ปริศนาอาญาเเค้น

"เมื่อไหร่คุณจะปล่อยฉันไปซะที ฮึก ฉันไม่อยากอยู่เป็นเชลย ไม่อยากอยู่เป็นนักโทษของคุณอีกแล้ว ฮือ"น้ำตาหยดใสไหลลงมาอาบแก้ม เธออยากหลุดพ้นจากความแค้นของเขา

ไม่อยากเจ็บปวดทุกข์ทรมานอีกแล้ว...

"ตราบใดที่พี่สาวของเธอยังไม่ยอมโผล่หัวออกมา ฉันก็จะไม่มีวันปล่อยเธอไป! เธอต้องอยู่กับฉัน! อยู่เป็นเครื่องสนองอารมณ์ตลอดไป!" คำพูดของเขาเปรียบเสมือนหอกแหลมที่คอยทิ่มแทงก้อนเนื้อตรงหัวอกด้านซ้ายครั้งแล้วครั้งเล่า

ทำไมมันต้องเป็นเธอ....

ทำไมเขาถึงต้องลากเธอเข้ามาในวงจรความแค้นบ้าๆ นี่ด้วย ทั้งที่เธอเป็นผู้บริสุทธิ์ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรด้วยเลย... แต่ทำไมเธอถึงต้องเป็นคนที่รับความเจ็บปวดทั้งหมด....

"ฮึก ฮือ คนเลว! คนไม่มีเหตุผล! ฮึก ถ้ามีโอกาสฉันจะหนีไป! จะหนีจากขุมนรกนี้ไปให้ไกล!"

"เธอไม่มีวันหนีฉันไปได้พราวนภา! จำเอาไว้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ไปไหนทั้งนั้น!"