ปลายเขาแห่งรัก

ว่าไปแล้วความรู้สึกที่เกิดขึ้นมาใช่ว่าเราต้องการให้มันเกิดขึ้น ยิ่งหากว่ามันนำความเจ็บปวดมาสู่หัวใจดวงน้อยนี้แล้ว เรายิ่งไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้น แต่เราบังคับมันไม่ได้ มันเกิดขึ้นมาจากสิ่งแวดล้อม และการรับมาบ่อยๆ หรือคิดไปเอง บางความรู้สึกอาจถูกถืมไปในเวลาเพียวเสี้ยวนาที แต่ว่าบางความรู้สึกนี่ซิมันกลับฝังลึกลงไปในจิตใจ ทุกคนย่อมรับรู้ถึงความรู้สึกนั้น  มันคือความผิดหวัง ความผิดหวังที่ทำให้เรายึดติดมากที่สุดก็น่าจะเป้นความผิดหวังในรัก  บางคนชีวิตในด้านอื่นของเขาประสบความสำเร็จ แต่กับเรื่องรักแล้วมันกลับล้มเหลว ทำไมล่ะ  หรือว่าชีวิตเราถูกลิขิตให้เป้นไปเช่นนั้น หรือว่าเราทำมันให้เป้นอย่างนั้นเอง  ไม่เข้าใจใช่มั้ย  มันอาจจะเป้นได้ทั้งสองอย่าง  หรือไม่ใช่ทั้งสองอย่าง เราเกิดมาไม่เหมือนกัน คิดไม่เหมือนกัน  รุ้สึกกับสิ่งๆเดียวกันไม่เหมือนกัน  คนที่จะบอกว่ามันคืออย่างไหนได้ดีที่สุดก้น่าจะเป็นตัวเราเองช่ายม้าย เขาชอบพุดกันอย่างนี้  แต่ว่าเราก้ใช่ว่าจะมองเห็นทุกส่วนของร่างกาย ยิ่งเป้นจิตใจแล้วด้วยซ้ำ  เราไม่อาจมองเห็นส่วนหลังของเราเอง  เราต้องพึ่งกระจกปัจจุบันอาจดีหน่อยถ่ายรูปเลย   แต่บางอย่างเราก้มองเห็นได้ง่ายกว่านั้นเช่นฝ่าเท้า เพียงแค่เรายกมันขึ้นมาก้มองเห้นแล้ว  แต่ก้ยังมีสิ่งที่ง่ายกว่านั้นอีกเยอะช่ายม้าย  ผมพยายามจะบอกคุณว่าบางสิ่งบางอย่างเราก้ไม่อาจหยั่งรู้ได้ด้วยตัวของเราเอง ใช้คำว่า"หยั่งรู้"  ดูเหมือนจะเว่อรืเกินไปไหม ใช้คำว่ามองดีกว่า ต้องอาสัยสิ่งอื่นช่วย หรือว่าคนอื่นช่วยเราจึงจะมองเห็นมันได้  เพื่อนคือคนที่ดีที่สุดที่สามารถสะท้อนตัวเราได้ในบางเรื่องที่เขาเข้าใจถูกเกหี่ยวกับตัวของเราเองน่ะ