(Fairy tail) (เปิดตำนาน ดราก้อนสเลเยอร์ ที่แข็งแกร็่งทีสุด)

สวัสดีงับผมชื่อ ทาคากิ โทยะ ครับ ตั้งแต่พี่ฮันเสียไปผมก็เหลือตัวคนเดียวเลยละคาบบTT ผมอายุ 17 ปีเรียนจบแล้วตอนนี้กำลังจะเข้ามหาลัยแล้ว ตั้งแต่พี่จากไปพี่ก็เหลืออนิเมะชื่อแฟรี่เทลไว้ให้ผม ผมดูจบมา 4 รอบแล้วละครับซึ่งตอนนี้ผมกำลังเดินไปซื้อข้าวที่ร้านสดวกซื้อแล้วสายตาก็เหลือไปเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งกำลังไล่เก็บลูกบอลที่หล่นอยู่กลางถนนแต่ทันไดนั้นก็มีรถบรรทุกน้ำมันเบรกแตกวิงไปชนตึกสามชั้นที่กำลังสร้างอยู่

ตูมมมม 

เคร็งงงงง

แล้วตึกที่กำลังจะล้มเอนลงมาจะทับเด็กคนนั้นผมเลยวิ่งเข้าไปช้วยเด็กคนนั้นทันที่แล้วตึกที่กำลังถล่มเอนมานี้ผมคิดว่าในใจเด็กคนนี้ต้องรอดผมที่วิงไม่ทันแล้วจึงโยนเด็กไปข้าหน้าด้วยแรงทังหมดที่มี

ตูมมมมม

ตึกถล่มลงมาทับผมที่ตอนนี้ท่อนล้างของผมแหละเป็นโจกและก็มีเด็กคนนึงเดินเข้ามาหาผม

'อึก พี่ชาย พี่ไม่เป็นไรใช้ไหมคับ อึก'เด็กคนนั้นร้องออกมาก่อนที่สติของผมจะลางหายไป

พึบบบ

จบคาบบบบรอตอนหน้า

พอดีคิดเรื่องนี้ขึ้นมาได้ระหว่างกลับบ้านก็เลยมาเขียนไว้ก่อน ; ไรท์