คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3คำตัดสินของอาจาร์ยทั้ง 2 ~^o^
ตอนที่ 3
คำตัดสินของอาจาร์ยทั้ง 2 ~^o^ + เมล็ด ดอกไม้ปริศนา
“ นั่นใครน่ะ”
เสียงแม่บ้านที่ทำความสะอาดแถวนั้นดังขึ้น...แย่แล้วหละ...รีบไปเถอะ
ไม่งั้น..พวกเราเจออีกคดีแน่ๆ..
พวกฉันไม่รอช้า..รีบ..วิ่งหนีจุกตุดกันทันที..
แล้วการที่พวกเราวิ่งหนี..มันก็ทำให้พวกเรา..มาถึงหน้าห้องปกครองได้ทันท่วงเวลา...และไม่หลงทาง
“ ต้องขอบคุณแม่บ้านคนนั้นไหม” ยัยปูเป้พูดขึ้น...
“ อืม..ก็ดี..ไม่งั้นพวกเราคงไม่มาถึงที่นี่แน่ๆ” ฉันพูดขึ้น...
และพวกเราก็หัวเราะพร้อมกัน...ไม่เว้นแม้แต่ยัยหมิว
จู่ๆ แอดๆๆๆๆ~
ประตูห้องปกครองก็เปิดขึ้น
พวกเราจึงเดินเข้าไป...พร้อมกับพยักหน้าพร้อมกัน...นั้นแสดงถึง
“ ฉัน...จะตายไหมว่ะ”
จู่ๆไอ้ปูเป้ก็พูดออกมาขัดซะงั้น...ไม่ใช่... นั้นแสดงถึง.. สู้กับสิ่งที่อยุ่ตรงหน้า..ของพวกเรา..ถึงมันจะเป็นสิ่งที่หน้ากลัวก็ตามแต่พวกเราเชื่อว่า...มันจะต้องจบลงด้วยดี
..~แล้วพวกเราก็เดินเข้าไปด้วยใจที่เต็ม 1 เอ้ย 100
ภายในนั้น..เป็นห้องที่ใหญ่มาก...และอากาศข้างในนั้นก็น่านอนเอามากๆอากาศเย็นสบาย...และมีโต๊ะยาวใหญ่...และมีเก้าอี้สองข้าง....ยาวตลอดตัวโต๊ะ
ฉันเห็นพวกเจ้ซอนย่า..ที่นั่งรอพวกเรา..อยู่ฝั่งขวา..
และก็หมายความ..ว่าพวกเราจะต้องนั่งฝ่ายซ้าย.... มันอาจจะเป็น..เหมือน..คำว่า
ขวาร้ายซ้ายดีก็ได้...มั้ง...
พวกเราก็ค่อยๆนั่งลงบนเก้าอี้..ที่คล้ายคลึงกับเก้าอี้นักโทษยังไงยังงั้น...และตรงหัวโต๊ะ...ก็มีอาจาร์ระเบียบ..และอาจาร์แป้ง นั่งอยู่
*อาจาร์ยแป้งเป็นอาจาร์ยที่อยู่ฝ่ายปกครองเช่นกัน..เป็นอาจาร์ยที่ใจดีมากๆ..มีความยุติธรรมมีเหตุ..มีผล..ไม่เหมือนอาจาร์ยเจ้ระเบียบ
ที่เอาแต่กฏระเบียบอย่างเดียวไม่นึกถึงจิตใจเด็ก.
.คิดแต่หา..ข้อ..ลงโทษให้แก่เด็ก..ชิ..ไม่ไหวๆ
แล้วอยู่ๆ ก็มีคนยกที่ประหารหัวสุนัขออกมา..ที่มี..ปลายมีดแหลมคม......
เหมือนในเรื่องเปาปุ้นปิ้นเลยอ่ะ.....
แล้วก็มีคน.มาลากตัวฉันไป..และ.เอาหัวของฉันไปยัดในที่ประหารหัวสุนัข..และก็กำลังจะสับหัวฉันนน
ไม่น่ะ....ม่ายยยยยยยยยยยยยยเจงงงงงงงงงง~T^T
“เฟิสท์ ๆ ตื่นดิ..เฟิส์ท”
เวณกรรม...นี่ตกลงฉันฝันไปใช่ไหม..
.ง่าส์...เย้ๆๆไชโย..ฉันฝันไปดีน่ะที่มันไม่ใช่เรื่อง
จริง..แต่ว่าในความเป็นจริง..ตอนนี้มีคนคนหนึ่งนั่งมองฉันด้วยสายตาอันหน้ากลัว..ไม่ใช่ใครที่ไหน...ก็อาจาร์ยระเบียบนั่นเอง...เจ้แกมองฉัน..ตาไม่กระพริบ..ฉันจะคิดเสียว่าที่เจ้แกมอง...คงจะต้องคิดว่าฉันสวยอยู่แน่ๆ
“ แม้แต่ในห้องตัดสิน..เทอร์ก็กล้าแอบนอนหลับ..ไม่ไหวเลยจริงๆ”
อาร์ยเจ้ระเบียบพูดขึ้น..
แล้วอาจาร์แป้งและอาจาร์ยระเบียบและพวกเจ้ซอนย่าก็เดินออกไป..นั่นก็หมายความว่า..ที่ฉันเผลอหลับไป...เค้าตัดสินกันเสร็จหมดแล้วงั้นสิY_Y
“ แกหลับไป.และตื่นขึ้นมา.ตอนที่เค้าตัดสินกันเสร็จหมดแล้วว่ะ”
ยัยปูเป้พูดขึ้น...สงสัยมันจะรู้ว่าฉันกำลัง งง อยู่กับสถานการณ์ ... ขอบใจน่ะปูเป้..ที่แกโอส่าห์บอกฉันอ่ะ...ฉันแหละซึ้งกับแกจริงๆเลย... T_T
.(U_U)ZZZzzz ฉันนี่แย่จริงๆมัวแต่นอนหลับ..เลยไม่รู้เรื่องอะไรเลย
“ จริงๆแล้วพวกเราโดนพักการเรียน 4 เดือน..ดีน่ะที่อาจาร์ยแป้งช่วยไว้พวกเราเลยโดน.วิ่งรอบสนาม 40 รอบ”T_T ฝ้ายพูดขึ้นT^T
“เออก็ยังดี..ว่ะ..แค่.. 40 รอบ”
ฉันพูดขึ้นทันที..40 รอบ ไม่เลวเลยน่ะ..40 รอบสนาม..แต่ อ่ะ ! หา!!! ห่ะ!!...หา!!! ว่าไงน่ะ... 40 รอบ...+++!!!! ตะลึงคอปรัปชั่น..ToT
มันไม่ได้ง่ายเลยน่ะ...จากการคำนวณจากสูตรปีทาโกรัสบวกพาราโบล่าหงาย... 40รอบสนามของโรงเรียนเท่ากับ 7 กิโลเมตรได้มั้ง...โห!!!! ก็โรงเรียนฉันมีสนามบอลเหมือนโรงเรียนอื่นเค้าที่ไหนล่ะ..สนามบอลของเค้า..ใหญ่..มหึมา..สร้าง..บ้านได้ 8o หลัง..ได้มั้ง..แล้วแบบนี้...พวกเราจะวิ่งไหวไหมเนี่ย
“ อาจาร์ยเจ้แป้งคงจะคิดว่า..การที่พวกเราวิ่งรอบสนาม 40 รอบยังดีกว่าการที่พวกเราหยุดเรียนถึง 4 เดือนแน่ๆ”
ยัยฝ้ายพูดขึ้น
เวณกรรมจริงๆ #_#^ เลย ถ้าเป็นฉัน....ฉันยอมพักการเรียนดีกว่าจะได้ไม่ต้องมาวิ่งรอบสนามให้เหนื่อยตั้ง 40 รอบ...
“ แค้น..อาจาร์ยระเบียบว่ะ..เจ้แกเล่นตั้งข้อ..ทำโทษ 2 ข้อ..ให้เลือก..ข้อที่ 1 พักการเรียน 4 เดือน ข้อที่ 2 วิ่งรอบสนามโรงเรียน 40 รอบ”
ดูท่าเจ้ระเบียบแกคงจะชอบเลข 4 แน่ๆ เลย....แต่ในเวลานี้มันไม่ใช่เวลาที่ฉันจะมาคิดถึงเรื่องแบบนี้อยู่น่ะ....
ให้ตายซิ...อาจาร์เจ้ระเบียบ..แกล้งพวกเราชัดๆ..
ให้พวกฉันวิ่งรอบสนามตั้ง 40 รอบ แล้วพวกเจ้ซอนย่าโดนพักการเรียน 4 เดือน
ตอนนี้พวกเจ้ซอนย่าต้องกำลังหัวเราะพวกเราอยู่แน่ๆ...โรงเรียนนี้มันยังไงยังไงอยู่เนี่ย...คนชั่ว..อนุรักษ์ แต่อภิบาล คน ดี......Y_Y.
“ แสดงว่าพรุ่งนี้..พวกเราต้องมาวิ่งรอบสนามกัน 40 รอบงั้นหรอ?”
ยัยฝ้าย...ถามขึ้น
“ อืม..ใช่.เอางี้ไหม...งั้นพวกเรามาโรงเรียนพรุ่งนี้ตอนตี3ไหมเริ่มวิ่งกันตั้งแต่ตีสามเนี่ยแหละ...ถ้าเราวิ่งเสร็จมันก็น่าจะเหลือเวลาให้พวกเราอีกเยอะ ”
ยัยหมิวพูดขึ้น
“ โห ไอ้หมิว แกจะมาโรงเรียนตอนตี 3 เนี่ยน่ะ..มันไม่เร็วไปหน่อยหรอ”
ฉันพูดขึ้น...
มันก็จริงไอ้หมิวจะให้ตื่นตีสามมาวิ่งเนี่ยน่ะ...มันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
“ เอ่อ ตอนเที่ยงครึ่งฉันมีนัด...แต่ถ้าเริ่มวิ่งตั้งแต่พรุ่งนี้ตอนเช้ามันต้องไม่ทันแน่ๆ”
อ่อ .... เป็นหยังงี้นี่เอง -_-^
“อืมๆ ก็ได้...งั้นพรุ่งนี้เรามาเจอกันที่โรงเรียนตอนตีสามน่ะ..เราจะเริ่มวิ่งกัน”
ฉันพูดขึ้น..อย่างทันใด..และแล้ว..ยัยหมิวและฝ้ายก็เดินกันกลับบ้าน..ด้วยเหตุที่ว่าบ้านมันอยุ่สายเดียวกัน...ส่วนฉันกับปูเป้เรามองหน้ากัน..อย่างสยิวกิ้ว~~~
พร้อมกับมีแผนๆหนึ่งแล่นเข้ามาในสมอง..ฉัน
“ แกคงจาคิดแผนแก้แค้นอาจาร์ยระเบียบใช่ไหมว่ะ”
ไอ้ปุเป้..พูดดังขึ้น..อย่างทันใด..นี่มันไม่ใช่เรื่องกล้วยหอมจอมซนน่ะโว๊ยไอ้ปูเป้..๕๕๕๕+
“ เออ..ฉันจะเอาให้เจ้แก..อับอายคนในโรงเรียนเลยแหละ”
แล้วพวกเราทั้งสองก็...ช่วยกันเขียนข้อความข้อความหนึ่งซึ่งในนั้นมีข้อความ
ที่เขียนไว้ว่า
~ ประกาศตามหา...กางเกงในจี-สตริง!!ตัวโปรด
ของอาจาร์ยเจ้ระเบียบ..ฝ่ายปกครอง..
ใครพบเห็นกางเกง จี-สตริง
ดังกล่าวที่มีสีแดงบานเย็น..ลายอุลตร้าแมน ปิ๊วๆ
โปรดนำมาคืนด้วยค่ะ..~เพราะตอนนี้เจ้แกต้องการด่วน!!~
ขำได้ใจจิงๆ แล้วไอ้ปูเป้ก็เอาไปถ่ายเอกสาร...จำนวน 5 หน้า..แล้วนำไปแปะติดตามอาคาร..แล้วพวกเราก็รีบเดินทางกลับบ้านกันอย่างรวดเร็ว..^o^ โดยที่ไม่มีใครเห็น...พวกเราเลยแม้แต่คนเดียว
=-=-=-=-=-=@@@@////@@@@@@
ณ ที่บ้าน (หลังจากกลับมาจากโรงเรียน)-_-^
“ เฟิสท์...ทำไม..ไปมีเรื่องทะเลาะอ่า~” ไอ้เฟียสน้องชายฉันพูดขึ้น
..ฉันแหละอยากกระโดดถีบหน้ามันจิงๆ...
“ แล้วแกจะยุ่งอะไรกับฉันว่ะ..ชอบยุ่งว่ะ”
ฉันด่ามันทันที...อารมณ์มันไม่ดีเหมือนหน้าตาเสมอไปหรอกน่ะโว๊ย..ไอ้เฟียส..ไอ้น้องจอมยุ่ง..มันชอบยุ่งเรื่องส่วนตัวของฉันอยู่เรื่อย...
มีอยู่ครั้งหนึ่ง...ฉันเกือบเอาอีโต้..กับสาก..(ที่ตำพริก) ในครัวของแม่..มาปาใส่หัวมันทีหนึ่งแล้ว..เนื่องด้วย...ตอนฉันอยู่ประมาณ ม.2-ม.3 ฉันเรื่อมใส่เสื้อในมีโครง...0///0ไอ้เฟียสนี่แหละ..มันอยู่ ป.อะไรไม่รู้..มันเอาเสื้อในตัวเก่งของฉัน..ที่ฉันเก็บเงินส่วนตัวซื้อ..ที่ไม่สามารถหาซื้อที่ไหนได้อีกแล้ว..นั่นก็คือ..เสื้อในลายโงกุน...มันเอาของฉันไป..เล่นชักคาเย่อ..กับเด็กข้างบ้าน..จนโงกุนของฉัน..ขาดเป็นสองท่อน...แง้ ๆ Y_Y มันน่าเศร้าใจที่สุดT_T โงกุนของฉัน...ฮือๆๆ..แง้ๆๆ สงสารโงกุนจัง..แง้ๆๆๆๆๆ
“ เค้ารู้น่ะ..ว่าเจ้ไปมีเรื่องมาอ่ะ..เค้าจะฟ้องแม่”
ไอ้น้องเวณ..ฉันไปทำอะไรให้แกฟ่ะ...ชอบสร้างเรื่องให้ฉันอยู่เรื่อย..ไอ้เด็ก เป-รต
ฉันอยากจะฆ่าแกจิงๆไอ้เฟียส...เอะ..อะอารัยก็จะฟ้องแม่..ฟ้องแม่อยู่เรื่อย..
แต่ว่า...ถ้าไอ้เฟียส..มันบอกแม่..ฉันต้องตายแน่ๆเลยล่ะ
คงต้องมีสิ่งของล่อใจกันซักหน่อยน่ะ...ฉันนี่มันฉลาดจิงๆ..นึกขึ้นได้..ว่า.น้องชายฉัน..มันชอบไอ้หมิวเอามากๆ เห้อ~ ออกลายตั้งแต่เด็ก..เลยน้องฉัน..
.(/*_*) โอ๊ยปวดหัว
“ วันเสาร์..เจ้จะพาแกไปกินไอศกรีม..แล้วเจ้จะเอายัยหมิวไปด้วย..เป็นไง..พอใจไหมแล้วแกจะเลิกบอกแม่ได้ยัง”
ฉันบอกมัน..ทันทีเห้อ~ หวังว่ามันคงจะไม่เอาเรื่องนี้ไปฟ้องแม่น่ะ
“ จริงๆน่ะ..ถ้าเอาเจ้หมิวไปด้วย..เฟียส ยอม เสมอ”
ดูดิ...แล้วมันก็ทำสายตาเยิ๊มเชียว...ไอ้น้อง..หัวงู
“ เห็นที..คงจะไปกินไอศกรีมกันไม่ได้แล้วซิ..เพราะอาจาร์ยระเบียบโทรมารายงานแม่เรียบร้อยแล้ว”
ห่ะ ~~~!!!!! อ๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงนี่มัน...แง้ๆๆๆ แม่ฉันเองค่ะ...
~ แม่นี้มีบุญ..คุณอันใหญ่หลวง..แม่เฝ้าหวง..คอยด่าคอยทุบ..คอยบ่นเสมอ..
อ๊ากๆๆๆๆๆ !!!! โอ้ว...จอสสส...แม่มองฉันและส่งสายตามาให้ฉันราวกับคำว่า
‘ ฉันจะฆ่าแก’
อ๊ากๆ~ อาจาร์ยเจ้ระเบียบ..น่ะ..อาจาร์ยเจ้ระเบียบ..ทำไมถึงจองล้างจองผลาญฉันไม่เลิกน่ะ..นี่ท่านโอส่าห์โทรมารายงาน..ความดีของฉันให้แม่บังเกิดเกล้าของฉันฟัง..อีก..ฉันหละซึ้ง..กับ..ความรักที่อาจาร์ยแกมอบให้ฉันจริงๆ
“@@$$%%^&*()_+_+)**(&^%%##@^*()()__++)(&^%$#*())_++))(&^%#@!”
นี่คือภาษาที่แม่ด่าฉันค่ะ.(ขอเซ็นเซ่อน่ะค่ะ)ให้ตายซิ..หูฉันชาไปหมดแล้วน่ะ..แม่จะบ่นทำซากอะไรหนักหนาเนี้ย..แง้ๆ..
อยู่ดีๆ ..ไอ้เฟียสก็เดินมาหาฉัน
ทำไม..แกจะมาตอกย้ำฉันกันหรือไง..ไอ้น้องเวณ..อ้าว..ผิดคาด...จู่ๆ..มันก็ยื่นเอ็มพีสาม...มาให้ฉัน..และกระซิบกับฉันว่า
“ เจ้ๆ นี่เฟียสหวังดีน่ะ..เอาเอ็มพีสามมาให้เจ้ฟัง..จะได้ไม่ได้ยินเสียงแม่บ่น”
เออ..คิดได้ไงเนี้ย...น้องชายฉัน..โอ้ว..ไม่น่ะ..ประเทศไทย..ถ้าสังคมเด็กเป็นแบบนี้หมด..ประเทศไทยของลาว เอ้ย ของเรา จะเจริญไหมเนี้ย... . เจริญเถอะประเทศไทย..
แล้วฉันก็หยิบมาฟัง..แบบที่มันบอก...555+
(-_-^ เวณกรรม..เห้อ~นางเอกของเราทำไมมันติ๊งต๊องจังฟ่ะ:ซากุระ)
เออ..ต้องขอบใจ..ไอ้เฟียสน้องชายฉัน...อย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันรู้ว่า..ยังมีวิธีที่ไม่ต้องฟังแม่บ่นได้..ขอบใจว่ะเฟียส..น้องรักของพี่..
@@@@@@
หลังจากที่ฉัน..^o^ ฟังแม่.. บ่น และ อาบน้ำ.เสร็จแล้ว.. ฉันก็เตรียมตัวจะเข้านอนทันที.....และสิ่งที่ฉันนึกได้คือ..การวิ่งนรกในวันพรุ่งนี้..ให้ตายซิ..ฉันนี่มันขี้ลืมจิงๆ...ลืมการวิ่งนรกได้ลงคอ...เห้อ...พรุ่งนี้ฉันต้องไปวิ่งนรกตั้งแต่ตอนตี 3 โรงเรียนฉันก็แปลกน่ะ...ดันสร้างสนามกีฬาที่ใหญ่ที่สุดในโรงเรียนในประเทศไทยแต่ว่า..ตอนนี้..ฉันไม่ง่วงเลยสักนิด..แล้วฉันควรทำยังไงดีเนี้ย...เห้อ~ .ใจฉันมันก็อยากจะนอน..จะตายอยุ่แล้ว..เดี๋ยวพรุ่งนี้..วิ่งไม่ไหว...
แล้วการที่ฉัน..ไม่ง่วง..ฉันจึงต้องหาอะไรทำให้มันไม่ง่วง...^o^ ...ฉันจึงเดินไปที่ริมหน้าต่าง..ที่อยู่ภายในห้อง...ให้ตายซิ..มันไม่มีดาวให้ฉันดูเลยสักดวง..น่าเบื่อจิงๆเลย..ดาวสักดวงก็ไม่มี...
“ เฟี้ยว~~~+++++++!!!!!!!!”
ห่ะ!!!!อ๊ากกกกกกกก...พระเจ้า..ในเมื่อตั้งเมื่อกี้..ไม่มีดาว..แล้วอารัยตกลงมา...อ่ะ
อ๊ากๆๆ!!!! สิ่งที่ฉันเห็นเมื่อครู่นี้...~~~!!!_-*...มันตกโดยที่บนท้องฟ้าไม่ดาวก็จิง..แต่ว่า...หา!!!! ห่ะ!!! มันมาตกอยู่ข้างล่างห้องของฉัน......ฉันพยายาม..ขยี้ตา..ก็แล้ว..ตบหน้าตัวเอง..ก็แล้ว...ไม่จริง! มันจะมาตก..ใส่ข้างล่างห้องฉันได้ไง...(=_=;;;)น่ากลัวจังเลย...แต่ความอยากรู้อยากเห็น..มันก็ทำให้ฉันต้องไปชะโงกอยู่นอกหน้าต่าง...
!!!!! สิ่งที่ฉันเห็นคือ..เมล็ด อะไรไม่รู้..มี.แสง...ประกายออกมา..อย่างน่าอัศจรรย์ #_#^ @@@@@++++++++!!!!
สวยงามมาก...หา!!!!!!ห่ะ!!!!!!นี่มันชักจะบ้าเข้าไปใหญ่แล้วน่ะ...ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ...สิ่งที่ฉันเห็นอยู่ตรงหน้า...อ๊ากๆๆๆๆๆๆๆ ผีหลอก... o(╥﹏╥)o
ต้นอารัยไม่รู้...ค่อยๆเลื่อยออกมาจากเมล็ดอันนั้น..ที่พึ่งตกลงมาจากฟ้า..และมาอยู่ข้างล่างห้องฉัน.อ๊าก~~ แง้ๆๆๆ
มันเลื้อยขึ้นมาบนหน้าต่างห้องของฉัน..อ๊าก~~+++++!!!!ช่วยด้วยย..ฉันต้องฝันไปแน่ๆ อ๊าก..แต่ที่ใช่..ฉันว่ามันคงไม่ใช่ต้นถั่วของแจ๊กผู้ฆ่ายักษ์แน่ๆ...อ๊ากๆๆ!!!!
อ๊ากกก~ ฉันต้องฝันไปแล้วแน่ๆ แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆtT_Tt ใครก็ได้ช่วยหนูที...แง้ๆ
ว่าแล้วฉันก็รีบ...กระโดดขึ้นเตียง..ไปซุกใต้ผ้าห่มทันที...
อ๊าก..~~~!!!! แล้วฉัน...ก็หลับไป..โดยลืมเรื่องนั้นเสียสนิท..คร่อก~ZZzzzzzz
โปรดติดตามต่อไปน่ะค่ะ--->ในตอนที่มีชื่อว่า
วิ่งนรกVsปะทะอาจาร์ยเจ้ระเบียบ~(;ﾟ曲ﾟ)~+กระถางดอกกุหลาบปริศนา~
คุยกันสักนิดน่ะอยากรู้ใช่ไหมล่ะค่ะว่าเมล็ดนั้นคืออะไร...แล้วพรุ่งนี้พวกเฟิสท์จะเจออะไร..ที่โรงเรียน..อ่านตอนต่อไป..แล้วรู้แน่..
สุดท้ายไม่มีอะไรจ้า..เพียงแต่ให้พี่ๆเพื่อนๆผู้อ่านทุกคนช่วยกันเม้มให้กำลังใจและช่วยติ//เรื่องได้น่ะ...ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น