ลิขิตมารเหนือชะตา

ลิขิตมารเหนือชะตา

เป็นถึงคุณชายแต่ถูกคนในจวนข่มเหงราวกับบ่าวรับใช้ ทั่วเมืองต่างเรียกขานเขาด้วยฉายา คุณชายอัปลักษณ์ ทว่าหลังจากที่เขาฟื้นขึ้นมาหลังจากถูกกลั่นแกล้งผลักตกน้ำจนหมดสติ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป..ตลอดกาล

ในยุคที่ฝ่ายธรรมะเป็นใหญ่ เผ่ามารถูกทำลายล้างจนสิ้นซาก พลังปราณธรรมชาติทั่วหล้ากำลังแห้งเหือด ที่ป่าในแดนเหนือของแคว้นเฉินก็ปรากฏทารกปริศนากลางป่าใหญ่ เด็กจนนั้นถูกขุนนางผู้หนึ่งรับเลี้ยงจนเติบใหญ่ นามของเขาก็คือตงเหรินเจี๋ย

ตงเหรินเจี๋ยเป็นบุตรบุญธรรมของเสนาบดีโยธาธิการ เขาควรจะมีชีวิตที่ดี มีความสุข ได้รับการเชิดชูเป็นหน้าเป็นตาของตระกูล ทว่าความเป็นจริงกลับตรงกันข้าม เขาเป็นเพียงเกออัปลักษณ์ที่มารดาเลี้ยงรังเกียจ ถูกรังแกโดยน้องคนเล็กและสหายอย่างไม่ไว้หน้า วันหนึ่งตงเหรินเจี๋ยถูกกลั่นแกล้งและถีบตกน้ำ ในวันนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

เขาตื่นมาพร้อมกับความทรงจำบางอย่างที่กระจัดกระจาย รูปลักษณ์เปลี่ยนไปกลายเป็นงามล่มเมือง และที่แปลกที่สุดคือ เกอในห้องหอที่หัวอ่อนและโง่เขลาเช่นเขากลายเป็นผู้ที่มีพลังยุทธ

นี่เป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตใหม่ของบุตรบุญธรรมอัปลักษณ์ที่ถูกลืม จุดมุ่งหมายในใจมีเพียงอย่างเดียวคืออกจากจวนหลังนี้ และไปท่องเที่ยวทั่วหล้า ทว่าในความเป็นจริงมันไม่ง่ายเช่นนั้น นอกจากเขาจะไปพัวพันกับคนในราชสำนัก เขายังมีความรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาดให้กับรองแม่ทัพแดนเหนืออย่างเซียวจิ้นหลง..บุรุษผู้อยู่ในความฝันของเขา

สายตาที่พร่าเลือนเหลือบไปเห็นเงาร่างสูงใหญ่ของบุรุษผู้หนึ่งกำลังนั่งสมาธิอยู่ไม่ไกล รัศมีเรืองรองรอบกายเขาสว่างไสว ราวกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา

บุรุษผู้นั้นค่อย ๆ ลืมตาขึ้น สบสายตากับเขาในความฝัน ดวงตาคมคู่นั้นเปี่ยมไปด้วยความสงบอย่างน่าประหลาด ก่อนจะลุกขึ้นและเดินเข้ามาใกล้

และทันทีที่อีกฝ่ายโอบกอดเขาไว้ ความเจ็บปวดทั้งหมดพลันหายไปราวกับไม่เคยมีอยู่

"ช่วยข้าทำไม" เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกระด้าง แต่แฝงความสับสน

บุรุษผู้นั้นตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “...โปรดสัตว์”