ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ดาวตก JAE x YoungK #JaeYoungk
ฤูหนาววนลับมาอีรอบทั้ที่วามทรำรั้เ่ายัไม่เลือนหาย ทุอย่าผ่านไปเร็วราวับเพิ่เิึ้นเมื่อวาน สายลมหนาวอ่อนๆพัผ่านทำให้ผมระับผ้าห่มที่ลุมไหล่อยู่ให้แน่นึ้น สอแนผสานันไว้บนหัวเ่า อไฟเล็ๆมอบวามอบอุ่นให้ับผม วันนี้ผมยันัู่ฝนาวที่นี่ อไฟอนี้ และผ้าห่มผืนนี้ยัเหมือน ที่่าออไปือผมนั่นเียว
“ทำไมถึอบูาวล่ะ" ยอฮยอนเอ่ยถามผมในปีที่สอที่เราลับมาูาวที่นี่้วยัน
“ไม่ไ้อบ" ผมอบ
“อ้าว"
“็ไม่ไ้อบนานั้น อบบรรยาาศระหว่ารอาวมาว่า" ยอฮยอนมอหน้าผมอย่าั้ใ ราวับรู้ว่าผมยัเล่าไม่บ
“วันที่เรามาูาว้วยันปีที่แล้วำไ้มั้ย" ผมเห็นอีนพยัหน้าึพู่อ “นั่นรั้แรเหมือนันทีู่าว"
“อ้าว นึว่าูทุปีอยู่แล้ว" นสสัยทำหน้าไม่เ้าใ
“เยูอนเ็ แ่ไม่เยิว่ามันสวย็แ่าวเอ แ่ปีที่แล้วที่มาู้วยัน ไ้นัุ่ยันรอาวมันสนุี ูับนายถึรู้ว่าาวมันสวย" นฟัว่ำปาใส่ผม่อนะแล้หันไปสนใอไฟรหน้า
เรานั่นิ่ันอยู่สัพัว่าะหาเรื่ออื่นมาพูุยัน่อไ้ ยอฮยอนไม่่อยอบให้ผมทำเรื่อโรแมนิใส่เท่าไหร่ แม้แ่ถามว่าทำไมผมถึอบเายอฮยอน็ไม่เยถาม เาไม่เยอยาไ้ำอบว่าเพราะอะไร ผมเลยพยายามบอเาบ่อยๆว่าเาน่ารัมาแ่ไหนเวลาหิว น่าแล้มาแ่ไหนเวลาป่วย แม้แ่อนที่โมโหมาๆยอฮยอน็ไม่เยทำให้ผมรู้สึโมโหไป้วย ผมลับมอว่าถ้าโมโห็้อเอาใสิถึะหายและผม็อบเวลาที่เาหายโรธ ยอฮยอนไม่ใ่นโรแมนิแ่เาะออผมไว้แล้วพูว่า 'อบุนะ`
วันที่้อเลิัน เราไม่ไ้ทะเลาะ ไม่มีปาเสียยอฮยอนแ่บอผมว่า `ไม่อยาไปูาว้วยแล้ว` และผม็ปล่อยเาไป...
ทุรั้ที่าวมีี่รั้ันที่เรายืนมอวามสวยามอมัน เรา่าหลับาเพื่ออธิานสิ่ที่หวั ผมเอ็เ่นัน ผมไม่เยมอูวามสวยาม ผมไ้แ่หลับาอธิาน...
เือบ6เือนที่ผมเฝ้ารอให้ยอฮยอนลับมา แม้ะรู้ว่าเป็นไปไม่ไ้แ่วามหวัเล็ๆือผมแ่อยาให้เาลับมาบอผมว่าเรื่ออเรามันบไปเพราะอะไร
หมายหลายบับถูยัใส่มือผม ทุบับ่าหน้าอเป็นื่อและที่อยู่อผมาั ยอฮยอน แ่ยัไม่ถูส่
“อยู่้าใน"
ผมโ้ให้พี่ายอยอฮยอนแล้วเินเ้ามาในห้อนอนห้อหนึ่ หน้า่าในห้อเปิทุบานระบายอาาศไ้เป็นอย่าี ลมเย็นๆพัผ่านร่มรื่นไม่น้อย ผมมอูนที่นอนอยู่บนเีย ยอฮยอนุบผอมลมา ใบหน้าไร้ีวิีวา วาเริ่มแ่ำเมื่อเอผม เรียวปาเริ่มสั่นระริ
“เป็นไบ้า" ือำถามที่ผมถามออไป แ่เหมือนับเป็นำพูที่พัทลายวามอทนอนที่ไ้ฟั ยอฮยอนร้อไห้นสุเสียไหล่เล็สั่นเทาไปามแรสะอื้นุมือลบนฝ่ามืออัวเอ
“.........”
“พี่อโทษ" ผมยื่นมือไปแะบนหมวไหมพรม แ่ยอฮยอนยับหนีไปราวับไม่อยาให้ผมแะ้อัวเา
“...พี่ไม่เยรู้เลย"
“ทำไมมึเพิ่มา" น้ำเสียที่เ็มไป้วยวามโรธน้อยใและอ่อนแอทำให้าผมอ่อนแทบหมแร
“พี่ไม่เยรู้ว่านายเป็นโรนี้ ทำไมนายไม่บอพี่....” ผมพูทุอย่าที่ไม่เ้าใออไป แ่ยอฮยอนลับไปฟัอะไรเลย
“ออไป...”
“ให้พี่อยู่..”
“..ูบอให้ออไป”
“........”
“แล้วไม่้อลับมาอี"
ผมเินออมาามที่ยอฮยอนบอไ้ยินเสียพึมพำไล่หลั"อย่าพี่ะเยรู้อะไร"
พี่ายอยอฮยอนบอผมว่ายอฮยอนพยายามะบอเรื่อนี้ับผมหลายรั้ แ่เพราะเห็นผมวุ่นวายอยู่ับารยายิารบริษัทและ่อเิมบ้านทำ
ให้ยอฮยอนไม่มีโอาสไ้พู โอาสสุท้ายที่ยอฮยอนให้ผมไว้ือ หายออมาาีวิผม เผื่อว่าผมะสนใเาบ้า แ่ผม็ปล่อยโอาสนั้นไป
ผมนั่เิมฟืนใส่อไฟที่ใล้มอ ้มูนาฬิาที่ใล้ถึเวลาาว และลุออมาารนั้น ผมไม่เยูาวไ้อีเลยั้แ่ยอฮยอนาไป
่วสุท้ายอีวิยอฮยอนเป็นเหมือนแสาวสุท้ายที่ผมเอเมื่อลืมาาอธิาน...
ENG
วันนี่ไ้ฟิ้นสมา 1เรื่อสั้น
แว่นแว่น
เือบลืมมม #ล่อฟิ นะะ อมเบิยูเ้อ5555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น