่างได้ ผมขอแค่ให้น้ำอยู่เงียบๆ"

“.....”ชายหนุ่มพูดโดยไม่ได้สนใจมองว่าหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้ากำลังมองมาทางเขาพร้อมน้ำตาด้วยความผิดหวังมากแค่ไหน

“โตๆ กันแล้ว รู้ใช่ไหมว่าอะไรควรอะไรไม่ควร อย่าคิดสร้างเรื่องให้ชีวิตผมต้องวุ่นวายไปมากกว่านี้ เพราะแค่เรื่องเด็กในท้องผมก็ปวดประสาทจะตายอยู่แล้ว!” เขาพูดราวกับเธอเป็นคนผิดทุกอย่าง

พูดราวกับเธอและลูกเป็นตัวถ่วงในชีวิตเขา....

เธอผิดมากเหรอที่อยากได้ความรับผิดชอบ ผิดมากเหรอที่ถามหาความชัดเจน....

เธอผิดอะไรทำไมติณภพถึงต้องยัดเยียดคำว่าเมียน้อยมาให้ ทั้งๆที่เธอมาก่อนและก็กำลังอุ้มท้องลูกของเขาอยู่.....















 

เป็นนิยายอีกเรื่องที่ไรท์ตั้งใจถ่ายทอดมันออกมาผ่านตัวอักษร

ใครที่ชอบสายดราม่า ปวดใจ และชื่นชอบในผลงานของไรท์ เชิญทางนี้เลยค่ะ!!!

ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะคะ

ผิดพลาดยังไงก็ขออภัยด้วยน๊า