ตัวร้ายอย่างข้านี่แหละ ที่จะเป็นตัวร้าย

ความเงียบงันปกคลุมไปทั่วตำหนักใหญ่ในจวนเสนาบดี แม้จะเป็นยามค่ำคืน แต่ในห้องหนังสือยังมีแสงเทียนเล่มหนึ่งส่องประกายอ่อนจาง ไป๋อวี้หลัน นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้แกะสลักหรูหรา ดวงตาคมจ้องมองกระดาษแผ่นหนึ่งในมือด้วยแววตาแน่วแน่

“ตำแหน่งฮองเฮา…” นางเอ่ยเสียงเบา แต่ทุกคำแฝงไว้ด้วยพลังและความมุ่งมั่น “อยู่ใต้คนเพียงหนึ่ง แต่เหนือคนนับหมื่น นี่คือตำแหน่งที่คู่ควรกับข้า!”
 

นางลุกขึ้นยืนช้าๆ พลางวางกระดาษนั้นลงบนโต๊ะเบื้องหน้า ใบหน้าที่งดงามหยาดฟ้าของนางแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน “หลี่หย่งเทียน… ท่านอาจรักหญิงอื่น แต่หัวใจท่านไม่สำคัญสำหรับข้า ตำแหน่งที่อยู่ข้างกายท่านต่างหากที่ข้าต้องการ!”
 

เสียงเคาะประตูดังขึ้น บ่าวรับใช้คุกเข่ารอคำสั่งอยู่ด้านนอก “คุณหนูเจ้าคะ มีราชโองการมาจากวังหลวง ฮ่องเต้มีพระราชโองการให้ท่านแต่งงานกับองค์รัชทายาทเพคะ”

รอยยิ้มของอวี้หลันแปรเปลี่ยนเป็นความพึงพอใจ “ดี…” นางเอ่ยเสียงเรียบก่อนหันหลังเดินออกจากห้อง ความฝันที่นางปลูกฝังมาตั้งแต่วัยเยาว์กำลังจะเป็นจริง

“หมากกระดานนี้ ข้าจะเป็นผู้เดินเอง… และไม่มีใครหยุดข้าได้!”

“ตัวร้ายอย่างข้านี่แหละ ที่จะเป็นฮองเฮา”