ข้าเหม็นหน้าเจ้าจะตายอยู่แล้ว!

เพราะพบคู่หมั้นของแม่ทัพหญิงเผ่าวิหคในจวนของเขา ทั้งบุรุษผู้นั้นยังมีอาการวิกลจริตในยามวิกาลอย่างมีนัยยะสำคัญ รองแม่ทัพเผ่าพยัคฆ์หู่ซิ่วจึงถูกส่งตัวมายังเผ่าวิหคที่เป็นอริกันมาช้านานเพื่อรับผิดชอบการกระทำของตนเอง

ทว่าจะสายตาของชาววิหคก็ดี ถ้อยคำก่นด่าแดกดันก็ดี สิ่งเหล่านั้นล้วนมิได้ทำให้หู่ซิ่วทรมานมากนัก ผิดกับคนที่ถูกจับคู่ให้มาอยู่กับเขาผู้นั้น...

รองแม่ทัพเผ่าวิหคเหวินหาน...ตัวบัดซบโง่งมที่ประเดี๋ยวก็แทะเม็ดก๋วยจี๊ ประเดี๋ยวก็เคี้ยวผลเหอเถา ก่อกวนเขาไม่หยุดทั้งยังเขียนรายงานไม่เป็น!

บัดซบ! ตัวโง่งมพรรค์นี้เป็นรองแม่ทัพได้อย่างไร!? แล้วไยจึงตามตื๊อเขาไม่เลิกเสียที!?

น่ารำคาญนัก! ไสหัวไปได้แล้ว!!!

---

นิยายเรื่องนี้ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคล, สถานที่, และประวัติศาสตร์ที่มีอยู่จริง ทั้งตัวละครอาจมีความคิดหรือตรรกะที่ผิดเพี้ยนซึ่งผู้เขียนไม่สนับสนุนและไม่ต้องการให้ผู้อ่านลอกเลียนแบบ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ขอบพระคุณทุกท่านที่ตามอ่านและสนับสนุนค่ะ

-永夜天涯(หย่งเยี่ยเทียนหยา)-

---

*Talk a bit*

สวัสดีค่ะ หย่งเยี่ยเทียนหยานะคะ!

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เป็นภาคแยก หรืออาจเรียกได้ว่าต่อยอดมาจากเรื่อง "วิหคขึ้นหลังพยัคฆ์ ไหนเลยจะอยากลง(อยู่ในรี้ดอะไรท์)" อีกทีค่ะ! 

สำหรับคนที่ไม่ได้อ่านเรื่องนั้นมา ไม่ต้องกังวลนะคะ เราจะมาเริ่มต้นกันใหม่ที่เรื่องนี้ค่ะทุกคน! มาเอาใจช่วยรองแม่ทัพทั้งสองไปด้วยกันนะคะ! 

ขอบพระคุณที่ติดตามค่ะ!

ปล. เรื่องนี้เขียนรายตอนชนิดที่ว่าเขียนเสร็จแล้วลงเลย ส่วนที่รีไรต์พร้อมกับแก้คำผิดจะลงเป็นอีบุ๊กพร้อมตอนพิเศษทีหลังนะคะ TwT