เวทมนต์แห่งความรัก

ลำดับตอนที่ #1 : ฉันกับนายคู่กัน

"ไอศกรีมได้แล้วค่ะ"
"ขอบคุณค่ะ"ยัยติมขอบใจพนักงานที่เอาไอศกริมมาให้ ไม่ต้องสงสัยตอนนี้ฉันกับยยัยติมนั่งอยู่ที่ร้านไอศกรีมของมหาลัย อ้อฉันลืมแนะนำตัวไปนะ งั้นมารู้จักชื่ออายุของพวกเราเลยดีกว่าฉันชื่อ..
"ตึง..ตึง..ตึง... ประกาศของให้นางสาววราณศิลป์ ชัยพัฒนชัยพิพัฒนกุล และนางสาววรินรดา อนันทวิกุล มาพบอาจารย?ประจะคณศิลปศาสตร์ ที่ตึก G ตอนนี้เลยนะค่ะ" อะไรวะมหาลัยนี้ขนาดนั่งอยู่ที่ร้านไอศกรีมยังได้ยิยเสียงประกาศเลย
"เค้าเรียกเรา 2 คนทำไมวะริน"ยัยติมถามฉัน ใช่ฉันชื่อวราณศิลป์ ชัยพัฒนชัยพิพัฒนกุล และยัยไอติมชื่อวรินรดา อนันทวิกุล  ยัยติมเป็นคนน่ารักตาโตเหมือนฉัน แตยัยนี้ชอบทำผมป็นลอนผมเป็นลอนของยัยติมยาวถึงข้อศอก ส่วนผมฉันยาวกว่ายัยติม 5 ซ.ม. ยัยติมกับฉันมีสีผิวขาว-เหลือง ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมฉันกับยัยติมถึงเกิดวันเดียวกันนิสัยเหมือนกัน แต่ดันไม่ใช่ฝาแฟดกัน ฉันกับยัยติมนะเกิดวันอาทิตย์ที่ 29 กุมภาพันธ์ เหมือนกันเลยช่างเถอะ
"นันดิจะเรียกทำไมวะ"ฉันตอบยัยติมกลับไปแบอารมณ์เสียหน่อย ก็พึ่งผ่านศึกมานี่น่าการที่ได้เจอไอ้บ้าซาตานเป็นศึกของฉันกับยัยติม
"ตึง..ตึง..ตึง... ประกาศของให้นางสาววราณศิลป์ ชัยพัฒนชัยพิพัฒนกุล และนางสาววรินรดา อนันทวิกุล มาพบอาจารย?ประจะคณศิลปศาสตร์ ที่ตึก G ตอนนี้เลยนะค่ะ" เรียกอีกละจะเรียกทำไมกันนักกันหนาวะ
"ทำไมไม่ไปละกลัวละสิ"นึกว่าเสียงหมาที่ไหนที่แท้ก็เสียงของไอ้บ้าซาตานนี่เอง
"ใครกลัวกลัวอะไร" ฉันตอบกลับไป
"ไม่กลัวแล้วทำไมไม่ไปกันละหึ"นี่คือเสียงของนายไอซ์
"ไม่ได้กลัวแต่ไม่อยากไปมีไรมะฮะ" ยัยติมตอบกลับไป
"ไม่มีอะไรฉันแค่จะบอกว่าที่คณะนะเค้าไม่ให้เอาพุดเดิ้นเข้าด้วยนะฮะฮะ"นายไอซ์ตอบแล้วขำนิดนิด
"นายว่าใครเป็นพุดเดิ้นฮะ ไอ้แมลงสาบที่ราบสูง"ยัยติมตอบกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้
"นี่!ยัยพุดเดิ้น!"
"อะไร อะไรฮะไอ้แมลงสาบที่ราบสูง มีอะไร" ก่อนที่สงครามจะเกิดก็มีเสียงจากสวรรค์ดังขึ้น
"ตึง..ตึง..ตึง... ประกาศของให้นางสาววราณศิลป์ ชัยพัฒนชัยพิพัฒนกุล และนางสาววรินรดา อนันทวิกุล มาพบอาจารย์ประจำคณะศิลปศาสตร์ ที่ตึก G ตอนนี้เลยนะค่ะ" 
"ไปเถอะรินอยู่แถวนี้นานไม่ได้เดี๋ยวเชื้อโรคแมลงสาบที่ราบสูงติดเอาไปกันเถอะ"แนะยัยคนนี้จะไปแล้วยังไม่วายไปว่าเค้าอีกแล้วยัยติมก็ออกแรงลากฉันเดินไปทางตึก G ทันที

"มาแล้วเหรอ นึกว่าจะไม่มาแล้วซะอีก"มาถึงก็ได้ยินเสียงไอ้พี่วินทักซะเจ็บถึงทรวงในเลย
"นึกว่ากลัวจนไม่กล้ามาแล้ว"ตามมาด้วยเสียงของไอ้บ้าซาตาน
"ใครกลัวฮะใครกลัวมิทราบ " ฉันตอบกลับไป
"นี่!"
"อะไร อะไรมีไร ฮะ มีไร"ฉันถามแบกวนๆ
"นี่ยัยปีศาจ"
"อะไร นายซาตาน"
"พอได้แล้ว! เลิกทะเลาะกันสักที ไม่เห็นอาจารย์บ้างเลยรึไง"ไอ้พี่วินทำเสียงซะน่ากลัวเลยและแล้วฉันก็มองเห็นอาจารย์ที่ไอ้พี่วินว่า หน้าตาเหมือนแม่มดเลยอะ
"อาจารย์ครับเริ้มอธิบายได้เลยครับ"ไอ้พี่วินหันไปพูดกับอาจารย์ด้วยความเคารพ
"เธอ"ยัยแม่มดเอาไม้เหมือนใส้กรอกขึ้รามาชี้หน้าฉัน
"เธอชื่อวราณศิลป์ ชัยพัฒนชัยพิพัฒนกุล ใช่ไหม"
"ค่ะ"ฉันตอบกลับไปแบบสุภาพ
"เธอได้คู่กับนายวรรทศิลป์นะ"ยัยแม่มดพูดต่อ 
"ใครค่ะวรรทศิลป์?"ฉันถาม
"ฉันเอง" O0O < หน้าฉัน ไม่จริงฉันได้คู่กับไอ้บ้าซาตานเนี่ยนะ
"ไม่เอาค่ะ หนูไม่คู่กับไอ้บ้านี่เด็ดขาดนะค่ะ"ฉันเถียง
"ไม่ได้! "ยัยแม่มดคัดค้าน
"แล้วเธอ"ยัยแม่มดเอาไม้เหมือนใส้กรอกขึ้ราไปชี้หน้ายัยติม
"เธอชื่อวรินรดา อนันทวิกุล ใช่ไหม"
"ค่ะ"ยัยติมตอบ
"เธอคู่กับนายวัชรพลนะ หม้าคัดค้านนี่เป็นคำขาด"ยังไม่ทันที่ยัยติมจะได้คัดค้านยัยแม่มดก็ห้ามใว้ซะก่อน
"ฉันไปละ นี่นายธาวิน บอกลายละเอียดยัยพวกนี้ด้วยนะ"ยัยแม่มดสั่งไอ้พี่วิน
"ครับ"ไอ้พี่วินรับคำสั่งด้วยความเคารพ แล้วยัยแม่มดนั่นก็เดินออกไป
"คู่บ้าคู่บออะไรฉันไม่เล่นด้วยนะ"ฉันกับยัยติมหันหน้ามาตะโกนใส่ไอ้พี่วินพร้อมกัน
"ไม่ได้ ยังไงพวกเธอก็ต้องคู่กันนี่เป็นคำขาด"ไอ้พี่วินบ้าสั่งแล้วพูดต่อ
"วันนี้พอแค่นี้กลับหอพักได้แล้ว หลังจากปฐมนิเทนศ์แล้วมาที่คณะด้วย"ไอ้พี่วินสั่งเส็รจแล้วก็เดินออกไป ไม่จริงนะนี่ฉันกับนายซาตานต้องคู่กันจริงเหรอเนี่ย