My LOVE is in the Past ข้ามภพรัก ต่างเวลา

สวัสดีค่า!! นามปากกา FuyuHa นะค้า!!

เพิ่งลองแต่งนิยายลงเว็บเป็นครั้งแรกค่ะ ผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะคะ TwT

เรื่องราวแนวแฟนตาซีเกือบจะไซไฟ(?) คอมเมดี้ปนดราม่า(เอ๋?) ความรักปนภารกิจ(หืมมม???) เรื่องนี้จะเป็นยังไง

ก็ขอฝากคุณผู้อ่านแนะนำหรือติชมด้วยนะค้า!!

ปล.ไม่มี nc นะคะ แต่จะเกือบๆมีค่ะ ;^;//แงงงงงงง~

ปล.2 สถานที่ บุคคล ตัวละคร สิ่งของ และทุกๆ สิ่งทุกๆ อย่างในเรื่องนี้ เป็นเพียงสิ่งที่แต่งขึ้นและเป็นจินตนาการบ้าๆบอๆ(?) ของผู้แต่งเท่านั้น ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่ และสิ่งของใดๆในความจริงทั้งสิ้น

ต่อไปนี้จะเป็นบทนำค่ะ! ขอให้สนุกนะคะ!!

“ภารกิจง่ายๆแค่นี้ คุณคงทำได้ใช่มั้ย?”

เสียงเข้มดังออกมาจากเงาสีทะมึนนั่น ทุกคนในห้องต่างเงียบกริบ

“ครับ” เสียงของชายหนุ่มตอบ “งานที่ผมได้รับมาน่ะ มันก็แค่ต้องไปจัดการประวัติศาสตร์ทั้งหมดในอดีตใช่ไหมล่ะ มันไม่ได้ยากอะไรเลยนี่นา ท่านผู้นำ”

“ขอให้สำเร็จ เรามีเวลาให้แค่150วันเท่านั้น...”

“ท่านจะไม่ผิดหวังหรอกครับ :) ”

รอยยิ้มที่กระตุกบนใบหน้าขาวนวลที่สวมแว่นสีดำทรงสี่เหลี่ยมประกอบกับแสงไฟสาดกระทบ ทำให้หน้าตาเขาดูมีเสน่ห์มากขึ้น

“จำไว้ คดีครั้งนี้สำคัญมาก ห้ามบอกคนในยุคนั้นว่ามาจากอนาคต ไม่งั้น ยุคของพวกเราจะเปลี่ยนแปลง”

คำเตือนของท่านผู้นำทิ้งท้ายไว้ให้ชายหนุ่มวัย 18

Time Machine Warp Gate @Hansier City

ชายหนุ่มร่างสูงอายุ 18 ปี เดินมาด้านหน้าประตูสีเงินบานใหญ่ เบื้องหน้าของเขามีกระดานบางอย่างตั้งอยู่

- กรุณากรอกประวัติของคุณ เพื่อยืนยันตัวตนในการใช้งาน Time Machine Warp Gate @Hansier City -

ติ๊ดๆๆๆๆๆ นิ้วใหญ่นั่นกดหน้าจอด้วยความชำนาญ แล้วกดปุ่มสีเขียวเพื่อยืนยัน และมีเสียง AI หญิง ดังขึ้น

[คุณ มุเนริสึ มาเอกะ ยืนยัน ก--]

ติ๊ด!

ความรำคาญทำให้มือยื่นกดปุ่มสีเขียวอย่างแรง ถ้าหากเครื่องนี้ไม่ได้สร้างมาให้รับแรงได้เกิน 750 นิวตัน ล่ะก็ คงจะพังไปเรียบร้อย

[กรุณากำหนดเวลาที่ต้องการจะไป]

:+คริสศตวรรษที่ 17+:

[เชิญคุณเข้าประตู Time Machine Warp Gate เมื่อคุณเข้าไปในประตูแล้ว ระบบจะทำการวาร์ปโดยอัตโนมัติภายใน 3 วินาที]

[3]

[2]

[1]

ร่างสูงค่อยๆหล่นลงไปในห้วงมิติเวลาสีรุ้งที่หมุนวนอยู่ แล้วหายไปในช่องว่างที่มีตัวอักษรกำกับด้านบนว่า “คริสศตวรรษที่ 17”

ตุ้บ~

“นั่นไงอดีตที่เปลี่ยนไป!”

ร่างสูงวิ่งตรงเข้าไป ณ ศาลเจ้าที่ไหม้เกรียม (เพราะเจ้าไฮลิซ) แต่ก็มีบางสิ่งกระทบกับแขนเขาเบาๆ เขานึกว่าเจ้าไฮลิซมาก่อกวน จึงยิงปืนลำแสงออกไปอย่างรวดเร็ว

วาบบบบบ!!!!!

“เฮ้ยยยย!!!!!!”

“อะไรเนี่ย!!??”

“นายนั่นแหละ! จู่ ๆ มาทำอะไรกับของสำคัญของฉัน!”

“มันคืออะไร ???”

“ไม่บอก!! แต่นายต้องหาเงินมาชดใช้ฉัน!!!”

ร่างสูงงุนงงกับคำพูดของร่างบางในชุดยูกาตะสีน้ำเงินที่จ้องเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย “ที่ฉันทำลายไปมันคืออะไรเหรอ ?”

แหมะ~

หยดน้ำใสๆไหลรินตามใบหน้าเรียวเล็กนั่น แล้วหยดลงพื้นรัวๆ

“ด- เดี๋ยวสิ! ฉันทำอะไรไป !?”

“หามาชดใช้ให้ฉันซะสิ !!!”

“หา ?”

“มันคือของขวัญวันเกิดให้กับยายของฉันในวันพรุ่งนี้ นายจะเอาจากไหนมาชดใช้ล่ะ ฉันอุตส่าห์พยายามเก็บเงินตั้งนานนะ!!!”

“ถ- ถ้าฉันใช้คืนนายจะหายโกรธใช่มั้ย ???”

“นายทำได้หรือไง ? มาจากโลกอนาคตเหรอ!”

“ฉันมาจาก...”

‘จำไว้ คดีครั้งนี้สำคัญมาก ห้ามบอกคนในยุคนั้นว่ามาจากอนาคต ไม่งั้น ยุคของพวกเราจะเปลี่ยนแปลง’

เสียงคำเตือนของท่านผู้นำแว่วเข้ามาในหัวของมาเอกะ

“มาจากเมือง ไออุมิ น่ะ!”

“ไออุมิมันอยู่ตั้งทางใต้นะ จังหวัดนี้อยู่ตั้งเกือบเหนือ มาทำไมถึงที่โคอิเซไค แถมแต่งตัวแปลกๆอีก -_-^^ ”

“อ- เออน่า ฉันจะมากจากไหนก็ช่าง เอาเป็นว่า พรุ่งนี้ นายจะได้ของ ๆ นายคืน ตกลงมั้ย?”

“จ..จริง ๆ นะ”

“จริงสิ! เกี่ยวก้อยสัญญาเลย!”

มาเอกะค่อย ๆ ยื่นนิ้วก้อยของตัวเองไปที่ด้านหน้าเด็กหนุ่มที่กำลังยืนร้องไห้อยู่ เขาค่อย ๆ ยื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยวตอบ อุณหภูมิร่างกายของทั้งคู่เหมือนส่งผ่านไปในร่างกายของอีกฝ่าย ความรู้สึกและคำสัญญาที่พูดในวันนี้ จะสิ้นสุดลงก็ต่อเมื่อวันที่ 150 ของงานที่มาเอกะมาทำ

เจ้าตัวยังคงไม่รู้ว่า คำสัญญาในวันนี้ มันอาจจะเปลี่ยนแปลงชีวิตเขาไปเลยก็ได้ ใครจะไปรู้ เนอะ :)