เสด็จพี่รอง ท่านนอนให้น้อยลงหน่อย

เว่ยซีอิ๋ง เป็นองค์ชายที่ตายลงอย่างน่าอนาถ แต่กลับได้โอกาสย้อนมาในวัยเด็กอีกครั้ง แม้จะไม่เข้าใจนักว่าคนที่ตายแล้วอย่างเขาทำไมถึงไม่ได้ไปเยือนปรโลก แต่เมื่อมองความมั่งคั่งที่แสนสงบสุขตรงหน้านี้แล้วก็ได้แต่คิดว่า อยู่เฉยๆ เป็นองค์ชายไร้สามารถที่กินกับนอนไปวันๆ ก็ดีอยู่แล้ว เรื่องแย่งชิงบัลลังก์อะไรก็ช่างมันเถอะ ไว้ถึงเวลาเขาค่อยลาออกจากการเป็นองค์ชาย หอบสมบัติก้อนสุดท้ายไปใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างสงบสุขนอกวังดีกว่า

แต่กว่าจะถึงวันนั้นก็มีเวลาอีกเป็นสิบปี ค่อยไปคิดอีกหลายปีข้างหน้าก็ยังไม่สาย แต่ตอนนี้เขาเหนื่อย เหมือนมันสะสมความเหนื่อยล้ามาจากชาติที่แล้ว ทางแก้เดียวคือเขาต้องนอนหลับพักผ่อน ต้องนอนเท่านั้นจึงจะหายเหนื่อย

ในเมื่อตำหนักยังอยู่ดี ฟูก หมอน ผ้าห่มที่มีก็ยังอยู่ครบ จะให้เขาอดใจไม่นอนได้อย่างไร