what is that ? - Johnlock

———- ——



วัตสันนั่งอยู่บนโต๊ะทานอาหารกับเจ้าของบ้านที่ให้เขาเช่าที่อยู่อาศัยกับคนๆนึงที่จากไปแล้ว เบื้องหน้ามีอาหารหนึ่งจานกับแก้วชาหนึ่งแก้วซึ่งล้วนแต่เป็นฝีมือของคุณนายใจดีตรงหน้าของเขาทั้งสิ้น


“ คือว่า…คุณนายฮัดสันครับ “


เขาพูดเสียงเบาปนตะกุกตะกักเล็กน้อยข่มความรู้สึกที่มีมาซักระยะไม่ให้มันกระเจิง พยายามเล่าถึงเรื่องที่เขารู้สึกและพบเจอให้คนที่ไว้ใจที่สุดฟังแทนที่จะเป็นตำรวจ


คุณนายเจ้าของบ้านเห็นดังนั้นจึงยิ้มและพูดปลอบโยน ตบไหล่เบาๆเพื่อให้ความกล้ากับเขาเพื่อให้เขาพูดออกมา


“ คือว่าสัปดาห์ที่แล้ว ผมไปที่ดาดฟ้า…เพื่อ -เพื่อทำเรื่องแบบเดียวกันกับเชอร์ล๊อก “


กระโดดตึก…


แต่เขาก็รอดมาได้เพราะนึกถึงบทสนทนาสุดท้ายของเรา มันทำให้เขาเลือกที่จะก้าวถอยหลังออกมา เลือกที่จะมีชีวิตรอดกลับไป


เพื่อคิดถึงอีกฝ่ายตลอดกาล


จอห์นสะบัดความคิดในหัว เหลือบเห็นสายตาที่สั่นเทาของคุณนายฮัดสัน มันสั่นไปหมดและเขาเข้าใจดี เข้าใจเลยล่ะ


มันคือความกลัว…กลัวที่จะสูญเสียสิ่งสำคัญไป


วัตสันสูดหายใจเข้า ครั้งนี้เขาต้องลูบมือของคุณนายฮัดสันที่วางอยู่บนโต๊ะเพื่อปลอบโยน กอบกุมสติให้กลับมาและเริ่มเล่าต่อ ถึงเหตุการณ์ทั้งหมด


“ พอหนึ่งสัปดาห์ต่อมา…ผมรู้สึกว่า ผมกำลังโดน…โดนจ้องอยู่ตลอด “


“ บางอย่างมันทำให้ผมรู้สึกโดนจ้องมอง แม้กระทั่งตอนนอน… “


เขากลัว…


“ มันไม่เกี่ยวกับเชอร์ล๊อกหรอกครับ แค่ผมเริ่มกังวลถึงความปลอดภัยของเรา… “


“ มันจะจ้องผม… จ้องมาที่ผม แม้กระทั่งตอนผมหลับ “



“ และผมก็ไม่รู้เลย…”





“ ว่ามันคืออะไร? “




























* ฟิคนี้เชอร์ล๊อกโพ พี่