[จากเรื่องจริง]คืนนั้นที่จำไม่เคยลืม

ในคืนหนึ่ง หญิงสาวกลับจากที่ทำงานเพียงลำพังโดยปกติแล้วเธอก็กลับบ้านดึกๆแบบนี้อยู่เป็นประจำอยู่แล้ว ซึ่งระยะทางบ้านของเธอกับที่ทำงานก็ค่อนข้างที่จะไกลมากพอสมควรแต่ด้วยความที่เธอชินจึงรู้สึกว่าไม่ได้ไกลอะไรแม้คนรอบข้างจะคอยเตือนว่าอันตรายแต่เธอก็เชื่อมั่นในตัวเองว่าสามารถจะดูแลตัวเองได้

จนวันหนึ่งเธอกลับจากที่ทำงานดึกอีกเช่นเคยเวลานั้นประมาณตี1 ระหว่างทางเธอก็มองเห็นผู้หญิงผมยาวชุดขาวยืนอยู่ข้างทางแต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร จนขับรถไปถึงเส้นทางเข้าหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่เส้นทางค่อนข้างเปลี่ยวไร้ซึ่งบ้านคนและไฟบนถนนก็มืดสนิทระหว่างทางมีรถเก๋งสีดำขับตามหลังมาแต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะคิดว่าวันนี้อาจจะมีคนกลับบ้านดึกเหมือนเธอล่ะมั่ง จนไฟหน้ารถของเธอสาดไปเห็นผู้หญิงชุดขาวที่คุ้นๆเหมือนเคยเห็นก่อนหน้านี้และแว๊บหายไปกับตา และหลังจากนั้นก็มีเสียงกระซิบเบาเบาเข้ามาที่ข้างหูมีคนตามมา

หลังจากนั้นหญิงสาวเริ่มรู้สึกไม่ดีและรีบขับรถให้เร็วขึ้นจนเข้าถึงหมู่บ้านด้วยความที่เธอไม่แน่ใจว่าโดนตามจริงหรือเปล่าเธอจึ่งลองจอดที่หน้าบ้านของใครสักคน ปรากฎว่ารถคันนั้นก็จอดตามเธอ หญิงสาวจึงมั่นใจแล้วว่าเธอโดนขับรถมาจริงๆ

จังหวะนั้นเธอดึงสติขึ้นได้ว่าข้างหน้ามีเซเว่น อยู่และแน่นอนว่าต้องมีคนและกล้องวงจรปิดต้องถ้าเข้าไปในนั้นต้องปลอดภัยแน่ๆเธอจึงรีบขับจักรยานยนต์ด้วยความเร็วแบบไม่คิดชีวิตไปยังที่นั้น พอลงจากรถเธอก็รีบเดินเข้าไปข้างในทันทีและบอกกับพนักงานข้างในว่ามีคนขับรถตามมา แต่รถคันนั้นก็ขับตามมาและจอดรถเดินตามเข้าไป

เขาเดินตรงไปที่หญิงสาวและพยายามจะถามข้อมูลส่วนตัวว่าเป็นคนที่ไหนมาจากที่ไหนและแสดงตัวว่าเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ

แต่หญิงสาวพยายามที่จะบ่ายเบี่ยงไม่ตอบเพราะกลัวว่ารู้ข้อมูลของตนแล้วตัวเองจะไม่ปลอดภัย ชายหนุ่มคนนั้นดูท่าทีเหมือนกับคนเมาพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง สักพักชายคนนั้นก็เดินไปหยิบข้าวกล่อง จังหวะที่พนักงานกำลังอุ่นข้าวกล่องนั่น หญิงสาวก็ได้จังหวะรีบเดินออกไปและรีบขับรถกลับบ้านด้วยความเร็วแบบไม่คิดชีวิต

พอกลับถึงบ้านเธอยังคงตกใจกับเหตุการที่เกิดขึ้นแล้วนึกถึงผู้หญิงที่ตามเธอมาและเสียงที่เตือนกับเธอว่ามีคนตาม เธอได้แต่ขอบคุณหากไม่มีผู้หญิงชุดขาวคนนั้นเธออาจจะไม่รอดแล้วก็ได้.......

คงจะจริงที่ว่าคนหน้ากลัวกว่าผี