ว่าด้วยเรื่องการเอาตัวรอดของตัวหนวดในร่างบัณฑิตรุ่นเยาว์

สวัสดีทุกท่าน นี่เป็นนิยายจีนโบราณเรื่องแรกของผม ฉะนั้นแล้วจะพยายามหาหนทางในการปั้นเรื่องใหม่ออกมานิยายเรื่องนี้ไม่ค่อยมีดราม่าและเน้นไปที่การพัฒนาความสัมพันธ์ของตัวละครเป็นส่วนใหญ่

อนึ่ง เรื่องนี้ล้วนเป็นสถานที่ที่ไม่อยู่จริง ไม่มีตัวตนอยู่จริง อยากให้ทำความเข้าใจว่าเวิร์สที่ว่านี้เป็นหนุ่มท้องได้ (แน่นอนว่าถึงแม้จะบอกอย่างนั้นแต่ฉากอย่างว่าคงไม่มี สบายใจได้หากท่านต้องการอ่านในที่สาธารณะ) ฉะนั้นแล้วหลังจากอ่านนิยายเรื่องนี้โปรดอย่าคิดว่า โอ้ มนุษย์เพศชายท้องได้น่ะมันมีจริงสินะ ขออนุญาตกดปุ่มความคิดนั่นลงและขอบอกว่า ผิดถนัด ท้องไม่ได้นะครับ ถ้าโครโมโซมเป็นเอ็กซ์วายหาใช่เกิดเรื่องในทางวิทยาศาสตร์ขึ้น ผู้ชายแท้ ๆ ไม่มีทางท้องได้ คนท้องได้คือหญิงข้ามเพศและอื่น ๆ ซึ่งทางเรายังมิได้ศึกษาถึง ดังนั้นแล้วอ่านเอาความสนุกสนานคงพอทำเนาได้อยู่บ้าง อย่าอ่านเอาจริงเอาจังเช่นตำรา ปล่อยทางเราประสาทเสียไปเพียงคนเดียวก็มากเพียงพอ

---

เมื่อ 'หลางหนิงหลง' ได้เดินทางไปถึงจุดสิ้นสุดของแคว้นในอีกสามสิบปีข้างหน้าและได้ย้อนกลับมาในอดีตเพื่อแก้ไขเรื่องราวทั้งหมด หนุ่มน้อยผู้มีความฝันว่าอยากเป็นเพียงบัณฑิตต๊อกต๋อยอยู่กับงานที่ตนเองรักกลับต้องฮึดใจจับพลัดจับผลูมาทำภารกิจคว้าตัวคนงามผู้ซึ่งเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของพรรคมารหวางเสวี่ยมาเป็นภรรยาให้จงได้

เขามีสองทางให้เลือกเดินเท่านั้น ทางแรกคือวอดวาย ทางสองคือหัวหาย ในเมื่อไม่มีทางเลือกก็ต้องเดินหน้าเต็มกำลัง ฝันให้สูงและเอาคนงามของพรรคมารมาเป็นภรรยาให้จงได้

โอย ตายแน่ แต่ถ้าไม่ทำอันนั้นตายหมด เอาเว้ย สู้ !!! 

---

นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะรู้สึกว่าอยากให้มีนิยายแนวตัวเองย้อนกลับไปในร่างตอนหนุ่มโดยชาติแรกเป็นตัวเองที่แก่แล้ว อยากเห็นการตบตีระหว่างจิตวิญญาณความเป็นคุณลุงและความเด็กน้อยหอยสังข์ตามวัย อยากรู้ว่าคนเคยแก่มาแล้วจะทำใจเกี้ยวพาเด็กคราวลูกไหวไหม (ในชีวิตจริงอย่าทำนะครับ อันตรายมาก นับว่าเป็นภัยสังคมรูปแบบหนึ่ง นิยายเรื่องนี้แฟนตาซีตั้งแต่ตัวเอกได้ย้อนกลับมาแล้ว ดังนั้นปล่อยวางเรื่องกฎหมายและอย่าเอาไปปะปนกับชีวิตจริงก็พอ พวกคุณคงไม่ใช่คนกลับชาติมาเกิดในร่างเดิมหรอกใช่ไหม ?) โดยรวมเป็นความยาวขนาดกลาง ๆ ใครอดทนไม่ไหวสามารถซื้อในรูปแบบของการซื้อตอนได้เลย ทางเรายังต้องการค่าขนมและเงินสำหรับเช่าที่ซุกหัวนอนอยู่ รบกวนทุกท่านด้วย

---

สำหรับช่องทางการติดตาม ได้แก่ 

FB Page : Isalinex 

---

แนะนำตัวละคร

๐ หลางหนิงหลง 

คุณลุงผู้มีประสบการณ์ชีวิตแสนโชติช่วงชัชวาลย์ (ไม่น่าใช่) อันที่จริงชีวิตค่อนข้างเอียงไปทางล่มจมและไม่ค่อยเห็นแสงสว่างปลายอุโมงค์เสียเท่าไหร่นัก รู้เห็นทุกเรื่องในอนาคต รู้ทางรอดเดียวของมวลมนุษยชาติทว่าหนทางแสนลำบากใจ 

"โอย แค่คิดว่าต้องไปเกี้ยวเจ้าเด็กคราวลูกนั่นน้ำลายข้าก็จะกระฉอกแล้ว สวรรค์ใช้สิ่งใดกำหนดชีวิตข้ากัน นิ้วมือหรือสันหลัง"

๐ หลางหนิงอวี่

พี่ชายของหลางหนิงหลงผู้มีชะตามรณะปักอยู่กลางศีรษะ ชายร่างใหญ่ผู้มีแนวความคิดว่าอยากเอาตัวเจ้าน้องไม่รักดีออกมาจากกรุตำราให้จงได้ ก่อนต้องเอาเท้าก่ายหน้าผากเพราะเจ้าเด็กผีนั่นทำแต่เรื่องชวนเสียวหัวหลุดมากกว่าผ้าหลุดตลอดเวลา

"ที่อยู่ในหัวเจ้านั่นหัวคิดหรือหัวเข่า เจ้าเด็กผี!!"

๐ หลงหนิงลู่

ไม่มีอะไร เป็นแค่ชายแก่ผู้อยากไปสู่สวรรค์เคียงคู่กับภรรยาผู้ล่วงลับไปก่อนหน้าเต็มทีแต่ยังไปไม่ได้เพราะมีตัวหนวดสองตัวไม่ยอมโต

"หยุดเสียที พ่ออายผู้อื่น"

๐ หยางหลงเสวี่ย

ชายผู้มีความรวยเป็นเท้า มีอำนาจเป็นมือ มีเส้นสายมากมายราวเส้นเลือด เก่งกาจ โหดเหี้ยม ใจร้าย ใจดำ ในนิยามของผู้คนในแคว้นอัน แต่ถึงกระนั้นกลับมีใจรักในความสงบและไม่ชอบสู้รบตบตีกับผู้ใดเป็นพิเศษ

"ได้ข่าวว่าตระกูลหลางมักมีบัณฑิตอยู่ในทุกรุ่น สงสัยเจ้าจะไม่ใช่"

บางทีอาจจะลืมบอกไป เขาปากกรรไกรใช่เล่นเลยล่ะ

๐ หยางซูเหวิน

ไม่มีอะไร คิดถึงภรรยาผู้เป็นดั่งรักนิรันดร์ รักบุตรชายเพียงคนเดียวมาก แต่เป็นชายสูงวัยผู้มีแต่ภาระจนแม้แต่เวลาตายก็ยังไม่มีเวลาคิดถึง 

"เกิดเรื่องอีกแล้วรึ ? "

๐ เจียงเฟยฟา

สหายหนุ่มผู้รักสนุกและอิสระของหยางหลงเสวี่ย

"มีใจเสน่หาแก่เขาก็พูดไปเถิด คำว่า มีใจปฏิพัทธ์เช่นกัน บอกไปเจ้าคงไม่หัวใจหยุดเต้นเสียตรงนั้นหรอกกระมัง"

๐ เสียนหวางซื่อ

นักพยากรณ์ผู้ใกล้ลงดินห่มหญ้าเต็มทนแต่กลับแบ่งพลังชีวิตมากวนประสาทสหายอย่างหยางหลงเสวี่ยอยู่ได้ทุกวัน

"ไม่คบพวกข้าเจ้าไม่มีใครคบแล้ว และถ้าเลิกคบเจ้าข้าก็มิมีผู้ใดคบเหมือนกัน งั้นก็เน่าตายไปพร้อมกันเช่นนี้เถิด"

---

กฎการอ่านนิยายเรื่องนี้

1. นิยายเรื่องนี้อัพจนจบ ไม่ดอง อนึ่งนิยายทุกเรื่องที่ลงจะเป็นนิยายที่ทำการแต่งจนจบแล้ว แต่จะทยอยลงเพื่อเรียกยอดจากผู้อ่าน หวังว่าทุกท่านจะเข้าใจ

2. ไม่ต้องกลัวว่าจะตาย หาย หรือว่าลงหลุมก่อนกำหนดเพราะว่านิยายทุกเรื่องจะลงตอนที่แต่งเสร็จแล้วเท่านั้น เนื่องจากเป็นหน้าใหม่ก็จะเร่งโปรโมทไปทั่วสารทิศ ถ้าเห็นก็อย่าเพิ่งกดปิดเลย เข้ามาอ่านก่อนก็ได้ ขอโอกาสเพียงสักนิด

บอกก่อนว่าผมไม่เครียดหรือคิดมากเรื่องคอมเมนท์แค่ตามอ่านงานสม่ำเสมอก็โอเคแล้ว เพราะตอนแต่งจนจบผมนั่งแต่งนั่งขำอยู่คนเดียว ยิ้มลำพัง หัวเราะลำพัง ดังนั้นเลยไม่คิดมากถ้าไม่มีคอมเมนท์อะไรแบบนั้น หน้าที่ของผมมีแค่แต่งขึ้นมาและไม่สร้างเนื้อหาทำให้สังคมเสื่อมโทรม ส่วนเรื่องการพิจารณาว่าตัวละครควรได้รับคำด่าหรือคำชมล้วนขึ้นอยู่กับวิจารณญาณและความต้องการของนักอ่านทุกท่าน 

และสุดท้ายนี้ ชอบไม่ชอบหรือว่าอะไรก็ติชมกันได้เลย สิ่งใดเป็นประโยชน์ล้วนน้อมรับด้วยความเต็มใจ หากคอมเม้นไหนแค่เม้นไปอย่างนั้นหวังให้เสียใจ ทางเรายินดีรับรู้ (แต่ไม่รับเรื่อง) ขอขอบคุณทุกท่านมา ณ ที่นี้