~แฟนฟิค The Omen วันที่แสนวุ่นวาย~

เนื้อเรื่อง

“กรี๊ด!!!!!!!”
    
“แอมเบอร์ เป็นอะไรไปจ๊ะ” เมอลินด้าถามขึ้นหลังจากวิ่งเข้ามาในห้องของแอมเบอร์พร้อมกับเอลไลย่า
    
“เมอลินด้าจ๋า เอลไลย่าจ๋า ฮือๆ ช่วยฉันช่วย” แอมเบอร์เดินก้มหน้ามาหาเพื่อนทั้งสอง
    
“แอมเบอร์เป็นไรอ่ะ” เอลไลย่าพูด “มีอะไรก็พูดมาดิ”
    
“ฮือๆ แล้วอย่างนี้ ฉ...ฉันจะมีหน้าไปหาเจมิไนสุดหล่อของฉันได้ไง” แอมเบอร์สะอึกสะอื้น และฉับพลันอารมณ์ของเจ๊แกก็เปลี่ยนไปแบบกระทันหัน เล่นเอาเพื่อนทั้งสองที่เข้ามาหาแทบตั้งตัวไม่ทัน
    
“อีตาเคอัส แก! ทำให้ฉันเป็นแบบนี้ แกตาย!”
    
“แล้วเคอัสไปทำอะไรเธอหรอ”

********************
    
- เมื่อวานนี้-
    
“เจ๊! มานี่ดิ๊”
    
“มีไรยะ” คนถูกเรียกพูดอย่างไม่พอใจ เพราะมากวนเวลาขัดเล็บของเธอ แต่ก็เดินไปหา
    
โพละ!!
    
“กรี๊ด!! แกเอาอะไรมาแปะหน้าช้าน! ยี้! ถ้าผิวสวยๆของฉันเสียขึ้นมาจะทำไงยะ” แอมเบอร์ร้องกรี๊ดเสียงดังพลางเอามือลูบหน้า
    
“โถ่! เจ๊ ไม่เป็นไรหรอก ฉันเห็นเจ๊เอาโคลนพอกหน้าบ่อยไป นี่ก็โคลนเหมือนกันแหละ” เคอัสพูดยิ้มๆ แล้วยื่นของบางอย่างให้ แอมเบอร์รับมาอย่างงงๆแล้วตวาด (เถียงต่อ)
    
“แล้วไปเอาโคลนบ้านี่มาจากไหน ห๊า! อย่าบอกนะว่า...”
    
“ก็อย่างที่เจ๊คิด”
    
“งั้นขอบใจมากเลยนะ ไม่นึกเลยว่าคนอย่างแกจะมีน้ำใจกะเขาเหมือนกัน”
    
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เออ! แล้วเจ๊คิดว่าฉันไปเอาโคลนมาจากไหนล่ะ” เคอัสถามขึ้น
    
“ก็จากเมืองของเธออ่ะดิ ใช่มะ”
    
“ผิดนะคร้าบ” เคอัสเฉลย “โถ่! เจ๊นี่ โคลนพอกหน้าที่เมืองฉันน่ะแพงจะตาย ถึงจะเป็นเจ้าชายรวยๆก็เหอะ ขืนไม่ซื้อเขาก็คิดว่าเป็นกะเทยอ่ะดิ”
    
“อ่าว! แล้วไปเอามาจากไหนอ่ะ” แอมเบอร์ถาม และเริ่มหวาดระแวงเมื่อเห็นนัยน์ตาเจ้าเล่ห์ของคนพูด
    
“จากคลองข้างๆโรงเรียนน่ะ ในกระปุกนั่นก็เหมือนกัน จะได้ไม่ต้องไปซื้อแพง” เคอัสพูด แล้วหัวเราะ ขณะที่แอมเบอร์เริ่มเดือดปุดๆ
    
“อ๋อ! ขอบใจย่ะ” แอมเบอร์พูดเสียงเย็นจนคนฟังเริ่มหนาว แล้วก็ตวาดแว๊ดทันที “แล้วมันเหมือนหันที่ไหนเล่า ไอ้ลิงเกย์สมองกลวงเอ๊ย! โคลนในคลองมันสกปรกจะตาย ยี้! เอาคืนไปเลยนะยะ” พูดจบก็โยนกระปุกโคลนนั่นไปใส่หัวเคอัสดังโป๊ก!
    
“มันเจ๊บนะเจ๊” คนเจ็บว่าแล้วเอามือคลำหัวป้อยๆ
    
“ฉันไปล้างหน้าล่ะ ยี้! เดี๋ยวหน้าเสียหมด”

************************
    
“แล้วหน้าเธอก็เลยเป็นอย่างนี้” เมอลินด้าพูด หลังจากแอมเบอร์อารมณ์เย็นลงแล้ว แล้วเล่าเรื่องเมื่อวานให้ฟัง
    
เฮ่อ! เคอัสนี่เล่นแรงนะ เมอลินด้าคิดในใจ หรือว่าไม่รู่จริงๆกันแน่ สงสารแอมเบอร์ หน้าเนียนๆเป็นผื่นแดงหมด
    
“ขำอะไร เอลไลย่า” แอมเบอร์เริ่มเดือดอีกรอบ เมื่อหันไปเห็นเจ้าเพื่อนตัวดีกำลังกลั่นหัวเราะ แต่คงกลั่นไม่ไหว สุดท้ายก็เลยต้องปล่อยออกมา
    
“ฮ่าๆ ก็แล้วไปต่อล้อต่อเถียงอยู่ทำม๊าย ถ้ารีบไปล้างหน้าซะมันก็หมดเรื่อง” เอลไลย่าหัวเราะ
    
“ก็มันลืมนี่”
    
“แอมเบอร์จ๋า มาทายาก่อนจะได้หายไวๆ” เมอลินด้าเรียกแล้วหยิบกระปุกยามาทาให้
    
“แล้วฉันจะทำไงดี หน้าเป็นผื่นอย่างนี้”แอมเบอร์เริ่มบ่นต่อ
    
“ก็ลงไปทั้งอย่างนี้แหละ”
    
“จะบ้าหรอเอลไลย่า”

**************************
    
และสุกท้ายสองสาวหน้าใสก็ช่วยกันลากหนึ่งสาวหน้าเป็นผื่นแดงลงมาจากห้องได้สำเร็จ
    
“ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆ เจ๊ไปทะไรมาเนี่ย หน้าขึ้นเป็นแบบนั้น” เจ้าตัวกวนต้นเหตุหัวเราะเสียงดัง เมื่อเห็นแอมเบอร์
    
“เคอัส แกตาย!”
    
“ดะ...ดะ...เดี๋ยวเจ๊ ฉันยังไม่ได้ทำไรเลยน้า” เคอัสร้องเสียงหลง พลางกระโดหลบสายฟ้าที่แอมเบอร์ส่งมาให้
    
“ไม่ได้ทำอะไรหรอ ห๊า! ไอ้ลิงเกย์ สมองน่ะเสื่อมไปแล้วหรอ” แอมเบอร์ตวาด
พลางเรียกสายฟ้ามาไว้ในมืออีก “ก็เรื่องเมื่อวานไง”
    
“อ๋อ!” เจ้าตังต้นเหตุพึ่งนึกออก “ก็เลยเป็นแบบนี้หรอ” (ยังจะมาถาม)
    
“นึกได้แล้วใช่ไหม งั้นก็ดี” แอมเบอร์พูดเสียงเย็น
    
และแล้วสายฟ้านับแสน เฮ้ย! เว่อร์ไป แค่ร้อยก็พอ ก็โปรยปรายลงมาใส่เจ้าชายแห่งไฮยาซิน และลูกสุดท้ายก็เฉียดหน้าไป
    
“โหดจริงๆ” นาธานพึมพำเบาๆ หลังจากได้ฟังเรื่องทั้งหมดของแอมเบอร์จากเมอลินด้า แต่ไม่วายแม่เจ้าประคุณดันได้ยิน
    
“อยากโดนแบบไอ้ลิงบ้างหรอ” แอมเบอร์ถามเสียงโหดแล้วหันไปมองเคอัสนั่งหอบแฮก เนื่องจากต้องหลบสายฟ้านับร้อย
    
“ง่า! ไม่เอาจ้า” นาธานพูด
    
“น่าๆ ก็แล้วๆกันไปแล้วกัน” จูปิไตเข้ามาห้าม
    
“ไปเรียนกันเหอะ ครูห่านนอนรอหลับไปหลายตื่นแล้ว” เอลไลย่าพูด แล้วทั้งหมดก็เดินไปเรียน ซึ่งพอไปถึงก็เห็นครูห่านนอนรออยู่ตามคาด
    
“ครูฮานน์ค้า!!!” แอมเบอร์ตะโกนปลุก จนครูห่านสะดุ้งตื่นทันที
    
“กว่าจะมากันได้นะ”ครูห่านบ่นแล้วหาว
    
“มีเรื่องนิดหน่อยค่ะอาจารย์” เมอลินด้าตอบ
    
“เอ้า! วันนี้เราจะเปลี่ยนสถานที่เรียนนะ ตามครูมา”

******************
    
“ถึงแล้วๆ วันนี้เราจะมาเรียนการ...”
    
ตู้ม!!!!!!
    
“อะไรกันนี่ เจ๊ มาผลักฉันตกน้ำทำไม” คนอยู่ในน้ำพูดขึ้น เอามือลูบหน้าลูบตา ผมสีแดงที่เคยตั้ง บัดนี้เปียกน้ำจนตกลงมา
    
“แก้แค้นนิfหน่อยย่ะ” แอมเบอร์ว่า “นี่ไปกินซะ” ว่าเล้วก็เอามือหยิบโคลนริมคลอง(คลองเดียวกันที่เคอัสเอามาปาใส่แอมเบอร์) มาปาใส่หน้าเคอัส
    
แพละ!
    
“แหวะ!” โคลนเข้าไปในปากเล็กน้อยจนต้องพ่นทิ้ง “มานี่เลยเจ๊ ชักโกรธแล้วนะ”
    
“เฮ้ย! เดี๋ยวอย่าเข้ามานะ” แอมเบอร์ร้องเมื่อเห็นเคอัสเดินลุยน้ำเข้ามาหา จะหนีก็หนีไม่ได้ เพราะเท้ามันติดโคลน และ....
    
ตู้ม!!!!! เสียงน้ำแตกกระจายอีกรอบ
    
“กรี๊ด! นี่กล้าทำอย่างนี้เลยหรอ”
    
“ก็เจ๊มาทำก่อนนี่”
    
“นี่ๆ จะไม่เรียนกันใช่ไหม” ครูห่านพูด “ถ้าไม่เรียนครูจะไปนอนนะ”
    
“จารย์ไปนอนก่อนก็ได้ครับ ให้พวกนี้มันจัดการเรื่องให้เรียบร้อยก่อน” นาธานพูด และขำ(ในใจ) กับเรื่องทีเกิดขึ้น
    
“เสร็จแล้วก็ปลุกด้วยล่ะ” ว่าแล้วครูห่านก็เดินไปนอนที่ใต้ต้นไม้
    
“เอลไลย่า มาช่วยกันหน่อยสิ”แอมเบอร์ตะโกนเรียก เอลไลย่าจึงเดินไปหาแต่ดันลื่นตกน้ำไปพร้อมๆกับเจมิไนซึ่งมาจับไว้ แต่สุดท้ายก็ตกน้ำกันทั้งคู่

“เฮ่อ! ไหนก็ลงมันแล้วอ่ะนะ งั้นก็นี่” เอลไลย่าพูดแล้วเอาโคลนใต้น้ำปาใส่หน้าเคอัส พร้อมกับแอมเบอร์ เคอัสจึงถูกรุมไปโดยปริยาย
    
“เอลไลย่า แอมเบอร์ พอได้แล้วน่า” เจมิไนพูดขึ้นแล้วคว้าข้อมือของเอลไลย่าจะลากขึ้นฝั่ง แต่เธอก็ยื้อเอาไว้
    
“น่านะ สนุกดีออก”
    
“เฮ้! ฉันว่าพอเหอะ” จูปิไตห้ามทัพ สงครามโคลนจึงหยุดลง และทุกคนจึงขึ้นฝั่ง

***********************
    
วันต่อมา
    
แอมเบอร์ ผืนขึ้นหนังกว่าเดิม ซึ่งทำให้เจ้าตัวอารมณ์บ่จอยเป็นอย่างยิ่งทั้งวัน
    
เคอัส เป็นผื่นและมีสิวขึ้นด้วย ซึ่งเจ้าตัวบ่นตลอดว่าหมดหล่อเลย
    
เอลไลย่า มีผื่นขึ้นเล็กน้อยและเป็นหวัดนิดหน่อย
    
และสุดท้าย เจมิไน หน้าหล่อๆของพ่อหนุ่มคนนี้มีผื่นขึ้น แต่ก็ยังหล่อและน่ารักอยู่

***************

จบจ้า