NC01 คืนนั้นที่ซีแอตเทิล EP1

ข้อมูลเบื้องต้น

ตัวเธอหอมเกินไป กลิ่นครีมอาบน้ำยี่ห้อโปรดมันกำลังทำผมคลั่งผมจับตัวเธอหันหน้าเข้ามาหาผมในท่าที่เธอเอาขาทั้งสองพาดไปข้างหลังผมแรงขัดขืนของเธอสู้แรงของผมไม่ได้เลยสักนิด เพิ่งเคยพยายามทำอะไรแบบนี้ครั้งแรกเลยเพราะผู้หญิงส่วนมากเธอพร้อมจะอยู่กับผมไปจนสุดคืนเสมอ แต่เธอกลับไม่ แถมยังเป็นคนที่ปลุกอารมณ์ดิบของผมได้ดีอีก

'ฮึก อย่าปลดมันนะ!'

คนตัวเล็กที่ถูกเค้ากอดรัดจนแน่นดิ้นขึ้นมาสุดแรงอีกครั้งเพราะมือหนาที่น่ากลัวตอนนี้กำลังปลดผ้าขนหนูที่มีไว้ปลกคุมตัวเองเพียงแค่อย่างเดียวให้หลุดออกไปจากตัวเธอ ถึงแม้จะพยายามยื้อไว้แค่ไหนแต่สุดท้ายแรงของบาสเตียนก็มากกว่าอยู่ดี เค้ากระชากผ้าขนหนูโยนออกไปให้พ้นทางก่อนจะก้มลงไปโลมเลียสองเต้าที่กระเพื่อมไปกระเพื่อมมาอย่างบ้าคลั่ง สมองของเค้าขาวโพลนยากจะหยุดมันลงได้ ถึงแม้ว่าคนตัวเล็กในอกจะร้องไห้จนตัวโยนมากแค่ไหนก็ตาม

'จ๊วบ'

เสียงน่ารังเกียจดังเข้ามาในสมองของฉันอย่างไม่หยุดหย่อนฉันเกลียดช่วงเวลาตอนนี้ที่สุดเลย อยากจะหายไปสะ ฉันไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีกแต่มันก็เกิดขึ้นอีกครั้งในตอนนี้ที่ฉันรู้สึกและมีสติมากพอแล้ว

'เป็นของฉันนะ'

นิ้วโป้งของบาสเตียนเกลี่ยหยาดน้ำตาบนหน้าของคนตัวเล็กที่ยามนี้เค้าคลั่งเธอจนแทบไม่อยากทำอะไร บริษัทก็ไม่อยากเข้าเพราะต้องการอยู่กับเธอ พยายามปลอบประโลมด้วยสายตาที่อ่อนโยนที่สุดเท่าที่จะทำได้ เค้าไม่รู้ัว่าหน้าตาตัวเองจะออกมาแบบไหนเพราะไม่เคยต้องทำมันกับใคร หวังให้เธอยอมอยู่กับเค้าต่อก็พอ

'ฮึก'

ได้คำตอบเป็นเสียงสะอื้นของคนตัวเล็กแทน ริมฝีปากร้อนก้มลงไปจูบอวัยวะเดียวกันอย่างอ่อนโยนพยายามทำให้เธอกลัวน้อยที่สุด ละเมียดละไมส่งลิ้นร้อนเข้าไปค้นหาความหวานในปากของเธออย่างค่อยเป็นค่อยไป

'หยุดร้องได้แล้ว เป็น"เมีย"ฉันมันยากขนาดนั้นเลยหรอ?'

'ฮือออ'

คนตัวเล็กร้องไห้หนักกว่าเดิมจนเค้าทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ควรจะไปต่อหรือพอแค่นี้

'ขอโทษนะ หยุดร้องเถอะ'

เค้าตัดสินใจหยุดมันลงเพราะไม่อยากให้เธอกลัวเค้ามากไปกว่านี้ ถึงแม้จะอยากมากแค่ไหนก็ตาม จัดการคว้าผ้าขนหนูที่ขว้างไปปลายเตียงกลับมาคลุมเธอไว้แบบเดิม

** กลับไปอ่านต่อกันใน VN น้าา**