ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Red room JAE x YOUNG K #เจเค
Title : Red room
Couple : JAE x YOUNGK
เฮยอนั่เหม่อลอยมอผนัห้อ พื้นที่สีาวทำให้เามอยู่ับวามว่าเปล่า เพราะที่บริษัทมีปัหาทำให้เาโนุพ่อเรียไปำหนิ ำพูนิ่ๆแ่ทิ่มแทเาเหมือนมีที่มริบ หลายเือนมานี้ทำให้เฮยอเรียมาเป็นพิเศษเหนื่อยทั้ายเหนื่อยทั้ใ ทุเรื่อที่เยทำแล้วสนุลับน่าเบื่อไปเสียหม
นับั้แ่ไ้ึ้นมารับำแหน่ผู้บริหารนใหม่ีวิอเฮยอ็ยุ่ยาึ้นเป็นเท่าัว เพราะวามปุบปับอนเป็นพ่อทำให้เาไม่มีแม้แ่่วทลอานอย่าที่วระเป็น
๊อๆ
"ุเฮยอรับ"
"เ้ามา"เาอบลับ้วยน้ำเสียนิ่เรียบ
"ไ้เวลาทาน้าวแล้ว วันนีุ้ท่านไม่อยู่นะรับ" ยอฮยอนยืนุมมือมอนที่นั่บนโฟา้วยวามเร็ ่อนะโ้ให้แล้วรีบเินออไปเพราะวามนิ่อเฮยอทำให้ยอฮยอนเาทาไม่ถูว่าวรทำอย่าไร
วามสัมพันธ์ระหว่าเฮยอและยอฮยอนะเรียว่าพี่น้อ็ไม่ใ่ยอฮยอนเป็นลูิอเมียน้อยพ่อ ารรับยอฮยอนเ้ามาอยู่ในบ้านเพราะุพ่อเยบอเาว่าเ็นนี้เรียนเ่ถ้าเลี้ยไว้ะสร้าผลประโยน์ให้ับเรา แ่สำหรับเฮยอแล้วยอฮยอน็เป็นแ่อาาศ เาไม่เยสนใว่ายอฮยอนะทำอะไร พูอะไรหรือปิบัิัวอย่าไรในบ้านหลันี้
โ๊ะอาหารที่หรูหรารอรับนไ้ราวยี่สิบนลับเหลือเพียแ่เฮยอที่นั่ทาน้าวเพียนเียว อาหารบนโ๊ะแทบไม่พร่อแ่ะเียบ็ถูรวบไว้บ่บอว่าเาอิ่มแล้ว
"ุทานน้อยนะรับ วันนี้มีอโปรุ" ยอฮยอนรีบเม้มปานเป็นเส้นรเหมือนับนที่พูอะไรผิเมื่อเห็นวานิ่เยมอลับมา
เฮยอลุออไปโยไม่พูอะไร แผ่นหลัทีู่เหนื่อยล้าทำให้ยอฮยอนอยาะ่วยให้เฮยอีึ้น แ่ในเมื่อเฮยอนิ่เยแบบนี้อย่าว่าแ่รับฟัสิ่ที่อยู่ในใเลย แ่ให้เฮยอุยับเาเป็นเรื่อยา
ท้อฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีผ้าม่านผืนยาวั้แ่เพานรพื้นถูเปิ เผยให้เห็นห้อทั้ห้อเฮยอเพิ่สัเเห็นว่าไฟที่บ้านเล็ถูเปิไว้ เป็นบ้านที่ยอฮยอนอยู่ เาไม่ใส่ใยอฮยอนนถึั้นไม่รู้้วย้ำว่ายอฮยอนพัที่บ้านหลัไหน แผนหลัเล็เินหอบหนัสืออโเ้าในัวบ้านนลับาไป เาึปิม่านแล้วนึึ้นในใว่าเมื่อรู่เาะยืนมอยอฮยอนไปทำไม
เหมือนยิ่เฮยอรับรู้ารมีัวนยอฮยอนเา็เริ่มเห็นยอฮยอนปราัวอยู่รอบๆเา ทุเ้ายอฮยอนะเป็นนูแลเรื่อโ๊ะอาหารแ่เฮยอเพิ่รู้ ยอฮยอนะอยามเาลไปทาน้าวเมื่อเาลไป้า าแฟหรืออทานเล่น่าๆที่ถูยไปให้เาระหว่าทำาน ่า็เป็นยอฮยอนทำทั้สิ้น แ่เฮยอไม่เยรู้ เาไม่เยสัเ
ระหว่าที่นั่รถออาบ้านเพื่อเ้าบริษัทเฮยอเห็นยอฮยอนำลั่วยนสวนยระถา้นไม้ แ่ท่าทาที่เห็นเหมือนับว่ายอฮยอนำลัโนุ ยอฮยอนโ้อโทษนสวนรั้แล้วรั้เล่าแ่เฮยอ็ไม่ไ้สนใ เามอภาพนั้น้วยใบหน้าเรียบเย
านเอสาร่าๆที่้อเ็นเฮยอนลับมาทำที่บ้านใน่วเสาร์-อาทิย์ แม้แ่วันหยุเา็้อทำานร่าายที่สะสมวามเรียมาเป็นเวลานานเริ่มเ็บปวประท้วึ้นมา เาถอแว่นแล้วุมมับ้วยมือทั้สอ้า ออแรนวเบาๆแ่วามเ็บ็ไม่ไ้บรรเทาล
"ทานยาแล้วพัเถอะรับ หลับสันิ็ยัี" ยาเม็และน้ำเปล่าถูยื่นมารหน้า เป็นรั้แรที่เฮยอไ้มอหน้ายอฮยอนรๆ เาหยิบยาและน้ำึ้นื่ม
"อบใ"
"ถ้าุเฮยอำลัเรีย ผมว่านอนพัสัหน่อย่อยื่นมาทำาน่อ็ไ้นะรับ"
"แล้วถ้าวามเรียอันือันทำานไม่ทันล่ะ" เฮยอ้อหน้ายอฮยอนนิ่
"ุอาะไม่ไ้เรียเรื่อานอยู่็ไ้นะ" ยอฮยอนนิ่ไป เมื่อเห็นว่าเฮยอยัฟัเาอยู่ึพู่อ "ุแ่เรียเรื่อุท่าน เพราะว่าุเรียุเลยเหนื่อยว่าที่วระเป็น ผ่อนลายบ้ารับถ้าหายเรียอะไรๆอาะีึ้น"
ยอฮยอนพูถู ส่วนหนึ่ที่เาเรียือเรื่ออุพ่อ ารยัไม่ไ้รับารยอมรับมันเหนื่อย เารู้สึว่าวามพยายามอเามันไร้่า เาไม่มีแระทำอะไรแม้แ่ออไปเที่ยวับเพื่อนหรือทำานอิเร่าๆที่เยอบทำ แ่ารที่ยอฮยอนมาพูแบบนี้ทำให้เฮยอรู้สึสนใในัวยอฮยอนไม่น้อย
"แล้วนายมีวิธีลายเรียมั้ย" เฮยอถาม
"ผมมีานอิเรรับ แล้ว็นอนพัผ่อนื่นมา็หายเรียแล้ว" เายัไหล่สบายๆ นไ้เห็นรอยยิ้มมุมปาออีฝ่าย
"่ายี"
"ุ็วรพัผ่อนนะรับ ผมอัว่อน" ยอฮยอนส่ยิ้มให้่อนะเินออไป
เฮยอทิ้ัวลบนเียเพียแ่หลับาเา็เ้าสู่ห้วนิทราทันที
เฮยอเพิ่สัเว่าพันี้เาุยับยอฮยอนมาึ้น บารั้็อให้มา่วยฟัแผนานอเา วามิอยอฮยอนทำให้เฮยอมออะไรว้าึ้น บารั้ยอฮยอน็แนะนำเาไ้ีทีเียว เฮยอยัทำานหนันไม่่อยไ้พัผ่อนเหมือนเิม ุพ่อยัำำหนิารทำานอเาอยู่บ่อยรั้นบารั้็รู้สึท้อ
"ผมอัว่อนนะรับ" ยอฮยอนพูหลัาที่วันนี้หอบหนัสือเรียนเล่มโมาให้เฮยอ่วยอธิบายเนื้อหาให้ เพราะเนื้อหาภาษาอัฤษทำให้เาเ้าใอะไรยามาว่าปิ ำปรึษาาเฮยอทำให้ยอฮยอนเ้าใเนื้อหาัเนมาึ้น เมื่อเห็นว่าเฮยอพยัหน้ารับถึะไม่มอยอฮยอนเลย็ามนเ็ว่าเลยเินออไป
ไม่ี่ั่วโมหลัายอฮยอนลับไปเฮยอึปิอมพ์อัวเอบ้าเาเหลือบไปเห็นปาาอยอฮยอน ถ้าเป็นปิเฮยอมอว่ามันเป็นแ่ปาา้ามนึ แ่วันนี้เาลับิ
อยาเอาไปืน เฮยอเินมาที่บ้านหลัเล็ถึะบอว่าเป็นหลัเล็็ไม่ไ้ถือว่าเล็เสียทีเียว บ้านทรยุโรปสอั้นมียอฮยอนอาศัยอยู่แ่นเียว รอบ้าเป็นสวนไมู้แล้วลับสบและเป็นส่วนัวี
เาสอส่อมอหาผู้อาศัยบ้านหลันี้โยไม่านื่อ ถือโอาสเินสำรวบ้านไป้วยพลาๆ ในัวบ้านสะอาไม่่าาบ้านให่เฮยอสัเว่ายอฮยอนไม่เป็นที่เารพอนที่บ้านเท่าไหร่ อาะเพราะารเป็นลูิอเมียน้อยุพ่อทำให้นใ้นอื่นๆไม่เรใเา แ่ที่บ้านหลันี้ยัมีนมาทำวามสะอาเพราะุพ่อสั่มา ัยอฮยอนไม่น่าะมีเวลามาทำวามสะอาบ้านให้สะอานานี้ไ้ เฮยอเินเปิประูห้อมาเรื่อยๆบนั้นสอห้อนอน ห้อทำาน บาห้อปิไม่ไ้ใ้ แ่มีห้อมุมสุทาเินที่ถูล๊อไว้ เาไปยืนหน้าห้อนั้นิเอเออเอว่ายอฮยอนอยู่ในห้อนี้ มือเรียวยึ้นเาะประู
"ยอฮยอน...ยอฮยอนนายอยู่มั้ย"
"รับ"ประูถูเปิออแ่ยอฮยอนโผล่ออมาหาเาแ่หัว
"อยู่ในห้อมืๆทำไมไม่เปิไฟ" เาพยายามะันประูเ้าไปแ่็โนยอฮยอน้านไว้
"ผมะออไปแล้วรับเลยปิไฟ"
"อ๋อ ันเอาปาามาืน" เฮยอยื่นปาาให้แล้วเินออาัวบ้าน เานึสสัยว่าห้อนั้นมีอะไร ทำไมยอฮยอน้อูปิบัไม่อยาให้เารู้
ระบบารัารในบริษัทูะสร้าวามวุ่นวายให้ับเฮยอไม่น้อย เาเรียับมันนแทบะล้มป่วยให้ไ้ าเมื่อ่อนเาพัผ่อนามที่ยอฮยอนแนะนำแ่ทุวันนี้ะนอนลับนอนไม่หลับ
"ที่นายเยบอว่านายมีวิธีลายเรีย" เฮยอถามนที่เพิ่เอาาแฟมาให้
"รับ" ยอฮยอนหยุิรู่นึแล้วอบไป
"านอิเรที่ว่าืออะไรหรอ"
"ือ..." ยอฮยอนมีท่าทีิมาับำอบนนถามเริ่มสสัย
"ในห้อนั้นมีอะไรหรอ" เานึถึห้อในืนนั้นที่ยอฮยอนูเหมือนมีอะไรบาอย่าที่เาสสัยอยู่
"ห้อแรับ" เาอบเสียเบา แม้ะไม่รำถามแ่เา็ไม่รู้ะอบยัไ
"มันมีอะไรในนั้นหรอ" เฮยอ้อหน้านิ่ "พาันไปู"
"ุเฮยอรับ ุสัา่อนไ้มั้ยว่าะไม่ัสินผมในสิ่ที่เอ ุ่วยฟัผมอธิบาย่อนไ้มั้ยรับ ถ้าุะรัเียผม ผม็ะยอมรับรับ"
ิ้วเฮยอมวแน่น้วยวามสสัย
"พาันไปู"
ยอฮยอนหยุที่หน้าห้อเาล้วุแในระเป๋าาเและไประู เสียลอนทำให้ในที่อยารู้อยาเห็นสั่นราวับลอุ ทันทีที่ประูเปิออเา้าวเ้ามาในห้อ ไฟสีส้มถูเปิภาพรหน้ามีอุปร์ทรมานหลาหลายรูปแบบนนที่เห็นอึ้ไปสัพั แ่หลายนาถูแวนไว้ เียสีแลาห้อและโฟาหนัสีทึบ้าัน ในู้ระมีโ่รวน เือ อุปร์เ็์ทอยหลายนา
"นายใ้มันับใร" เฮยอถามึ้น
"ทาสอผมรับ"
"นายเป็นนทำหรือว่า..."
"ผมเป็นทำให้เามีวามสุ ้วยร่าายอผมรับ"
เฮยอมวิ้วไม่เ้าใสิ่ที่ยอฮยอนพู
"ารเล่นBDSMะมีDOM ับSUB โมส่วนให่ะใ้อุปร์่าๆเพื่อมอบวามสุให้ับทาสอัวเอ เาใ้ร่าายอทาสเพื่อที่ะอบสนอวาม้อาร แ่ผม...ผมเป็นDOMที่ใ้ร่าายัวเอมอบวามสุให้ับทาสรับ"
"ันไม่เ้าใDOMับSUBที่นายว่า" เาถาม่อ้วยวามสสัย
"DOMะเป็นผู้วบุมทุอย่าอSUBหรือที่เราเรียว่าทาส เาำเป็น้อรู้ทุเรื่ออทาสัวเอทั้เรื่อวามิ ารใ้ีวิ วามรู้สึ เพื่อที่ะรู้ีำัอทาสว่าทาสอเาสามารถรับวามเ็บปวไ้มาแ่ไหน มันือวามเื่อใ และทาส้อเรียDOMอเาว่า นายท่าน"
"ไร้สาระไม่เรีย็ไ้หนิ ใระไปเรียนายท่าน นายท่านไ้ลอเวลา" เฮยอมอูราวเหล็ในห้อ ารเ้ามาในห้อนี้ทำให้ใอเาหวิวแปลๆแ่็ื่นเ้นมาๆเ่นัน "แล้วนายพาใรเ้ามาในห้อนี้หรือยั"
"ไม่รับ ผมยัไม่อยาพาใรเ้ามา" เาอบลับไป บ้านเล็ะมีทาเ้าอีทาถ้าหายอฮยอนะพาใรเ้ามาในบ้านหลันี้ ็ะไม่มีใรรู้เพราะบ้านหลันี้่อน้าสบและส่วนัว มีแ่หน้า่าห้อนอนอเฮยอเท่านั้นที่สามารถมอเห็นไ้ แ่ยอฮยอนเลือที่ะไปเล่นBDSMที่อื่น เพราะยัไม่อยาให้ใรเหยียบเ้ามาในบ้านหลันี้
"ถ้าันอยาเล่นล่ะ" อยู่ๆเฮยอ็มาหยุรหน้าเา นี่เป็นรั้แรที่ยอฮยอนไ้มอหน้าเฮยอันานี้ วาในรอบแว่นายแววุนอย่าที่เาไม่เยเอมา่อน
"ุไม่แม้แ่ะยอมเรียนายท่าน้วย้ำ ุไม่เหมาะับเมส์นี้หรอรับ"
"แล้วัน้อทำยัไ" เานิ่รอำอบรู่นึ
"ถอเสื้อผ้าออ" ยอฮยอนสั่เสียเย็น เาเห็นเฮยอเบิาว้าแ่็ยอมปลระุมเสื้อออ ที่ละิ้น ที่ละิ้นนเปลือยเปล่า
"รู้สึระาอายใ่มั้ยที่้อมาเปลือย่อหน้านอื่น เมื่ออยู่่อหน้าผมไม่ใ่แ่ร่าาย แ่ิใอุ็้อเปลือยเปล่าไม่มีอะไรปิบัผมทั้นั้น" ยอฮยอยืนมอเฮยอที่อยู่รหน้า่อนะออำสั่ "ุเ่าล"
"แ่..." เายอมุเ่าแ่โยีเมื่อเห็นแววาริัอยอฮยอน เฮยอรู้สึเหมือนับเาเป็นผู้แพ้ทั้ที่ในใอยาะโน่าและออาห้อนี้ไป แ่ร่าายอเาลับทำามำสั่เหมือนับารที่เาอยาะะโนบอุ
พ่อว่าสิ่ที่เาไ้รับมันหนัเินไป แ่ทำไ้เพีย้มหน้า้มาทำามำสั่ หัวใอเฮยออึอั
"ผ่อนลาย" ยอฮยอนพูเสียอบอุ่น
ราวับว่ายอฮยอนรู้ว่าเฮยอรู้สึอย่าไร
"มอผม วาแนไว้บนหน้าั" เานั่ยอๆในระับเียวับเฮยอ "ถ้าุอยาะเล่น ผม็ะให้เล่นแ่ในรั้นี้อผมือ ุ้อละทิ้ทุอย่า เื่อใผม" เาลุึ้นยืนเมื่อเห็นว่าเฮยอพยัหน้า
ยอฮยอนเินไปหยิบุแมือาู้ระแล้วลับมา เาใสุ่แหุ้มหนัอย่าีนั้นบน้อมืออเฮยอแล้วับมือทั้สอ้าไพร้หลัล็อิันไว้
แ่พู่ให่ที่ยอฮยอนเลือทำให้เฮยอรู้สึลัวึ้นมา เา้อถูเี่ยน้วยแส้ในมือนั้นหรอ แรวือาที่ยอฮยอนฟาในอาาศยิ่ทำให้เารู้สึเย็นไปทั้ัว
"ผมะเี่ยนุ20รั้ ทุรั้ที่ผมลแสุ้้อเรียื่อผม เื่อใผมมั้ย" เฮยอพยัหน้า แ่็้อสะุ้สุัวเมื่ออยู่ีๆริมฝีปาอยอฮยอน็ทาบทับลมาบนฝีปาเา สัมผัสอุ่นนุ่มทำให้ร่าายอเฮยอร้อนึ้น
"ปลุ่ายีนะ" นฟัแทบแทรแผ่นีหนีเมื่อรู้ว่ายอฮยอนหมายถึอะไร อาะเพราะเาไม่ไ้นอนับใรหรือแม้แ่่วยัวเอมาเป็นเวลานานึถูระุ้นไ้่าย
ยอฮยอลุึ้นมายืนรหน้า เาฟาแส้ลไปบนเนื้อาวเนียนนที่หน้าอเิรอยแ วามแสบาารถูเี่ยนทำให้ร่าอเฮยอสั่นไปทั้ร่า
"ัยอฮยอน"
แส้ถูฟาลมาที่เิมอีรั้ยิ่ทำให้เฮยอสั่นสะท้านมาึ้น
"ัยอฮยอน"
รั้แล้วรั้เล่าที่ยอฮยอนฟาแส้ลมา เฮยอนรู้สึเหมือนับมีระแสไฟแล่นไปทั่วร่า วาม้อารอเาเพิ่มมาึ้น เาเร็เมื่อไ้รับวามเ็บปวแ่ส่วนทีู่ันอยู่นั้นลับถูระุ้นน้อาระปลปล่อย
"ห้ามหลั่นว่าันะอนุาิ"
ยอฮยอนเี่ยนลที่เิม้ำๆเารู้ว่าเฮยอไม่ไหวและทรมานาวาม้อาระปลปล่อยมาแ่ไหน
"ั ยอ ยอฮอน" เฮยอหายใหอบาารโนทรมานสมอาวโพลน "ให้ผมปล่อยเถอะ"
"อ้อนวอนันสิ" ยอฮยอนใลาแส้ไปบริเวหว่าาอเฮยอยิ่ทำให้นที่อลั้นทรมาน "เรียันว่า นายท่าน"
ยอฮยอนฟาแส้ลไปที่หน้าออีรั้
"ัยอ...นายท่านรับ"
"ี"
นถือแส้ฟาแส้ลบนอเฮยอเป็นรั้สุท้าย
"นายท่านรับ ไ้โปร" วาม้อารพุ่สูึ้นนเฮยอไม่มีสินึิสิ่ใ ัวสั่นเทาสมอาวโพลน้อารปลปล่อยนน้ำาไหลออที่หาา
"ันอนุาให้นายหลั่ไ้"
สิ้นเสียอยอฮยอนน้ำสีาวุ่นถูปล่อยออมาเฮยอัวสั่น เรี่ยวแรทั้หมอเาหายไปนุเ่าไว้ไม่อยู่ เสียอะอื้นอเฮยอทำให้ยอฮยอนรีบไปประออร่าเปลือยเปล่านั้นไว้แล้วปลุแออาัน
"ไม่เป็นไร ผมเ้าใว่าุันแ่ไหนร้อออมาเถอะ" ยอฮยอนลูบหลัเฮยอเบาๆ
เมื่อืนสิและนึไ้ว่าเมื่อรู่ทำอะไรไปบ้าลับทำให้เฮยอรู้สึสบายใอย่าบอไม่ถู เาเรียาปัหาที่บริษัท และวามันาาราหวัอนเป็นพ่อ ทำให้เาแสวามอ่อนแอออไปให้ใรเห็นไม่ไ้เลย แ่ัยอฮยอนลับไ้เห็น้านนั้น ้านที่อ่อนแอที่สุอเา
่วเวลาที่เา้อารปลปล่อยทรมานนเาไม่สนสิ่ใ ไม่สนว่าเาเป็นใรและ้ออ้อนวอนใร ในห้อนี้มีเพียเฮยอับยอฮยอนเท่านั้น ไม่ใ่ลูายเ้าอธุริับลูิเมียน้อยพ่อ และเมื่อไ้รับอนุาให้ปลปล่อยเฮยอรู้สึีนอธิบายไม่ถู
"เ็บมั้ย"ยอฮยอนลานิ้วใบบนแผ่นออย่าเบามือ
"เ็บ"
"ทำไมถึเลือที่ะเี่ยนล่ะ" เฮยอถาม แ่ใบหน้าอยอฮยอนลับเรียบเยราวับไม่ไ้ยิน
"ทำไมนายท่านถึเลือที่ะเี่ยนผมล่ะรับ"
"เพราะเมื่อี้นายพูว่าารเรียนายท่านมันไร้สาระใรเาะเรียไ้ลอ มันทำให้ันโรธมา ที่ันเี่ยนนายือารลโทษ"
"ผมอโทษรับ"
Fin
ื่อแท็ือ #ห้อแเเ นะะ
'
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น