ผู้แพ้หรือผู้ชนะ?

ข้อมูลเบื้องต้น

สำหรับบทความนี้นะคะ ฝ้ายได้ส่งเข้าไปร่วมโครงการ Young Writer Champ 2 (จุดประกายปัญญาปี 5 )  ผลปรากฏว่าผลงานก็ไม่ได้ผ่านการคัดเลือกค่ะ แต่ก็อยากจะให้ทุกคนได้อ่านกัน มันอาจจะไม่ได้เป็นบทความที่ดีเท่ากับบทความอื่น ๆ ที่ตีพิมพ์ลงในหนังสือ แต่ฝ้ายก็ตั้งใจเขียนมันขึ้นมาเพื่อให้ทุกคนได้อ่านอย่างเต็มที่ค่ะ ช่วยติชมกันด้วยนะคะ เพราะว่าจะได้นำไปปรับปรุงแก้ไขในบทความชิ้นต่อไปค่ะ :D

เนื้อเรื่อง

ผู้แพ้หรือผู้ชนะ?

            วันในภาษาบ้าน ๆ ที่ฉันรู้จักมีอยู่สามวัน ได้แก่ เมื่อวาน วันนี้ และวันพรุ่งนี้  ซึ่งตามหลัก

ไวยากรณ์ ไม่ว่าจะเป็นภาษาใดก็ให้คำจำกัดความได้ว่ามันคือ อดีต ปัจจุบัน กับอีกอนาคต  แต่ในสังคม หลาย ๆ คนต่างให้ความหมายของไอ้เจ้าสามคำธรรมดาเหล่านี้ไว้มากมาย ฉันเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น แต่ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ให้คำจำกัดความกับพวกมันได้มากกว่ามันเป็นแค่อดีต ปัจจุบัน และอนาคต

            เมื่อก่อนฉันคิดอยู่เสมอว่าฉันรู้จักโลกนี้ดีพอ แต่ตอนนี้ฉันอาจต้องคิดใหม่เสียแล้ว ชีวิตในอนาคต เราไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง ยังมีอุปสรรคอยู่มากมายรอให้เราฟันฝ่า อาจมาในรูปแบบต่างกันไปตามชีวิตลิขิตของตน

            อย่างเช่นช่วงปีนี้ที่ฉันกำลังอยู่ในช่วงเริ่มชีวิตม.ปลาย ในช่วงแรกของการเรียนซึ่งมีการทดสอบอยู่เสมอ  จากเดิมที่ตอนมัธยมต้นฉันได้คะแนนค่อนข้างดีมาตลอด จู่ ๆ ฉันก็สอบตกเลยเส้นไปหลายลี้ ทั้ง ๆ ที่ฉันคิดว่าฉันพยายามมากกว่าเดิมแล้วแท้ ๆ  แต่มันกลับให้ผลในทางตรงกันข้ามเสียอย่างนั้น ครั้งแรกฉันพยายามทำใจยอมรับมัน แล้วหวังว่าครั้งต่อไปมันคงจะดีขึ้น แต่แล้วมันก็ยังเหมือนเดิม ทั้งยังแย่ลงอีกด้วยซ้ำ  ในตอนนั้นฉันอดที่จะเอาไปคิดมากไม่ได้ จนบางทีต้องแอบไปนั่งร้องไห้ในห้องน้ำคนเดียว เพราะไม่อยากให้ใครมาเห็นความอ่อนแอของตน  ณ เวลานั้นฉันโกรธตัวเองเป็นที่สุด รู้เลยว่าทำไมนักศึกษาถึงฆ่าตัวกันนัก เพียงเพราะว่าเรื่องเล็ก ๆ อย่างเกรดไม่ดี

            โชคดีที่มีนักกีฬาเป็นไอดอล จึงทำให้ฉันคิดได้ ว่าสิ่งไหนที่ผ่านไปแล้วก็ผ่านไปและไม่สามารถที่จะย้อนกลับมาแก้ไขอะไรได้อีก  อย่างในเกมเทนนิสที่ฉันรัก นักกีฬาจำต้องยอมสละความคิดเรื่องเกมหรือเซตเก่าที่เสียไป เพื่อหวังจะไปเอาดีในเกมหน้าหรือเซตหน้า  ถ้าหากยังมัวแต่จมปรักอยู่กับสิ่งที่เสียไป ซึ่งบั่นทอนกำลังใจของเราเอง เราก็คงจะไม่ต่างอะไรเลยกับผู้แพ้ แล้วสุดท้ายมันก็คงจะไม่มีอะไรดีขึ้นเลย นอกเสียจากความเครียดที่เพิ่มพูนมากขึ้น กับแต้มง่าย ๆ ที่เสียให้กับศัตรูในความคิด

            ฉันไม่รู้ว่าเมื่อก่อนฉันกำลังทำอะไรอยู่ ฉันมัวแต่บ่น ด่า ว่า และโกรธตัวเองอยู่ตลอดเวลา แล้วมันก็แทบจะทำให้ฉันกลายเป็นคนบ้า   แต่ยังดีที่ฉันคิดได้เสียก่อน  ก่อนที่ฉันจะคิดสั้นทำอะไร

โง่ ๆ ลงไป  เมื่อฉันปรับจิตใจของตนให้เป็นดั่งนักกีฬาแนวหน้าได้แล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างก็กลับมาดีขึ้น มันอาจไม่ปุบปับฉันก็กลายเป็นที่หนึ่ง แต่มันเพิ่มขึ้นทีละเล็กทีละน้อย อาจจะน้อยหน่อย แต่อย่างน้อยก็ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกโกรธตัวเองอีกเลย

            แต่นั่นก็คงยังไม่สมบูรณ์ดี ถ้าฉันยังไม่ได้พยายามเหมือนกับนักกีฬาที่เป็นแบบอย่างให้ฉัน  ในชีวิตจริงคงไม่มีใครอยากเป็นผู้แพ้ และรักคำว่าชนะเป็นที่สุด  แต่เราจะชนะได้อย่างไร หากเราไม่หากลยุทธ์ใหม่ที่สามารถทับถมข้อผิดพลาดของตนไปได้  แม้ว่าผู้อื่นจะมองเราเป็นอะไรก็ตาม แต่อย่างน้อย ๆ เราก็คงจะชนะใจตัวเองแล้ว

            มาจนป่านนี้แล้ว ใครกันที่ยังมัวแต่หมกมุ่นอยู่แต่กับเรื่องแย่ ๆ ของตนและโทษตัวเองอยู่ตลอดเวลาเหมือนอย่างที่ฉันเคยเป็น คิดใหม่ได้แล้ว  สู้เอาเวลาพวกนั้นมาแก้ปัญหาจุดบอดของตนไม่ดีกว่าหรือไร

            วันข้างหน้าไม่รู้ว่าจะมีสิ่งท้าทายมากมายขนาดไหนรอเราอยู่  ไม่ว่าจะมีเรื่องร้าย ๆ ผ่านเข้ามาในชีวิต ก็จำต้องทนยอมรับและก้าวผ่านมันไปให้ได้ เพราะบนโลกก็คงไม่มีอะไรถูกใจเราไปเสียหมด มีทั้งสิ่งที่เราชอบและไม่ชอบ อย่างที่ศัพท์ทุกคำย่อมมีคำตรงข้ามเสมอ 

แล้วสุดท้ายคุณจะขอเลือกเป็นผู้แพ้หรือผู้ชนะกันล่ะ  ถ้าเป็นฉัน ฉันขอเลือกทั้งสองก็แล้วกัน  ฉันจะยอมเป็นผู้แพ้ก่อน แล้วค่อยยืนหยัดขึ้นมาอย่างผู้ชนะใจตัวเองยังไงล่ะ