พันธะ(ลวง)รักร้าย

"พี่เจตจะแต่งงานเหรอคะ" น้ำเสียงสั่นๆ ถามคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ชายหนุ่มไม่พูดอะไรออกมามีเพียงความเย็นชาและห่างเหินให้กับเธอ หญิงสาวมองเข้าไปในแววตาของเขาเพียงเท่านี้ก็พอจะรู้คำตอบแล้ว

"ถ้าลูกแก้วไม่เห็นในข่าว ฮึก พี่เจตคิดจะบอกลูกเเก้วไหมคะ จะบอกผู้หญิงคนนี้ให้มันหายโง่ไหม ฮือ" น้ำตาที่กักกลั้นเอาไว้มันกำลังไหลลงมาประจานความอ่อนแอ เธอพยายามที่จะเข้มแข็งแต่เมื่อเห็นหน้าผู้ชายคนนี้ความแข็งแกร่งที่คิดว่ามีมากพอกลับพังลงไปอย่างง่ายดาย

"ใช่ ฉันกำลังจะแต่งงาน แต่มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรื่องของเราเลยหนิ ที่จริงเธอไม่จำเป็นต้องสนใจเลยด้วยซ้ำ ฉันสามารถแบ่งเวลามาหาเธอได้เหมือนเดิม...." ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะเอื้อนเอ่ยออกมาจนจบประโยคฝ่ามือบางก็ฟาดไปยังใบหน้าคมสันของเขาสุดแรง

 เพี๊ยะ! 

"หยุดพูดคำพูดที่เห็นแก่ตัวสักทีเถอะ ฮึก คุณกำลังจะแต่งงานกำลังจะมีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ฮึก คุณไม่ควรมายุ่งเกี่ยวกับฉันอีก ฉันไม่อยากเป็นเมียน้อยเป็นเมียเก็บของคุณ!"

ความเจ็บปวดกัดกินหัวใจดวงน้อยๆ จนแทบจะไม่เหลือชิ้นดี เขาคิดได้อย่างไรกันที่จะเก็บผู้หญิงทั้งสองคนเอาไว้ข้างกาย ทำไมถึงไม่นึกถึงจิตใจของเธอบ้างว่าจะเสียใจแค่ไหนกับสถานะที่เขาพยายามจะยัดเยียดให้

"ทำไมล่ะลูกแก้ว ในเมื่อพี่ต้องการลูกแก้ว ตัวลูกแก้วเองก็ต้องการพี่ เราก็อยู่ด้วยกันเหมือนเดิมไม่เห็นจะเป็นอะไร"คำพูดที่สุดเเสนจะเห็นแก่ตัวยังคงหลุดออกมาจากปากของผู้ชายที่เธอรัก หญิงสาวส่ายหน้าไปมาอย่างผิดหวัง เขามันคนเห็นแก่ตัว! เห็นแก่ได้! 

"ที่ผ่านมาพี่เจตเคยรักลูกแก้วบ้างไหมคะ ฮึก"คำถามที่อยากจะถามมานานหลุดออกจากริมฝีปากบาง เธอมองคนตรงหน้าอย่างต้องการคำตอบ

"ไม่เอาน่าลูกแก้ว..."

"ลูกแก้วถามว่าที่ผ่านมา พี่เจตเคยรักลูกแก้วบ้างไหม!" เกวลินตะคอกออกไปสุดเสียง แค่อยากจะรู้ว่าในเศษเสี้ยวของหัวใจชายหนุ่มเคยมีเธออยู่ในนั้นบ้างหรือเปล่า

 "แน่ใจเหรอว่าอยากจะให้ฉันพูด"

  "....." 

"งั้นเธอก็รู้เอาไว้เลยนะว่าที่ผ่านมา ฉันไม่เคยรักเธอเลย ไม่เลยสักนิด!!" คำตอบที่ได้รับเหมือนฟ้าผ่าลงมากลางหัวใจ ถึงแม้ว่าพอจะรู้คำตอบและเตรียมใจเอาไว้แล้ว หากแต่พอมาอยู่ในสถาณการณ์จริง ๆ มันก็ยากที่จะทำใจยอมรับ

"รู้เอาไว้เลยนะเกวลิน สำหรับฉันเธอมันก็แค่นางบำเรอที่มีค่าแค่สนองความใคร่ ฉันไม่เคยรักเธอ และไม่คิดที่จะรักผู้หญิงชั้นต่ำ ไม่มีหัวนอนปลายเท้า! ที่ฉันยังเก็บเธอไว้ก็แค่ยังไม่เบื่อและจะไม่ยอมปล่อยเธอให้ไปไหนถึงแม้ฉันจะแต่งงานแล้วก็ตาม!" 

มือบางยกขึ้นมาปิดใบหูทั้งสองข้าง เธอไม่อยากรับฟังหรือรับรู้อะไรจากปากของผู้ชายคนนี้อีกแล้ว ความเจ็บปวดที่ได้รับในวันนี้จะไม่มีวันลืม และจะไม่ยอมอยู่เป็นคนลับๆ ของเขาอีกต่อไป....

ฝากนิยายเรื่องแรกด้วยนะคะ อาจจะยังมีข้อผิดพลาดอยู่บ้างแต่จะค่อยๆ แก้ไขให้ดีขึ้นค่ะ