ใกล้เคียง (Close To Each Other)

หงุดหงึดว่ะ ทำไมชอบแกล้งกันตั้งแต่เล็กยันโตไม่ลดละเลย อีกเรื่องที่ผมไม่เข้าใจว่าทำพ่อถึงทิ้งเราสองไป ทำไม? 

“ไม่เป็นไรลูก แค่นี้เองเราอยู่ได้ไม่มีเขาเราก็อยู่ได้”

ความเข้มแข็งของแม่มันทำให้ผมต้องเข้มแข็งตามไปด้วย ผมต้องเป็นหลักให้กับแม่ หลายเดือนต่อมาเราสองก็อยู่ได้โดยที่ไม่พ่อ แต่จะมีไอ้พี่เปรตที่ชื่อว่าเคียงคอยมาป่วนทุกวัน 

แต่แล้ววันที่ผมแหลกสลายก็มาถึงในวันที่ผมไม่คาดคิดว่ามันจะเกิดอยู่กับผม ในวันที่ผมไม่มีทุกอย่างในชีวิตผมแทบอยากจะจากโลกนี้ไป

‘คุณใกล้ใช่ไหมครับเจ้าหน้าที่โทรจากโรงพยาบาลนะครับ คุณกันยาเป็นอะไรกับคถณครับ”

“เป็นแม่ผมเองครับ เกิดอะไรขึ้นครับ”

‘ตอนนี้แม่ของคุณได้เสียชีวิตแล้วครับ’

เท่านั้นแหละครับทุกสิ่งทุกอย่างดับไปเสียสนิท จนผมตื่นมาอีกทีมีเสียงที่ผมคุ้นหูเรียกชื่อผมดังอยู่ใกล้ๆ

“พี่เคียง”

“กูมารับมึง เรากลับกันเถอะ”

“ไม่เป็นความจริงเชื่อไหมพี่?”

“กูจะอยู่ข้างๆมึงเอง มึงไม่ต้องกลัว”

เท่านั้นแหละน้ำตาก็หลั่งไหลรินออกมาแบบไม่รู้จักหมดสิ้น

“ฮือๆๆๆๆ”

สวัสดีนักอ่านทุกท่านเราเปิดนิยายเรื่องใหม่แล้วค่ะ แนวนี้เราเขียนเป็นครั้งแรกฝากนักอ่านทุกคนช่วยเอ็นดูด้วยนะคะ แต่ยังคงเป็นนิยายวายเหมือนเดิม ยังคงมีแนวรักใสๆ น่ารักๆ เหมือนเดิม หวังว่านักอ่านทุกคนคงจะชอบนะคะ ฝากกดติดตามและให้กำลังใจแก่เราด้วยนะ ข้อความไม่ว่าจะสั้นจะยาวถือว่าเป็นกำลังในการแต่งมากเลยค่ะ อาจจะมีการติดเหรียญแต่ไม่แพงนะคะถือว่าถือว่าสนับสนุนนักแต่งแบบเราได้มีแรงสร้างสรรค์บทดีๆออกมา ปล. ถ้าใครเข้ามาอ่านแล้วไม่ชอบก็กดออกไปได้เลยค่ะ 

ขอบคุณค่ะ

: ริมทาง