ครารัก ณ พระนคร (Painted Love in Ayodhaya) - นิยาย ครารัก ณ พระนคร (Painted Love in Ayodhaya) : Dek-D.com - Writer
×
NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ
  • มีการบรรยายเนื้อหาที่เกี่ยวกับความรุนแรงสูง

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด

    ครารัก ณ พระนคร (Painted Love in Ayodhaya)

    เมื่อศิลป์ จิตรกรหนุ่มผู้พรสวรรค์ พบกับ ศรัย บุตรข้าหลวงที่โหยหาความอิสระ ความรักที่ซ่อนเร้นจะผลิบานในกรุงศรีอยุธยาได้หรือไม่ พร้อมให้ผู้อ่านสัมผัสความอบอุ่นและ ความหวังในโลกที่ยังไม่อาจเปิดเผยได้

    ผู้เข้าชมรวม

    38

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    9

    ผู้เข้าชมรวม


    38

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  25 พ.ย. 67 / 16:14 น.
    คำเตือนเนื้อหา NC

    มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ, มีการบรรยายเนื้อหาที่เกี่ยวกับความรุนแรงสูง

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ชะตากรรมดั่งปลายพู่กันที่ร่างลวดลายอย่างไม่ตั้งใจ นำพาความรักที่ซ่อนเร้นภายใต้เงาแห่งประวัติศาสตร์บังเกิดขึ้น “ครารัก ณ พระนคร” เป็นเรื่องราวแห่งศิลปะ ความรัก และการค้นพบตัวตนที่แฝงอยู่ในความงดงามของยุคสมัยอันรุ่งเรืองของอยุธยา พร้อมให้ผู้อ่านสัมผัสความรู้สึกอันอบอุ่นและ ความหวังที่จะมีชีวิตใหม่  ในโลกที่ยังไม่อาจเปิดเผยได้.. 

    ศิลป์” จิตรกรหนุ่มผู้พร้อมด้วยพรสวรรค์และความมุ่งมั่น เขาได้รับเกียรติให้เข้ารับใช้ในวังหลวง

     “ศรัย” บุตรข้าหลวงที่ใจโหยหาอิสรภาพ ชอบหลีกหนีการร่ำเรียนในราชสำนักเพื่อค้นหาสิ่งแปลกใหม่ที่ต่างไปจากตำราเรียนเล่มหนา


    “เจ้าจรดจ่ออยู่กับสิ่งนี้จนลืมโลกหล้าหรือ? บ้านเมืองทั้งปวงกำลังคลาคล่ำ เจ้ายังนั่งอุดอู้อยู่ในเรือนเช่นนี้ รึมิใยดีกับสิ่งใดแล้ว?”

    ศรัยเอ่ยถามด้วยความสังสัย

    ชายหนุ่มชะงักมือ ก่อนเงยหน้ามองผู้บุกรุก สายตานิ่งสงบ แต่แฝงไว้ด้วยความระแวงเล็กน้อย

    “โลกภายนอกไม่ได้สำคัญนักสำหรับข้า” 

    ศิลป์ตอบเสียงเรียบ หากแต่คำพูดนั้นเหมือนกลั่นออกมาจากลึกซึ้งข้างใน 

    “หากมิได้เห็นเจ้าขยับมือ ข้าคงคิดว่าเจ้าเป็นรูปปั้น... มิก็ผีบ้านผีเรือน” ศรัยตั้งใจใช้วาทะเหย้าหยอกอีกฝ่าย

    คำพูดนั้นทำให้ศิลป์เลิกคิ้วเล็กน้อย ก่อนยิ้มบาง ๆ กลับมา 

    “ข้าเองก็อาจจะเป็นรูปปั้นที่ท่านว่าหรือผีก็ได้นะ ท่านมิกลัวรึ” 

    ศรัยยิ้มขึ้นมาก่อนพึมพำอะไรบางอย่างกับตนเอง

    “ไอ้ทอง.. ข้าพบสิ่งที่น่าสนใจมากกว่าตำราเรียนของท่านพ่อเสียแล้ววะ!”

    ศรัยทิ้งคำพูดพร้อมรอยยิ้มเลศนัยไว้ก่อนเดินออกจากเรือนไม้โทรมนั้น ทิ้งไว้เพียงความสงสัยเพียงลำพังของศิลป์กับผืนผ้าใบที่ยังคงขาดความสมบูรณ์เพื่อรอการเติมเต็มบางอย่าง


     


    หมายเหตุจากผู้เขียน:

    เรื่องนี้ถือเป็นการลองเขียนนิยายครั้งแรกในชีวิต! ปัจจุบันผู้เขียนทำงานประจำ แต่อยากลองทำอะไรใหม่ๆแก้เบื่ออย่างการเขียนนิยาย ประจวบกับมีความสนใจในประวัติศาสตร์ไทยในยุคอยุธยาเป็นทุนเดิม หากมีข้อผิดพลาดหรือความไม่สมบูรณ์ในเนื้อหา ผู้เขียนขอน้อมรับไว้ปรับปรุง และย้ำว่าเนื้อหาในนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสมมุติ ไม่มีความเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ บุคคล หรือสถานที่ในประวัติศาสตร์จริง ผู้เขียนเพียงตั้งใจนำเสนอเพื่อความบันเทิงและถ่ายทอดความงดงามของภาษา วัฒนธรรม ประเพณี และความเป็นอยู่ในยุคกรุงศรีอยุธยา

    หากชื่นชอบหรือมีคำแนะนำ สามารถแสดงความคิดเห็นไว้ได้อย่างสุภาพชน ผู้เขียนยินดีรับฟังทุกความคิดเห็น และหวังว่า “ครารัก ณ พระนคร” จะเป็นเรื่องราวความรักที่ถูกใจผู้อ่าน และขอให้ทุกท่านได้มีความสุขและมีวันดีๆจากการอ่านนิยายเรื่องนี้ ฝากตัวด้วยนะครับ  — พชรภพ

    24 พฤศจิกายน2567 

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น